Bezet Wall Street

Er liepen een hoop mensen vermomd rond, de een als een echte bankier en de ander als een persoon met een doodshoofd. Bovendien waren de toespraken weliswaar veelvuldig, maar voor het grootste deel, althans voor mij, onverstaanbaar. Opgewekte jongens en meiden kwaakten dat het een lieve lust had, maar ze deden dat voor het grootste deel onverstaanbaar. Misschien moesten deze onwennige demonstranten het demonstreren nog onder de knie krijgen.

Hoe dan ook: na een tijdje gaven mijn vriendin en ik er de brui aan; we vertrokken in loopppas naar het spiksplinternieuwe MINT-hotel, op redelijke loopafstand van het Beursplein. Om daar, zonovergoten, vanaf elf hoog de stad in alle schoonheid te zien.

Op het Beursplein werd er ondertussen veel geroepen, maar verstaan kon je dat niet. Het was een kakofonie van klanken die het oor pijn deden. Laat ik het zo zeggen: de bedoeling was goed. De uitwerking was minder.

Achteraf meende ik dat geen mens iets van de toespraken verstaan had. Bovendien was er een zekere verstoring doordat tijdens de betoging de Bijenkorf volstroomde met winkelend publiek dat zich van zoiets als een demonstratie tegen Wall Street heel weinig aantrok. Winkelaars vermengden zich vrij natuurlijk met demonstranten, wat beiden iets oneigenlijks gaf.

Achteraf denk ik dat het misschien wel de bedoeling was dat de toespraken onverstaanbaar waren. Ze werden veelal afgestoken door een serie warhoofden die zich, vermomd met maskers, met kracht tegen de bankwereld keerden. Die, dat moet er wel bijgezegd worden, via ongehoorde bonussen en een zeer matige verantwoording daarover, iedere startende hypotheekvrager krachtig tegen de haren instrijkt.

Natuurlijk waren we niet voor niets naar het Beursplein gegaan. Het werd, vonden mijn vriendin en ik, hoog tijd om een krachtig protesterend geluid tegen de verwording van de bankwereld te laten horen. Natuurlijk hadden we daarbij graag verslag gedaan van de onverstaanbare toespraken. Jammer. Lukte niet.

Achteraf zijn we, hoe dan ook, toch blij dat we op het Beursplein aanwezig waren. We voelden ons redelijk verbonden met een veel grotere wereld waarin de Occupy Wall Street-beweging een opvallende rol speelt. Een zekere verbondenheid voelden we ook en wel degelijk met al die mensen die in New York en waar ook ter wereld genoeg hebben van de graaicultuur van zoveel bankiers. Daar voelden we ons, ik aarzel om het zo te zeggen, toch tamelijk goed bij.