‘No cure no pay’-bureaus pain in the ass
Het aantal bezwaren van de ‘no cure no pay’-bureaus neemt fors toe. Werd in 2010 nog vier procent van alle bezwaren tegen de bepaling van de Woz-waarde door dat soort bureaus ingediend, in 2012 en 2013 is dat percentage opgelopen tot 20 procent. Die vervijfvoudiging in drie jaar blijkt uit de gisteren gepresenteerde Benchmark 2012 van de Landelijke Vereniging voor Lokale Belastingen,
Het aantal bezwaren van de ‘no cure no pay’-bureaus neemt fors toe. Werd in 2010 nog vier procent van alle bezwaren tegen de bepaling van de Woz-waarde door dat soort bureaus ingediend, in 2012 en 2013 is dat percentage opgelopen tot 20 procent.
Benchmark van de Landelijke Vereniging voor Lokale Belastingen
Die vervijfvoudiging in drie jaar blijkt uit de gisteren gepresenteerde Benchmark 2012 van de Landelijke Vereniging voor Lokale Belastingen, LVLB. Binnenlands Bestuur kreeg uit handen van Jan Vonk, hoofd belastingen van de gemeente Utrecht, het eerste exemplaar uitgereikt.
'Gratis bezwaar' bestaat niet
De afgelopen jaren hebben gemeentelijke organisaties zich volgens de LVLB gestoord aan de opstelling van de ‘no cure no pay’-bureaus. ‘Onder de noemer en commerciële trekker van een ‘gratis bezwaar’ zorgen deze organisaties voor een duidelijk waarneembare stijging van de maatschappelijke kosten bij de bezwaarafhandeling’, aldus de LVLB. ‘Het is dan ook geen ‘gratis bezwaar’, want de lokale overheid moet betalen voor de proceskosten van een gegrond bezwaar en deze kosten worden betaald met publieke middelen.’
Zorgwekkende groeitrend
Volgens de vereniging ontlenen de ‘no cure no pay’-bureaus hun bestaansrecht aan de proceskostenvergoeding. In 2012 is er onder andere door een aantal rechterlijke uitspraken meer uniformering aangebracht in de kostenvergoeding. Daardoor zal naar verwachting van de vereniging het aantal procedures over louter kostenvergoedingen gaan dalen. ‘Zorgwekkend is echter de algemene groeitrend van het aandeel van de NCNP-bureaus. Die heeft overduidelijk een sterke stijging van het totale niveau aan kostenvergoedingen tot gevolg’, aldus de vereniging. Zo wordt volgens LVLB-voorzitter Fred Dukel in de gemeente Den Haag 90 procent van alle Woz-bezwaren inmiddels ingediend door NCNP-bureaus.
Plafond kostenvergoeding in de maak
Staatssecretaris Weekers (Financiën) en minister Plasterk (Binnenlandse Zaken) vinden het mede daarom voor de hand liggen dat gemeenten geen probleemkosten meer hoeven te vergoeden in gevallen waarin de Woz-waarde ‘binnen bepaalde marges wordt bijgesteld.’ Bovendien hebben zij de Tweede Kamer laten weten te streven naar een maximalisering van de kostenvergoeding.
Marge juridisch moeilijk houdbaar
De LVLB vraagt zich af of deze maatregelen het beoogde effect zullen hebben. Ook een dergelijke marge zal volgens de vereniging ‘ongetwijfeld’ worden aangevochten en lijkt juridisch moeilijk houdbaar. ‘In het verleden heeft de zogenaamde Fierensmarge, waarbij de Woz-waarde binnen een bepaalde bandbreedte werd geacht juist te zijn, de juridische toets evenmin doorstaan. Daarnaast zal er geruime tijd onzekerheid bestaan over de omvang van de te betalen kostenvergoedingen.'
Reacties: 12
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De gemeenten belichten het functioneren van de vergoedingsregeling voor proceskosten zéér eenzijdig. Ambtenaren proberen zich vaak werkelijk op allerhande manieren onder proceskosten uit te werken. Ik hoop dat de media ook eens de andere kant van het verhaal zullen belichten, want zo eenzijdig als de VNG dat doet, is het niet. Het ligt allemaal veel genuanceerder.
