‘Transformatie vakantiepark levert amper huizen op’

‘Ik begrijp heel goed dat er vanuit Den Haag wordt gekeken naar mogelijkheden om de wooncrisis op te lossen. Bij parken zonder toeristisch-recreatief perspectief wordt door gemeenten ook wel gekeken of transformatie naar wonen mogelijk is. Maar onze tienjarige ervaring is dat je daar niet al te hoge verwachtingen van moet hebben. In aantallen woningen blijft het heel beperkt. Een de veronderstelde doorstroming op de woningmarkt is ook heel beperkt. Heel vaak wonen mensen al op de parken en laten die geen reguliere woning elders achter.’

‘Ik heb geen flauw idee. Iedereen legt zijn eigen cijfers op tafel. Maar als je aan fact checking zou doen, denk ik je dat erachter komt dat het heel globale inschattingen zijn. Den Haag weet niet wat er op lokaal niveau speelt. Hier op de Veluwe hebben we heel veel natuur. Die vinden we belangrijk en willen we beschermen. Veel vakantieparken liggen tegen of in beschermde natuurgebieden. Daar zomaar een woonwijk van maken … Ik kan me voorstellen dat dat niet zomaar aan de orde is. Niet alleen omdat je dan nog meer natuurwaarden aantast, maar ook omdat je een woonwijk krijgt in een geïsoleerd gebied. Niet bereikbaar met openbaar vervoer, voor hulpdiensten.’

‘Vakantieparken zijn een belangrijke drager van de regionale economie. Als dat allemaal woonwijken worden, dan gaan voorzieningen als detailhandel, horeca, zwembaden, musea en de Apenheul het heel erg moeilijk krijgen. Transformatie zorgt dan voor ondernemers die in problemen komen, verlies van werkgelegenheid maar ook een enorme aantasting van de leefbaarheid. Daarnaast zorgt dit soort geluiden er ook voor dat er volop gespeculeerd wordt op transformatie van recreatie naar wonen. Want je als een vakantiewoning gaat transformeren, gaat de waarde zo vier, vijf keer over de kop. Met een huisje van een ton ben je dan spekkoper, want dan heb je een half miljoen in handen. Er zijn signalen dat er partijen zijn die vanuit dat perspectief hard aan het duwen zijn op transformatie. Eigenaren van recreatieparken, bijvoorbeeld, of eigenaren van huisjes.’

‘Helemaal transformeren heeft de voorkeur. Dat is althans de les die wij hebben geleerd. Je moet recreatie en wonen niet met elkaar willen mengen. Als je vakantie aan het vieren bent en er wordt naast je gewoond, dan hebben die mensen een heel ander ritme. Dat zien we nu al met de arbeidsmigranten die op vakantieparken wonen. Dat matcht niet met vakantiegangers. Of het is het een, of het is het ander.’

‘Ons motto is: één park, één plan. De gemeente schetst samen met alle betrokkenen voor elk park het specifieke toekomstperspectief. De insteek is recreatie behouden. Pas als dat niet realistisch is, wordt gekeken naar andere functies. Dan is wonen er een van. Maar we hebben ook parken die zorgparken worden, of die teruggaan naar de natuur. Je hebt verschillende opties, afhankelijk van de specifieke situatie.’

‘Er is al een casus waar een tijdelijke herbestemming plaatsvindt. Een oud verloederd park in de gemeente Putten waar nauwelijks nog recreanten kwamen, is opgekocht door een partij die daar met toestemming van de gemeente acht jaar lang huisvesting voor arbeidsmigranten mocht organiseren. Met de afspraak dat het park na die acht jaar voor een symbolisch bedrag naar de gemeente teruggaat. Die maakt er dan natuur van. Met deze tijdelijke exploitatie wordt dan voor de gemeente de terugval in grondwaarde financieel opgelost.’

‘Dat zou inderdaad kunnen. Ons plan is om daar met zogenaamde pauze-parken op in te spelen. Vakantieparken met weinig toeristisch-recreatieve mogelijkheden kunnen we tijdelijk een andere functie geven. Waar we ons vooral zorgen over maken is de grote groep mensen in een kwetsbare positie die letterlijk en figuurlijk nergens anders heen kan. Feitelijk zitten ze er illegaal. Als je volgens de wet zou handelen, moet iedereen van het park af. Maar dan staan die mensen op straat. Dat doen gemeenten niet. Een onbedoeld effect van transformatie naar wonen is dat het voor deze groep nog moeilijker wordt ergens een dak boven het hoofd te vinden.’