Schouderklopje

Het is hartje zomer en daarom vind ik het leuk om het met u eens te hebben over… kerstpakketten. Als men mij vraagt hoeveel medewerkers de gemeente Groningen telt, zeg ik: ik heb 5.500 kerstpakketten. Hoeveel fte dat zijn, daar heb ik geen idee van. In die 5.500 zit alles, ook uitzendcontracten en medewerkers van iederz, onze sociale werk-leerbedrijf.

U weet net zo goed als ik: kerstpakketten leiden tot gedoe. Wat stop je erin? De een wil luxe levensmiddelen, zoals kaasstengels en ragoutbakjes, maar daar zit een ander absoluut niet op te wachten. Ik herinner me dat ik zelf eens van die wandelstokken kreeg die in die tijd erg populair waren. Nordic walking sticks, bedoel ik. Binnen een paar dagen stonden er 600 paar op Marktplaats.

Een paar jaar geleden gaven we hier in Groningen een vrolijk kratje weg dat je voorop je fiets kon doen. Handig, dachten we. Toen ze werden afgeleverd, zag ik direct dat er een knoeperd van een dt-fout op stond. Daar begon het al mee. Daarna bleek dat een deel van de medewerkers van iederz nooit fietst: zij hebben bijvoorbeeld een rollator of een scootmobiel. Dus hebben we hen nog snel een extra cadeautje gestuurd. En sommige mensen die wel een fiets hadden, piekerden er niet over het kratje aan hun rijwiel te bevestigen. Dan kon immers de hele stad zien dat je bij de gemeente werkte. Dus een hoop gemopper.

Toen hebben we gezegd: iedereen zoekt het maar uit. Letterlijk, want ze krijgen nu een bon. Vind ik zelf ook heel prettig. En heel duurzaam, want het geeft geen afval. Al houd je dat sommige mensen een doos mee naar huis willen. Het is niet snel goed.

Hoeveel er ook wordt geklaagd over kerstpakketten – stiekem vindt iedereen ze fijn. Een kerstpakket ontvangen is een blijk van waardering. Dat kan natuurlijk ook op andere manieren. Bij de gemeente hebben we bijvoorbeeld bewust belonen. Dan krijg je iets extra’s als je zelf iets extra’s hebt gedaan. Het gaat niet om enorme bedragen, een paar honderd euro. Die krijg je niet per se aan het eind van het jaar, maar op het moment dat het goed past. Boter bij de vis.

Waarderen hoeft niet per se in geld of goederen. Waardering is eigenlijk gewoon aandacht geven, iemand in het zonnetje zetten, een schouderklopje. Dat kan ook door iemand uit te roepen tot collega van de week. Of door samen een mijlpaal te vieren. In juni waren we gaststad van het VNG-congres. Duizenden deelnemers en een enorm programma. Alles ging hartstikke goed. Als dank hebben we alle betrokkenen, van hoog tot laag, uitgenodigd voor een hapje en een drankje op een mooie locatie in de omgeving. En op de ochtend na Koningsnacht is onze wethouder in alle vroegte met de mensen van Stadsbeheer mee geweest om de straten schoon te maken. Of het daardoor sneller ging weet ik niet, maar het werd gewaardeerd.

Ik wil maar zeggen: erkenning geven is heel belangrijk. Beter een keer te veel dan te weinig. Het hoeft ook niet heel groot te zijn. En het hoeft ook niet per se met Kerst, het mag ook gewoon in de zomer.