Zekerheid

In januari klagen de gemeenten als ze niet uitkomen met bouw­leges, al zijn ze twee keer zo hoog als in de buurgemeente. In maart klagen de gemeenten als de brandweer weer extra budget vraagt en nog nooit van een crisis lijkt te hebben gehoord.

In juni klagen de gemeenten als het gemeentefonds weer 2 procent tegenvalt, maar gelukkig valt het bijstandsbudget mee. In september klagen de gemeenten als het bijstandsbudget weer 2 procent tegenvalt, maar gelukkig valt het gemeentefonds dan weer mee. In november klagen ze als de nieuwe wetten in het komende jaar tot ­tekorten leiden, en als de voorbereidingstijd van de nieuwe wetten te kort is. Wie zekerheden wil, moet bij de gemeente komen werken – heel Nederland wist dat overigens al.

En waarover klagen de gemeenten als ze weer 2 procent minder budget krijgen? Ze klagen niet over die procenten minder, maar ze klagen vooral dat ‘de onzekerheid zo groot is’ – ‘we weten niet waar we aan toe zijn.’

Dat komt me onderhand behoorlijk de keel uit. Weet u wie echt in onzekerheid leven, wie echt niet weten waar ze aan toe zijn, wie echt reden hebben om te klagen? Dat zijn de honderdduizenden werklozen die niet weten of ze deze maand de hypotheek of de huur kunnen betalen, en dat zijn de mensen die nooit een baan zullen vinden omdat ze een handicap hebben. De gemiddelde lezer van Binnenlands Bestuur zal ongeveer vijfenveertig jaar zijn en vindt zichzelf jong; hij squasht twee keer per week. Maar de gemiddelde werkzoekende is ook vijfenveertig jaar en is oud – zo vinden althans de werkgevers als hij solliciteert.

Daarbij vergeleken hebben de gemeenten nauwelijks financiële problemen of onzekerheden. Oké, als de inkomsten tegenvallen, dan moeten de gemeenten bezuinigen, maar ze hebben gelukkig nog de mogelijkheid om dat te doen. Dan vervangen ze de oude school nog maar niet door nieuwbouw, ook al moet dat eigenlijk wel.

Dan vervangen ze de riolering toch maar niet, al staat bij een hevige regenbui de straat een kwartier blank. Dan moet het zwembad helaas dicht. Dan blijven we elke dag tien minuten in de file staan omdat er geen nieuwe rondweg komt. Allemaal heel vervelend, maar allemaal klein leed vergeleken met de echte problemen.

Het zou mooi zijn als mensen met echte problemen voor bepaalde zekerheden altijd bij de gemeenten zouden kunnen aankloppen, hoe hard de inkomsten van de gemeenten ook tegenvallen. Dan gaan we dit jaar niet naar Amerika op vakantie, maar gewoon kamperen in Zeeland, met altijd veertien graden.