Zwijgen over corruptie reden ontslag

De projectleider Infra van de gemeente Maastricht is er niet in geslaagd om strafontslag af te wenden door te zwijgen over de tegen hem gerezen verdenking van corruptie en het lekken van vertrouwelijke informatie. Sterker nog: de rechtbank Maastricht oordeelde vorige week dat het is te beschouwen als ‘zeer ernstig plichtsverzuim’ om tegenover de werkgegever geen openheid van zaken te geven.

Volgens Justitie heeft de ontslagen ambtenaar Ed H. vertrouwelijke informatie over aanbestedingen gelekt naar het wegenbouwbedrijf Janssen de Jong Infra. Ook zou hij eindafrekeningen van het bedrijf hebben laten ‘ophogen’. In ruil zou H. een uitstapje naar de Grand Prix in Monaco en concertkaarten hebben ontvangen, terwijl ook de tuin bij zijn woning kosteloos op de schop zou zijn genomen. H., die na zijn aanhouding tegenover de politie verklaarde zichzelf ‘niet als een bandiet’ te beschouwen (‘Iedereen doet het’), hoorde anderhalve week geleden 12 maanden cel, waarvan 3 voorwaardelijk, tegen zich eisen.

Verder vindt het Openbaar Ministerie dat H., nadat hij zijn straf heeft uitgezeten, 2 jaar lang geen ambtenaar mag zijn. Behalve de strafrechter, boog ook de bestuursrechter zich vorige week over de zaak H. De ontslagen ambtenaar was bij de sector Bestuursrecht van de rechtbank in Maastricht in beroep gegaan tegen het ontslagbesluit, dat volgde op aanmaningen van de gemeente om de gerezen verdenking toe te lichten.

H. weigerde omdat zijn arrestatie en voorarrest voor hem een ‘traumatische ervaring’ waren geweest. Hij wist zich hierbij gesteund door zijn huisarts, die in een schriftelijke verklaring een gesprek over de verdenkingen ‘ongewenst’ noemde, ‘aangezien dit een negatieve uitwerking zal hebben op de doorgemaakte traumatische ervaringen’.

Zwijgen

De bedrijfsarts kwam, na een gesprek met H. en overleg met de huisarts, tot de conclusie dat er voor de geschorste ambtenaar geen medische reden was een inhoudelijk gesprek uit de weg te gaan. Voor de gemeente, die H. inmiddels had gekort op zijn salaris, was het onacceptabel dat de ambtenaar bleef zwijgen, waarop hem ontslag werd aangezegd. De meervoudige bestuurskamer van de rechtbank deelt de visie van de gemeente dat de twijfels over H.’s opstelling ‘ernstig en gerechtvaardigd’ zijn.

De gemeente had in dit verband verwezen naar de inhoud van de zaak: ‘De gerezen verdenking raakt aan de kernverplichtingen van een ambtenaar, zodat H.’s weigering om de daaruit voortvloeiende twijfel weg te nemen eveneens raakt aan het hart van het ambtenaarschap.’ De rechtbank concludeert dat H. ‘hoe dan ook opening van zaken had moeten geven aan de gemeente’.

De rechtbank oordeelt dat H. kopieen had kunnen overleggen van door hem afgelegde verklaringen. Ook had hij schriftelijk meer duidelijkheid kunnen geven, en een second opinion kunnen vragen over het standpunt van de bedrijfsarts. Volgens de rechtbank had H. een zware verantwoordelijkheid richting zijn werkgever: ‘In H.’s ambtelijke positie is twijfel over de integriteit niet acceptabel, met name gelet op het mogelijk effect op het aanzien van de gemeentelijke organisatie.’ H. kan in hoger beroep gaan.