Zwaktebod

Ze vond dat een politicus niet het recht had om tegen zijn potentiële kiezers te zeggen: sorry, maar stem de eerstvolgende keer toch maar liever niet op mij. Pechtold liet weten dat je die rarigheid nu eenmaal krijgt als je geen keurige partij hebt met meer of minder kritische leden, en dat je niet anders kan verwachten van een man die principieel aan het hoofd staat van een eenmansbeweging.

Honend is wellicht niet het meest trefzekere woord, maar snerend klonken die geluiden zeker, al wil ik ook dat woord niet uit de mond van een nieuwslezer vernemen. Eigenlijk was er maar één man die het besluit van Geert Wilders om niet aan de eerstvolgende gemeenteraadsverkiezingen deel te nemen verstandig vond. In Nova dacht de oude vos die de hoogleraar politicologie Rinus van Schendelen is, dat Wilders groot gelijk heeft om niet met een zootje ongeregeld de 92 gemeenten te bestormen waar hij bij de Europese verkiezingen een waanzinnig succes gehaald had.

Hier sprak de man die er hoogstpersoonlijk voor gezorgd heeft dat wijlen de betreurde Pim Fortuyn in Rotterdam met zijn Leefbaren stevig op het pluche kwam. En die er ook getuige van was dat na zijn dood de door hem opgerichte LPF eerder deed denken aan een verzameling onderling hakketakkende querulanten dan aan een betrouwbare politieke stroming.

Alleen in Venlo, de geboortestad van de hoogblonde politicus, klaagden zijn aanhangers steen en been. Hadden ze de kans, ja, een kans voor open doel, om het verderfelijke establishment van de traditionele partijen een fikse schop onder de multiculturele kont te geven, laat hun eigen Leider en Voorman ze in de kou staan!

En toch. Ik vermoed niet dat er iemand is die mij zal willen rangschikken onder de Wilders-bewonderaars, maar in dit geval? Ik denk dat het jongste verrassingsbesluit van de Limburgse heldentenor een van de allerverstandigste is die hij in de afgelopen decennia heeft genomen. Het is waar.

Een volwassen politieke partij moet zich de ogen uit de moslimvijandige kop schamen om een verkiezing, welke dan ook, achteloos aan zich voorbij te laten gaan. Maar impliciet erkent Wilders met zijn besluit dat zijn Partij voor de Vrijheid nog lang niet volwassen is. En dat zijn aanhang weliswaar verbijsterend groot lijkt, maar ondertussen even makkelijk van rechts naar links zwabbert, als van links naar rechts.

Persoonlijk zou ik al die ontevredenen die zopas hun stem nog aan Jan Marijnissen gaven niet in de kost willen nemen nu ze hun SP-stem met groot gemak verruilen voor een PVV-stem. Voor de arme Agnes Kant moet die overloop zoiets zijn als de nagel aan haar doodskist.

Het gerucht gaat dat in Den Haag en met name in Almere, de twee steden die Wilders van zijn terugtocht uitgesloten heeft, een aantal zwaar rechtse mensen, waaronder, volgens de Volkskrant, ‘een groepje advocaten’ zich bij Wilders als kandidaat-raadslid heeft gemeld. Mogelijk betreft het hier relaties van een oud-officier van justitie, het huidige PVV-Kamerlid Raymond de Roon. Met zulke diehards in de gelederen durft Wilders de confrontatie kennelijk wel aan.

In Den Haag weet overigens nog geen mens wie er zich straks allemaal onder Wilders vleugelen zullen bevinden. En er is nog reden om het besluit van Wilders hartelijk toe te juichen. Nu blijft ons op de eerstvolgende verkiezingsavond het toneel bespaard van een opgetogen verzameling kroegvolk dat de Leider onstuimig aan het ultrarechtse hart drukt. Dat maakt zo’n avond toch een stuk prettiger om naar te kijken.