De gemeenten maken te veel fouten. Dat de lokale overheid moet betalen voor de proceskosten van een gegrond bezwaar en deze kosten worden betaald met publieke middelen, is waar. Maar dat moeten de ambtenaren die te veel fouten maken, zich aantrekken. Zonder fouten immers: geen procedure, geen kosten en geen vergoeding van die kosten. De VNG doet ten onrechte voorkomen alsof de vergoedingen pure winst zouden zijn. Per definitie worden deze vergoedingen alleen betaald als de overheid fout heeft gehandeld (in tegenstelling tot de in dat opzicht wél kwalijke "toevoegingsregeling"). De juristen die louter voor een mogelijke proceskostenvergoeding werken, berekenen - alleen als zij de procedure winnen! - precies het door de wetgever bedoelde bedrag door aan hun cliënt. Heel vaak zijn de vergoedingen ook veel te laag: dikwijls slechts € 58,75 voor een bezwaarprocedure! Een andere keer weer iets te hoog. Dat is nu eenmaal een forfaitair stelsel. Er moet heel erg hard worden gewerkt om de bedrijfskosten van deze vergoedingen te kunnen betalen. Er is niets mis met hard werken, maar koud stellen dat er geprocedeerd wordt voor de proceskostenvergoeding is feitelijk onjuist. Ook onterecht is de relatie die de VNG legt tussen de proceskostenvergoeding en het belang van de zaak, vaak de hoogte van een belastingaanslag. De vergoeding wordt gegeven voor de kosten van de verrichtte rechtsbijstand, welke kosten geen enkele relatie hebben met de hoogte van de belastingaanslag. De beleidskaders die wel een relatief legden tussen de proceskostenvergoeding en het belastingbedrag, sneuvelden telkens in de jurisprudentie.
Wel deel ik absoluut de mening dat misbruik aangepakt dient te worden. Zo krijgen bonafide kantoren een slechte naam door bureau’s die verzoeken of bezwaren indienen zonder kenmerken, wisselende jaartallen of andere trucs om bestuursorganen met opzet tot fouten te leiden. Ook kwalijk is het creëren van zinloze proceshandelingen. Rechters houden overigens reeds rekening met beide kwalijke praktijken en alsdan ontzeggen dwangsommen en proceskostenvergoedingen. Loskoppelen van de wet dwangsom en de WOB lijkt mij niet bezwaarlijk, mits een stilzittende overheid wel anderszins in beweging gebracht kan worden.
In onze rechtspraktijk werken wij nauwelijks in de WOZ, maar de nieuwe regeling komt ons, op basis van onze ervaringen, wel heel erg mager voor, voor de bonafide dienstverleners althans. Als het misbruik succesvol wordt aangepakt, is de huidige regeling op zich best redelijk. Het is geen vetpot, maar dat hoeft het ook niet te zijn.
Als (áls) in 2010 500 bezwaren zijn ingediend, zijn er o.b.v. bovenstaande gegevens 20 ncnp-bezwaren. Als er in 2013 100 bezwaren zijn ingediend, zijn er ook maar 20 ncnp-bezwaren, niet denkbeeldig dezelfde. Dit is niet een vervijfvoudiging, maar een gelijkblijven. Het *percentage* is wél vervijfvoudigd!
Het zegt overigens helemaal niets over of deze 20 ncnp-bezwaren wel of niet terecht zijn en dus gerechtvaardigd!!!
Procentueel gezien "heeft het artikel" gelijk...maar het schetst op deze manier wel een fout beeld.
Bovendien: als gemeenten hun werk goed doen, kan de "toename van de ncnp-bureau's" niet zo'n groot probleem zijn ... doe je je werk goed, hebben de ncnp-bedrijven ook geen stok om mee te slaan, anders hebben ze (en de burgers!) nog gelijk ook om bezwaar aan te tekenen ... maar dat is dan weer een ander verhaal
Ik vind dit typisch een foutje van het kaliber: als de burger een fout maakt heeft hij pech (boete of parkeerheffing) maar als de overheid een fout maakt mag je daar niets van zeggen laat staan dat het dan geld mag kosten!
Schandalig!
