Tijd voor een ander geluid?

Sommige Amsterdammers lijden in stilte door ‘teringherrie’ in hun straat. Het toerisme zwelt weer aan en het lawaai wordt soms onverdraaglijk. Om 4 uur ’s ochtends kotsen, lallen en blèren cafégangers zó luid, dat bewoners wakkerschrikken. Die doen daarna geen oog meer dicht. Radeloos beklagen bewoners zich bij mij over gemeente Amsterdam. De klacht luidt dat ze nooit wat horen op hun meldingen en dat handhavers schitteren door afwezigheid. Iedere nacht neemt hun slaapstress toe en door de gebroken nachten functioneren ze overdag minder goed.

Bewoners houden van hun levendige stad, gunnen horecaondernemers hun omzet, maar hebben zij ook niet recht op bescherming van hun gezondheid?

Joost Smiers schreef het boek Zwerflawaai en laat daarin zien hoe de straat gekaapt kan worden door een luidruchtige minderheid en hoe gevaarlijk dit kan zijn. Hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten, mentale problemen kunnen het gevolg zijn. ‘Huisvredebreuk’, vindt Smiers het zelfs. Luidruchtige huisfeestjes van de buren, vrachtauto’s die laden en lossen of vliegtuigen die te laag vliegen. We kunnen er ons een voorstelling van maken. Maar dat bepaalde festivals zelfs zo luid kunnen zijn, dat vogels niet meer kunnen communiceren, was ook nieuw voor mij.

Hoe moet een gemeente omgaan met klachten over ernstige geluidsoverlast?

De klachten die ik ontvang, laten in eerste instantie de behoefte zien aan erkenning. Bagatelliserende opmerkingen als ‘dan moet je maar niet in de stad wonen’ werken averechts. Ook is voorzichtigheid geboden om deze mensen onbewust als overgevoelig te kwalificeren. Probeer je eens in hen te verplaatsen: hoe zou ik reageren na maanden of soms jaren zonder gezonde slaap?

In tweede instantie, moet je als gemeente laten zien dat je er bent bij overlastmeldingen. Dan kun je niet volstaan met louter beleidsnota’s, voorlichtingsbrochures of meldingsformulieren. Bij overlast van de buren of het café om de hoek gaan bewoners nu vaak de politie bellen. Als de politie al komt, dan kunnen wijkagenten vaak niet veel. De politie stuurt de mensen door naar de gemeente. De gemeenteambtenaren sturen hen vaak door naar buurtbemiddeling of de woningbouwvereniging. Het risico is dat we mensen van een kastje naar de muur sturen.

Hoe kan het anders?

U kunt het als gemeente over een andere boeg gooien door samen te werken met Waag Society aan een gemeentelijke ‘Buienradar’ voor geluid. Zie: https://amsterdamsounds.waag.org/geluidsoverlast/. Op deze ‘Geluidenradar’ ziet de burger een kaart met real time geluidsmetingen in de hele stad. Plaats als gemeente alle meldingen van geluidsoverlast ook op deze kaart en dan zien we allemaal waar het niet lekker loopt. Daarmee wordt geluidsoverlast een collectief, gemeenschappelijk probleem. Op een interactieve manier kunnen geïdentificeerde geluidsveroorzakers (bijvoorbeeld organisatoren van een festival) direct maatregelen nemen voordat gemeentelijke ‘geluidsblussers’ in actie komen. Deze geluidsbrigade kan bedrijven en buren tips geven en een standaard-geeltje ontwikkelen met ‘kan het wat zachter ajb’. Deze geluidsbrigade kan ook dieren en de natuur vertegenwoordigen, zodat een broedseizoen wordt gerespecteerd. Wanneer nodig, kan de geluidsblusser een tent sluiten als deze zich onvoldoende inspant om overlast tegen te gaan. Wellicht tijd dus voor een ander geluid?