Te koop

Velen zien in het Amsterdamse voornemen het bewijs dat de SP, op het moment dat het even tegenzit, nog steeds de neiging heeft terug te vallen op het oude, vertrouwde maoïstisch-leninistische gedachtegoed.

Wat daarvan ook zij, Laurens Ivens heeft in ieder geval de discussie over de hoogte van de ambtenarensalarissen weer eens op de agenda gekregen. Zijn idee leidde in ieder geval tot een klein tsunamietje aan reacties van – merendeels verontwaardigde - collega’s. Het is alleen zo jammer dat ook deze keer de  discussie zich via volstrekt voorspelbare patronen en met uitwisseling van dezelfde vertrouwde argumenten lijkt te voltrekken. Wat dat betreft, lijken ambtenaren en SP-gemeenteraadsleden misschien meer op elkaar dan ze wellicht zouden willen.

In de discussie wordt steevast het argument gebruikt dat ambtenarensalarissen eerder omhoog zouden moeten om zo aansluiting te houden bij de lonen die in het bedrijfsleven worden betaald. Doen we dat, dan verliest de overheid de slag op de arbeidsmarkt en werken er straks alleen nog maar kneuzen bij rijk, provincie en gemeente.

Nu ben ik de laatste om te betogen dat de positie van de overheid op de arbeidsmarkt geen reden tot zorg geeft. Alleen is het weinig vruchtbaar om de oplossing automatisch te zoeken in het ongeclausuleerd verhogen van de ambtenarensalarissen. In de eerste plaats vanwege de platte reden dat de overheid in deze wapenwedloop met het bedrijfsleven op de lange termijn het onderspit zal delven. Zeker op het moment dat het economisch tij keert, zullen bedrijven altijd in staat zijn de salarissen bij de overheid te overtroeven. De overheid zit in dezelfde positie als de gemiddelde topclub in de eredivisie, die zeker weet dat het ooit zijn talentvolle midvoor kwijtraakt aan de Chelsea’s en Real Madrids van deze wereld.

Je zult als overheid dus andere manieren moeten vinden om (nieuwe) werknemers te boeien en te binden. Dat kan bijvoorbeeld door de rechtspositionele voordelen van het werken bij de overheid beter uit te buiten. Zeker in tijden van economische neergang maakt de belofte van redelijke baanzekerheid de overheid een aantrekkelijke werkgever.

Misschien nog wel belangrijker is dat je, meer dan tot nu toe, uitdraagt dat je als werknemer bij de overheid daadwerkelijk het verschil kunt maken. Het is aardig dat je op je afscheidsreceptie bij Philips kunt vertellen dat je hebt meegeholpen om de Senseo in de markt te zetten. Maar veel bevredigender is het natuurlijk als je, bij gelegenheid van je afscheid van de gemeente, wordt onderscheiden met de gouden erespeld vanwege je verdiensten voor de ontwikkeling van de stad.

Want dat is met geen geld te koop. Toch?

Ad Burger