Vier keer waar voor je (belasting)geld

 Zoals een bord midden op een woestijnachtige zoutvlakte:

'KEEP OFF PRIVATE GOLF COURSE'

Of het bordje dat hing op een golfplatenhutje van twee bij drie met aan de zijkant een grote waslijn vol was:

'County Council of Nakuru - Kongoni Office'

Het bleek een gemeentehuis te zijn.

Eufemisme ten top bij de (met zware betonnen palen en stalen balken met spijkers) bewaakte ambassade van Israël in Nairobi (sic):

'ROAD OPEN Proceed through friendly checkpoint :-) :-)'

De Keniase politie kan er ook wat van:

'HELP US PROTECT YOU'

Met daaronder een rond bord met een pistool met een grote rode streep er doorheen.So much for protection.

Ik was erg geïnteresseerd in een ministerie dat ik onderweg tegenkwam:

'Jesu Miracle Worker Ministry'

Daar SG van worden, dat leek me nou wel wat, gewoon een beetje toveren. Het bleek de naam te zijn van een kerk. Het hutje was geverfd in knettergroen, de huisstijlkleur van Safaricom, de Vodafone van Kenia. Om eventuele misverstanden te voorkomen stond het logo van Safaricom ook levensgroot op de gevel. Zaken en god, ze gaan prima samen in Kenia. Iedereen die dat wil kan een kerk starten en vrijwel iedere kerk is tegelijkertijd school, kroeg en kinderopvang.

Het vreemdste bord was misschien nog wel het bord van de Keniase Belastingdienst:

'Kulapi ushuru ni kujitegemea'

Toen ik wat beter keek stond de vertaling in het Engels er onder:

'Pay Your Taxes

Set Your Country Free'

In Kenia heeft de overheid op zijn best een twijfelachtige reputatie. Het land is berucht om wijd verbreide corruptie binnen de publieke sector. Op de 2009 Corruption Perception Index scoort Kenia bijvoorbeeld de 146ste plaats, nog onder lieverdjes als Nigeria en Libië (Nederland had een eervolle zesde plaats). Als je een Keniaan vraagt naar de prestaties van de overheid krijg je zonder uitzondering cynische verhalen, doorspekt met gruwelijke praktijkvoorbeelden van corruptie en willekeur. Belasting betalen, dat is dief zijn van je eigen portemonnee. Niemand ziet waar voor zijn belastinggeld, terwijl omkopen meteen resultaat oplevert.

Terug in Nederland is het soms heel zichtbaar dat je goede waar krijgt voor je belastinggeld. Zoals zaterdagavond. De boswachterij Amerongse Berg had een avondwandeling georganiseerd. Er was een route van drie kilometer uitgezet de Amerongse berg op (en af). De complete route was voorzien van waxinelichtjes, die de naam Kaarsjeswandeling heel toepasselijk maakte. Het was sprookjesachtig mooi, een lint van minstens honderd kaarsen die de weg wees door een donker bos. Na negen maanden Kenia is zo'n wandeling in het donker extra bijzonder. Dat je veilig in het donker buiten kunt lopen is niet langer vanzelfsprekend. We grappen dat dit in Kenia alleen zou kunnen als er bij ieder kaarsje ook een bewaker zou staan.

Op zondagmiddag incasseren we zelfs drie keer ons belastinggeld. De zon schijnt, het kersverse gezin gaat fietsen. Een tocht door de bossen op de Utrechtse Heuvelrug. Veel vanzelfsprekender kan het op het eerste gezicht niet, maar na een tijd Kenia is het perspectief toch rijker. We verbazen ons over de zorg voor ons, fietsers. Om te beginnen zijn er fietspaden. Er is een overheid die dat kennelijk regelt. Best bijzonder. Over de hele heuvelrug loopt een fietspad door het bos. Mijn kuilenradar staat zo kort na Kenia nog steeds op scherp, maar het fietspad is zo glad als een biljartlaken. We zoeven door de herfstzon. Aangekomen bij een drukke provinciale weg blijkt er tijdens onze afwezigheid een fietstunnel te zijn aangelegd. Een fietstunnel! Dat is nog eens van een verpletterende luxe. Ik besluit met een kirrende dochter achterop om er drie keer doorheen te rijden, zodat ik drie keer waar krijg voor mijn belastinggeld.

Frans Nauta