‘Decentralisaties vergen gemeenschappelijker ICT’
De komende decentralisaties zijn een ideale gelegenheid om de gemeentelijke ICT op nationaal niveau generieker te maken. Maar haast is geboden.
De komende decentralisaties zijn een ideale gelegenheid om de gemeentelijke ICT op nationaal niveau generieker te maken. Maar haast is geboden.
Nu handelen
In 2018 moeten gemeenten een belangrijke stap hebben gezet in de richting van ‘één gemeenschappelijke ICT-afdeling’, stelde Tof Thissen tijdens zijn inleiding op het KING-congres in Den Bosch. De decentralisaties van onder andere de jeugdzorg zijn hét moment om daarop in te springen, benadrukte vervolgens Cees Hamers, kwartiermaker decentralisaties bij KING.
Complexere informatiestromen
Voortbordurend op het al eerder geopperde idee van de 'basisgemeente' is KING momenteel samen met een tiental gemeenten aan het kijken in hoeverre de (nieuwe) informatiestromen in het sociale domein geoptimaliseerd en gestandaardiseerd kunnen worden. Er is bij de decentralisatie niet alleen sprake van het overdragen van bestaande werkprocessen (transitie), maar ook het aapassen ervan (transformatie). Uitgebreide informatieuitwisseling zal nodig zijn omdat bij probleemjongeren of -gezinnen erg veel organisaties betrokken zijn. “Informatiekundig is het heersende principe ‘één gezin, één dossier, één budget’ uitermate complex. Daar moeten gemeenten zelf ook goed over nadenken”, zegt Hamers.
Geen groot nieuw systeem
De gemeenschappelijke aanpak leidt niet tot een ‘megalomaan nieuw centraal systeem’, maar tot een architectuur, een heldere opzet van informatiestromen. “We willen met die tien gemeenten zoveel mogelijk generieke dingen zoeken en de verschillen ter discussie stellen. We moeten voorkomen dat we als gemeenten 408 keer een applicatie gaan bestellen en kijken of die gaat werken met de rest.” In plaats daarvan wil Hamers zoveel mogelijk gebruik maken van gemeenschappelijke voorzieningen die er al zijn, ook voor andere domeinen, zoal het BKWI (Bureau Keteninformatisering Werk en Inkomen).
VISD
Haast is wel geboden, omdat de jeugdzorg al op 1 januari 2015 overgaat naar de gemeenten. Dit jaar zal KING zelf via het project Verkenning Informatievoorziening Sociaal Domein’ (VISD) kijken welke procesbeschijvingen en gegevensuitwisselingen in het sociale domein nodig en haalbaar zijn. Standaardisatie speelt daarin bijvoorbeeld een grote rol, maar ook andere vragen, zoals juridische. “Het principe ‘één gezin, één dossier, één budget’ is rechstmatig eigenlijk niet eens haalbaar vanwege de privacyregels. Maar je moet wel signalen met elkaar kunnen verbinden.”
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Slogan 1: "De komende decentralisaties zijn een ideale gelegenheid om de gemeentelijke ICT op nationaal niveau generieker te maken". Hoezo, waarom, wat is het probleem en wat levert dit op? Dit alles is geen doel op zich!
Slogan 2: "Maar haast is geboden". Hoezo? Ik zou zeggen bezint eer ge begint!
Slogan 3 In 2018 moeten gemeenten een belangrijke stap hebben gezet in de richting van ‘één gemeenschappelijke ICT-afdeling’, stelde Tof Thissen tijdens zijn inleiding op het KING-congres in Den Bosch. Welke adviseur wil hij nu weer aan het werk helpen? zie WIKI: In februari 2012 raakte Thissen in opspraak omdat hij een goede bekende bijna 10.000 euro adviseurskosten had laten declareren bij de gemeente Utrecht.
Het draait – herstel: zou moeten draaien om informatie – om situationeel betekenisvolle informatie. Niet om ICT – da’s slechts een dom hulpmiddel dat elke paar jaar weer om de één of andere reden aan vervanging toe is. Het zou dus moeten draaien om stelselmatig georganiseerde informatieverzamelingen annex eenduidige informatieverkeersregels ermee. Op basis van zo’n duurzame enkelvoudige infrastructurele voorziening kan vervolgens een waaier aan zowel verschillende als ook wisselende techno toepassingen worden aangesloten.
Zo’n gezonde ziens/handelswijze zou “Complexere informatiestromen” trouwens in één klap enorm vereenvoudigen. Enne… een echte informatiekundige komt absoluut niet op het onzalige idee (laat staan tot een “heersend principe”) van ‘één gezin, één dossier, één budget’. Dat is gebaseerd op achterhaald postkoets/postduif-denken en loopt alleen maar uit op rampen, debacles enzovoort waarmee het track-record al ruim voldoende gevuld is.