NSC wil dat boetes AP verplicht openbaar zijn

Aan het einde van deze middag vindt er in de Tweede Kamer een debat plaats over het wijzigen van de Uitvoeringswet Algemene verordening gegevensbescherming (UAVG) en enkele andere wetten. Doel van de wijziging is het beter stroomlijnen en actualiseren van het gegevensbeschermingsrecht.

Naar de rechter

Tweede Kamerlid Jesse Six Dijkstra van NSC stelt voor om de UAVG zo aan te passen dat door de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) opgelegde boetes voortaan verplicht openbaar worden. Hiervoor diende hij een amendement in. In de toelichting schrijft hij: ‘Het doel is om de zichtbaarheid van de AP te vergroten, een afschrikkende werking te creëren voor overtredingen van de AVG, en organisaties de kans te geven van elkaar te leren.’

Als de AP een boete oplegt kan een partij daar beroep tegen aan tekenen of zelfs bij de rechter vragen dat de AP hier niet over mag publiceren. Dat gebeurt regelmatig, schreef Security.NL vorig jaar. ‘We zien dat partijen meestal naar de rechter stappen om publicatie tegen te houden. In sommige gevallen krijgt de partij dan ook gelijk. Maar meestal leiden die procedures alleen tot vertraging, en kunnen we uiteindelijk wel publiceren’ liet de AP toen weten.

Enkele uitzonderingen

In een nieuw artikel 21b van de UAVG zou komen te staan dat alle boetes die de AP oplegt openbaar worden, tenzij door de bekendmaking persoonsgegevens openbaar worden op een manier die niet in verhouding staat tot het strafbare feit. Ook maakt het artikel een uitzondering als betrokken partijen in onevenredige matig schade oplopen, als er een lopend onderzoek door zou worden ondermijnd of als openbaarmaking in strijd is met de belangen die de wet juist probeert te beschermen. De Tweede Kamer moet nog stemmen over het amendement.

Eerder gaf de minister aan dat dit vanwege het beleidsneutrale karakter van de UAVG destijds niet werd opgenomen. Volgens Six Dijkstra is de situatie nu anders. ‘Met de inwerkingtreding van de Wet open overheid (Woo) per 1 mei 2022 is er nu duidelijkheid over de mogelijkheden en de verplichting tot openbaarmaking van administratieve en bestuurlijke sancties.’