De mensen in de bijstand moeten iets terugdoen "voor de maatschappij". Maar die asociale werkgevers die de bijstandstrekkers geen schijn van kans geven, sterker nog, liever een Pool nemen voor de helft van de prijs, die wordt de hand boven het hoofd gehouden. Als iemand in de bijstand aangeeft dat hij wil werken, waarom wordt een werkgever dan niet gedwongen om hem aan te nemen, zoals degene met de uitkering straks gedwongen wordt "vrijwilligerswerk" te doen?
In de gemeente Druten zetten ze elke week een advertentie met 8 mensen in de bijstand in een van die gratis krantjes. In een maand zijn dat er 32. Van die 32 zijn er al 8 aan het werk. Hoezo, iemand in de bijstand wil niet werken? Flauwekul, lariekoek. Van al die rechtse partijen, die helemaal niet WILLEN dat iedereen werkt, want dan stemt er geen hond meer op die vlegels.
Wanneer de gemeente Den Haag geen proceskosten wil betalen luidt mijn gouden tip: neem rechtmatige besluiten. Zo eenvoudig is dat.
Het feit dat er een markt is voor dit soort diensten, betekent dat gemeenten een potje maken van de inschatting van de Woz-waarden.
Mijns inziens zouden gemeenteambtenaren eens in de spiegel moeten kijken. Zij zijn namelijk de enigen dei beklagenswaardig zijn. Mensen met een hekel aan burgers zijn voor het openbaar bestuur ongeschikt.
Het is het bestuursorgaan dat een foutief besluit neemt en niet bereid is de prijs te betalen die bij dit herstel hoort.
Als burgers onderling fouten maken tegen elkaar, kan dit voor de rechter komen en loopt men het risico in andermans kosten te worden veroordeeld, dit vinden we heel normaal. Waarom zou de overheid geen verplichting moeten hebben om in kosten veroordeeld te worden?
Dat NCNP-bureau's in opmars zijn heeft wellicht ook te maken met de economische tijd waarin we leven. Waar mensen enkele jaren geleden hun WOZ-beschikking netjes - wellicht mokkend - betaalden, zijn mensen zich nu bewuster van hun budget en zullen eerder geneigd zijn een onjuiste beschikking tegen het licht te houden. Dat hier een goedkoop bureau met expertise voor gebruikt wordt, is niet meer dan logisch.
Dit artikel lijkt bijna te zeggen dat het aanwenden van een rechtsmiddel tegen de overheid 'not done' is, omdat dit de overheid geld kost. De remedie is uiteraard weer eenvoudig, neem juiste besluiten!
Gezien alle wijziging van wetgeving awbz, wmo, participatiewet, kan de gemeente dus nog heel veel verwachten.
Het is erg belangrijk dat de rechten van burgers goed beschermd worden door de mogelijkheid te blijven bieden een goede specialist in te kunnen huren. Indien de gemeente de waarde correct vaststelt zal er geen vergoeding worden overgemaakt naar reclamant. De discussie over de hoogte van de kostenvergoeding is mijn inziens erg vreemd. Er wordt van hoger hand een regeling getroffen om de burger te beschermen, echter nu blijkt dat er zoveel fouten door gemeenten worden gemaakt, dat de regeling moeten worden aangepast en niet de gemaakte fouten. Zou er niet gewoon veel meer tijd gestoken moeten worden in het juist vaststellen van de waarde.
Daar de woz waarde de basis is voor diverse belastingen, dient deze waarde te allen tijde correct te zijn vastgesteld. Het vaststellen van een foutieve woz waarde door een gemeente is niet acceptabel, daar je van een overheidsorgaan mag uitgaan dat de grondslag waarover een burger belasting betaalt met zeer veel zorg en correct is vastgesteld.
Opgemerkt dient te worden dat er een groot verschil is tussen de kwaliteit van de diverse NCNP bureau´s. Ook wij ergeren ons aan wazige bureautjes die zonder kennis van zaken gemeenten met een hoop onnodig werk opzadelen. Maar het blijft een vreemde discussie, daar de oplossing enkel is gelegen in het juist vaststellen van de grondslag en niet in het aanpakken van de kostenvergoeding.