Infame Brabanders
Tsja, JP de MP. Dankbaar object van spot en – tegenwoordig steeds meer – vileine kritiek. Toch blijft hij veel stemmen trekken. Dat heeft volgens mij te maken met dat hij lijkt te staan voor zijn besluiten. In 2002 heeft hij met zijn toenmalige kabinet besloten dat Nederland de Amerikaanse inval in Irak kon en moest steunen. Dat het achteraf misschien niet zo’n verstandige keuze is geweest…tsja, met het inzicht van vandaag zijn veel keuze uit het verleden niet verstandig geweest.
Ik waardeer het dat Balkenende tot de rand van een kabinetcrisis durfde te gaan om zijn toenmalig genomen besluit te verdedigen. Jammer dat hij toch op het laatste moment een draai heeft gemaakt. In het debat in de Tweede Kamer, - twee weken geleden, weet u nog? - zag je dat hij hier moeite mee had. Het liefst had hij geroepen: ‘Ik Zou Het Weer Doen! Ik Vond Het Een Goed Besluit!’
En dat had hij tot het eind toe vol moeten houden. Standvastig leiderschap, zou ik zeggen, à la Jan van Speijk, de commandant van een kannoneerboot die, toen zijn schip tijdens de Belgische opstand in 1831 werd bestormd door woedende Belgen, de gedenkwaardige woorden sprak: ‘…en een infame Brabander worden? Dan nog liever de lucht in!’ en zijn sigaar in een kruitvat gooide, waardoor schip, bemanning, boze Antwerpenaren en hijzelf de lucht invlogen.
Jammer dat Balkenende uiteindelijk besloot geen sigaar in het kruitvat te gooien en bereid was het kabinet te laten vallen. Nu heeft Bos zijn kans gegrepen en het kabinet laten vallen over de kwestie Uruzgan, om te laten zien dat hij staat voor zijn principes. Balkenende is een infame Brabander geworden. Bos niet.
Nederland wordt de laatste jaren in toenemende mate bestuurd door leiders die er geen probleem mee hebben ‘infame Brabanders’ te zijn. Wat te denken van ex-premier Wim Kok. Die ziet er niet uit alsof hij überhaupt sigaren rookt. Laat staan dat hij zich in de buurt van een kruitvat waagt. Als minister-president veroordeelde hij de hoge beloningen in het bedrijfsleven, als commissaris bij de ING keurde hij ze goed. Hij motiveerde de draai in zijn standpunt met de opmerking dat hij als commissaris een ‘andere rol speelde’. Mooi is dat. Ik ben tégen de doodstraf. Maar als ik een baantje als beul kan krijgen, ben ik opeens vóór…infame Brabander!
En dan Nout Wellink. Ik durf het bijna niet meer over de man te hebben, zo is hij in alle media al afgezeken. Maar toch. Wat heb je eraan als die man beweert dat hij ruim van te voren zich had gerealiseerd dat het niet goed ging met Ice Save? Dan had hij moeten ingrijpen. En achteraf zie je dan wel of dat juist is geweest. Nout Wellink durft het schip met een kruitvat erop niet eens te betreden. Want stel je voor dat het ontploft…
En wat te denken van Rijkman Groenink? Als topman van ANB Amro was hij verklaard tegenstander van de opsplitsing van zijn bank in drie delen, ofschoon hem dat wel de meest riante vergoeding zou opleveren. Hij wilde zijn bank liever laten fuseren met Barclay’s, ook al leverde hem dat persoonlijk minder op. Onbegrijpelijk is daarom dat hij toch het geld incasseerde bij de opsplitsing van de bank. Hij had het geld moeten weigeren of aan en goed doel moeten geven.
Kok, Wellink, Groenink, Balkenende: infame Brabanders die bereid zijn hun mening op te geven als hen dat voordeel oplevert.
Arm Nederland. Waar zijn de Jan van Speijks van weleer gebleven?
Paul Lensink
Zie www.dedoorzetter.nl link 129
CDA link 9
Beloning link 100