Jan Kees de Jager met schrik vrij

Staatssecretaris van Financiën Jan Kees de Jager heeft zich tijdens zijn verleden als ICT-ondernemer niet verwijtbaar gedragen en ook niet verwijtbaar gehandeld. Dat stelt de Commissie Lundqvist in een onderzoeksrapport over de bedrijfsvoering en de arbeidsverhoudingen binnen zijn toenmalige bedrijf ISMeCompany. De Commissie stelde wel ‘onvolkomenheden en kinderziektes in het gevoerde administratieve beleid’ vast.

Verder stelt de Commissie dat er onvolkomenheden voorkwamen in de arbeidscontracten die de onderneming zijn werknemers aanbood en dat er te laat is overgegaan tot het opwaarderen van de ‘personeelsvertegenwoordiging’ tot een volwaardige ondernemingsraad.

In een reactie toonde De Jager zich opgelucht. ”Ik ben altijd een goed werkgever geweest en heb altijd integer geopereerd. Er hadden wel dingen anders gemoeten. Met de kennis van nu had ik destijds anders gehandeld”, aldus De Jager.

De Commissie Lundqvist werd ingesteld nadat de staatssecretaris eerder al in opspraak kwam als gevolg van berichten over het niet volgens de regels afdragen van pensioenpremies voor werknemers van een van zijn dochterbedrijven. Toen daarna in De Volkskrant ex-werknemers klaagden over tegenwerking bij het instellen van een ondernemingsraad en over arbeidscontracten met vreemde clausules, werd op last van het ministerie van Financiën Lundqvist gevraagd een onderzoek te doen.

Het rapport pleit De Jager vrij van verwijtbare handelingen, maar signaleert wel onvolkomenheden. Zo ging een dochterbedrijf in zee met een pensioenverzekeraar die zijn zaakjes niet op orde had en verstrekte ISMeCompany arbeidscontracten die op 12 punten artikelen bevatten die strijdig zijn met de bestaande arbeidswetgeving. Volgens commissie voorzitter Lundqvist hebben die fouten echter niemand materieel nadeel gebracht en is er dus geen schade aangericht die De Jager zou kunnen worden verweten.

Volgens Lundqvist ‘weten werknemers in de ICT heel goed voor zichzelf op te komen’ en zou er dus ook wel aan de bel zijn getrokken als er iemand daadwerkelijk was benadeeld. Zijn commissie achtte het niet nodig ook met de ‘klagende’ ex-werknemers te spreken. “Hun beweringen waren bij ons bekend en die hebben we nagetrokken. Wat daarbij onze bevindingen waren staat in dit rapport,” aldus Lundqvist in een toelichting.

Het bedrijf van De Jager groeide in korte tijd van 20 naar 220 werknemers, voor een deel werkzaam in Oekraïne. De kersverse politicus werd de afgelopen jaren juist veel geprezen voor zijn ondernemingslust en was een gewaardeerd lid van het door Balkenende 3 ingestelde Innovatie Platform. Vorig jaar kreeg hij de ICT Personality Award voor zijn bijdrage aan de innovatie van de BV Nederland.

De ‘administratieve onvolkomenheden’ in zijn bedrijf zijn geen uitzondering bij snel groeiende ‘start-ups’ in de ICT hoek. Die worden vaak geconfronteerd met de HRM-risico’s en valkuilen die met zo’n snelle groei samenhangen. Bovendien krijgen ze een extra dimensie als de betreffende ondernemer de politiek ingaat. Moet een ondernemer zich niet altijd gedragen alsof hij morgen bewindsman is en niet anders? De Jager: “Ondernemers horen ook de politiek in te gaan. Dat is nodig. Maar de politiek is wel een glazen huis en daar moet je je van bewust zijn. Ik heb echter altijd naar beste weten en integer gehandeld en ik vind dat dat door dit rapport wordt bevestigd.” (Bas Linders)