Tegengas geven gevaarlijk
Tegenspraak is cruciaal voor een goed functionerende overheid, maar het gebeurt te weinig. Uit angst voor baanverlies of om bij de volgende reorganisatie op een zijspoor te worden gezet, of omdat de ambtelijke leiding niet openstaat voor een ander geluid en dat andere geluid weghouden van de bestuurders.
Daar komen de meeste reacties op het recente pleidooi van de Raad voor het openbaar bestuur dat ambtenaren meer tegengas moeten geven op neer. In dat advies werd aangetekend dat ambtenaren zich veilig genoeg moeten voelen om hun mening te geven over beleidsonderwerpen, ‘ook al is de boodschap die ze brengen een lastige en soms politiek ongewenst’. Eens, maar dan is een plattere organisatie nodig, minder hiërarchie en meer ruimte voor de ambtenaren’, twittert een topambtenaar.
‘In maar heel weinig gemeenten zie ik dat colleges in een voorstel echt een keuze wordt voorgelegd met voors én tegens erbij’, stelt een BB-lezer. ‘De top filtert daarmee alle vorm van kritiek en tegengas eigenlijk er al uit. En vaak niet op basis van vakmatige kennis, maar op wat wel aardig of middle of the road lijkt.’ Hij krijgt bijval van Henk Gossink (KNAP-academie): ‘De medewerker ontdekt dat het beleid op het verkeerde spoor zit, maar de leidinggevende wordt alleen afgerekend op hoe hard de trein rijdt.’ Volgens hem groeit de opvatting dat ‘managers vooral verstand moeten hebben van drie p's: processen (loopt het allemaal een beetje), politiek (wanneer komt mijn bewindspersoon in de problemen) en personen (wie presteert?). De vraag of beleid werkt in de maatschappelijke realiteit is op het vierde plan gekomen.’
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.