Mannen zijn op, vrouwen worden buitengesloten

Anouk Creusen: ‘Dat beeld zit enorm in de weg, zo bleek uit bijna al onze gesprekken. Al de initiatieven die om meer mensen roepen, roepen eigenlijk meer om meer mannen. Er is helemaal niks mis met die mannen, hè? Maar ze zijn op, ze zijn vaak al aan het werk en er is een groot tekort aan mensen in de uitvoering. En ook die uitvoering is divers, en zeker niet altijd alleen maar fysiek zwaar werk. Dat maakt het heel belangrijk om ook andere groepen, niet de usual suspects, aan het werk te gaan helpen.’

‘Niet via de vacatures zoals ze nu vaak online staan. Dat je een rijbewijs moet hebben en bereid bent om elke ochtend om zeven uur ergens in een busje te stappen. Dan zijn er dus andere arbeidsvoorwaarden van belang, zoals lokaal werk en een urental dat werkbaar is in combinatie met zorgtaken thuis.’

‘Er zit een grote gradatie in. Voor sommige beroepen moet je gewoon een opleiding  hebben. Maar het plaatsen van zonnepanelen kun je in een leer-werktraject gewoon leren. Daar heb je niet noodzakelijk een voorafgaand educatietraject voor nodig. En je hebt ook ontzettend veel werk dat je on the job kunt leren, zoals het tochtvrij maken van woningen. Het is heel waardevol maar ook laagdrempelig werk, instroomwerk. En de energierekening gaat meteen omlaag.’

‘De wereld van de techniek is conservatief. Het is een sector die behoorlijk vastzit aan werkweken van veertig uur en zoveel mogelijk Nederlandstalige werknemers. Als je die principes los wil laten, dan word je voor gemeenten meteen een ondernemer die niet in een bepaald bakje past. Dan ben je een organisatie die mensen aan het werk zet binnen die verduurzamingsopgave. Het zou enorm helpen als gemeenten vaker domeinoverschrijdend zouden werken, bijvoorbeeld door de armoede-opgave te verbinden aan de energietransitie. En dan niet vanuit de gedachte dat armoede een gebrek aan tochtwerende middelen is, maar door het vooropzetten van bestaanszekerheid.’

‘Dat voert opdrachten in de verduurzaming uit in samenwerking met bedrijven en de overheid. Er worden zo nieuwe lokale groepen ingezet in de uitvoering van de energietransitie. Een deel leert zonnepanelen leggen, en een deel stroomt uit naar grotere bedrijven. Het belangrijkste is dat mensen die werken gewoon betaald worden.’

‘Nee, helaas. Het is vorig jaar zelfs gebeurd dat het wijkbedrijf uiteindelijk niet mee heeft gedaan aan de aanbesteding. Ze zeiden: wij kunnen niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Dat is nou precies het probleem. Kijk, gemeenten hebben en krijgen allerlei potjes en korte financiering om de energietransitie vlot te trekken. En ze hebben een budget en een opgave op gebied van armoedebeleid. Dus dat geld is er wel, maar het zit verkokerd in twee verschillende domeinen. Terwijl als je die budgetten samenvoegt, hè, dan ben je minder geld kwijt en dan heb je allebei je doelen bereikt. Meer zelfs, want naast arbeidsparticipatie groeit ook de wijkeconomie en verbetert de leefomgeving.’