Vent uit, je WOZ-procedures

Let op! U laat uw brilvergoeding toch niet verlopen! Al jaren erger ik me aan reclames van opticiens die doen alsof een nieuwe bril geen enkele relatie heeft tot de vraag of je die nodig hebt. Vakkundig wordt een verband met de immer stijgende premie van onze ziektekostenverzekering vermeden.

Dat verschijnsel beperkt zich niet tot brillen. Gemeenten hebben steeds meer last van bureaus die voor de burger bezwaar maken tegen de WOZ-vaststelling, waarbij ze claimen op no-cure-no-pay basis te werken. Daar klopt echter niets van.

De bureaus krijgen altijd betaald, maar het is de gemeente die voor de kosten – gemiddeld zo’n 600 euro per bezwaar – opdraait. Dat vertaalt zich in hogere lokale lasten. Uiteindelijk betaalt de burger dus toch. Intussen neemt het aantal claims hand over hand toe. In Limburg het afgelopen jaar zelfs met 87 procent.

Na de WOZ hebben de claimbureaus een nieuwe bron van inkomsten ontdekt: de energietoeslag. Ben je als student aangesloten op blokverwarming uitgesloten van de energietoeslag? Maak bezwaar! Claim! Allemaal gratis! Drie keer raden waar de rekening uiteindelijk belandt. Je kunt de bureaus verwijten dat ze gemeenten op kosten jagen, je kunt de burger verwijten dat ze voor een opbrengst van een paar tientjes bereid zijn gemeenten op te zadelen met honderden euro’s kosten.

Maar je kunt ook gemeenten verwijten niet bepaald breed uit te dragen dat de burger met zijn bezwaren gewoon rechtstreeks bij de gemeente terecht kan, zonder al die bijkomende kosten. Ik heb het uitgeprobeerd via de websites van verschillende gemeenten. Het was nog net niet zo dat de gemeentelijke stukken, zoals in Douglas Adams klassieker The Hitchhikers Guide to the Galaxy, op de bodem van een afgesloten dossierkast in een verlaten toilet met een bord op de deur met ‘Pas op voor het luipaard’ liggen, maar makkelijk te vinden zijn ze allerminst.

Als het al lukt, dan is de bezwaartijd kort en de wachttijd op een antwoord lang. Om de rol van de miljoenenverslindende bezwaarbureaus terug te dringen, mogen gemeenten eens beginnen hun eigen – gratis! – procedures te promoten.