De burgemeester is een varken

Ik heb het over de burgemeester en de wethouder van Duckstad, de stad van Donald Duck. Het enige wat de Duckstadse bestuurders interesseert is zoveel mogelijk belasting vangen. Hun favoriete krachtterm is ‘Wel alle steekpenningen!’ De gemeenteraadsleden van Duckstad zijn allerlei andere dieren, maar geen varkens. Sterker nog, in heel Duckstad loopt verder geen enkel varken.

Duckstad is een mooie spiegel. Subtiel maar overduidelijk laten de striptekenaars niet eens zozeer zien hoe zij zelf over de gemeentebestuurders denken, maar vooral hoe de mensen in het land over hen denken. En wat blijkt? Het imago van de gemeenten is bar en bar slecht. En dat is een serieus probleem! Dat slechte imago van de gemeenten bij de bevolking leidt er bijvoorbeeld toe dat de Tweede Kamer geen vertrouwen heeft in de gemeenten, en precies wil bepalen hoe de gemeenten hun geld besteden.

Dat bleek onlangs weer bij de plannen voor de decentralisatie van de Awbz. Het slechte imago leidt er ook toe dat de gemeenten geen ruimte krijgen om extra belastingen te heffen. Het slechte imago leidt verder tot strenge rijksinspecties, en die leiden weer tot verkramping in het beleid. Het imago moet dus dringend beter!

Zeggen dát het imago beter moet is wellicht een open deur. Zeggen hóé het beter moet is veel moeilijker. Wat de gemeenten in ieder geval niet moeten doen, is van achter een bureau nog positievere persberichten uitbrengen. Dat hebben de gemeenten in het verleden te veel gedaan.

De mensen in het land geloven niet meer in een verhaal als ‘we hebben een uitstekend debat gevoerd en de meerderheid van de gemeenteraad steunt het voorstel.’ Het imago van de gemeenten wordt ook niet beter van alle getwitter, Linkedingroepen, 2.0-gedoe, Faceboekvrienden, internetlinks en al wat daarop lijkt.

De gemeente moet weer de straat op! Bij wegwerkzaamheden een bord spijkeren wat er moet gebeuren, waarom, en wat het kost. Op de velden van de sportverenigingen, in de sporthal en in het zwembad laten melden hoeveel subsidie ze krijgen. Bezoekers van het Centrum voor Jeugd en Gezin uitleggen wat ze krijgen en wat de gemeente daarvoor betaalt. En wie bang is dat iets in de krant komt ‘omdat het niet uit te leggen is’, die doet waarschijnlijk iets fout.

Een wezenlijk andere communicatie moet leiden tot een veel beter imago van de gemeenten, tot meer vertrouwen, en zo uiteindelijk tot minder kosten. Daar toost ik op, met blond schuimend gemeentepils!