Mystery Burger: Raadsintrumentologie

‘De PvdA-fractie vond het nodig meer tijd te vragen voor dit onderwerp,’ zegt Roel Bergman (PvdA). ‘De regeling heeft naar onze mening zeer verregaande gevolgen voor onze inwoners met een chronische ziekte.’ Aan het eind van de vergadering zal echter blijken, dat de gemeenteraad van Hof van Twente nog steeds onvoldoende tijd heeft uitgetrokken.

Bergman op doelt op de Verordening tegemoetkoming onvermijdbaar medisch afval. Deze beoogt burgers die door hun gezondheidstoestand meer huisafval hebben in de kosten tegemoet te komen.

Het college stelt voor deze zieke inwoners naast hun normale huisvuilbijdrage een flink aantal legingen van hun container gratis geven, tot een bepaald maximum. Volgens Bergman is dat niet genoeg. ‘We hebben veldwerk verricht bij mensen die ermee te maken hebben,’ legt hij uit. Hij wil het maximum schrappen. ‘Het is niet wenselijk dat chronisch zieken door ons beleid een aanslag krijgen die hoger is dan het gemiddelde,’ vindt Bergman.

Hij brengt die wijziging vreemd genoeg met een motie in — en niet met een amendement. Met dat laatste instrument is een gemeenteraad in staat de tekst van een te bespreken beleidsstuk aan te passen. Een motie is daarbij in vergelijking een vage opdracht aan het college.

‘Dit is al de derde keer dat we er over spreken,’ begint Paul Gerritsjans (CDA). Hij is niet blij met de motie.  Het schrappen van het maximum kan volgens Gerritsjans niet. ‘Het wordt een ongecontroleerde regeling.’ Theo Reijnders (VVD) valt hem daarin bij. ‘Het komt neer op een ouderwetse open-einde-regeling,’ zegt hij.

‘Ik hoor dat de coalitie de motie niet gaat steunen,’ merkt Hannie Rohaan (Gemeente Belangen) op. Als mede-indiener is ze natuurlijk voor, maar ze kan ook tellen. ‘Ik merk op dat er in het huidige stuk staat dat er maatwerkafspraken kunnen worden gemaakt,’ probeert ze. ‘Ik stel wel voor dat dit wel wordt benadrukt.’

‘Voorzitter,’ interrumpeert Fred Rijkens (PvdA) haar, ‘dat is dan toch ook een open-einde-regeling?’ Rohaan lijkt de vraag niet helemaal op prijs te stellen. ‘Ik was het met de motie eens, maar op het moment dat hij het niet haalt, moet iedereen wel van de mogelijkheid tot maatwerk op de hoogte zijn.’

‘Dat schrappen kán juridisch niet.’ Volgens de wethouder hoort een subsidie een plafond te hebben. ‘Dus als het juridisch wél kan, bent u voor,’ constateert Rijkens weer in een interruptie. 

Wethouder Scholten valt even stil, maar lijkt de debatval niet in de gaten te hebben. ‘Technisch is het niet mogelijk,’ beredeneert hij verder. ‘Als er mensen zijn die extra lasten krijgen kunnen zich bij ons melden,’ herhaalt de wethouder de oproep van Rohaan. ‘Op basis van een hardheidsclausule kunnen we dan maatwerk leveren.’

‘Dus generiek mag het niet, maar als mensen langskomen, mag een open-eind wél,’ merkt Rijkens weer op. ‘Dat is toch gek?!’

‘Dit is de vorige keer heel duidelijk uitgelegd!’ zegt de wethouder. Zijn hoofd hangt bijkans.

‘Wij willen het voorstel terugtrekken voor nader juridisch beraad,’ besluit Rijkens maar. Hij stelt voor er later op terug te komen.

‘Maar dan ga ik wel de verordening in stemming brengen,’ zegt burgemeester Ellen Nauta. Als motie had het PvdA-voorstel sowieso geen invloed op de inhoud van het beleid.

Wellicht komt Bergmans voorstel de regeling uit te breiden het volgende jaar nog eens op tafel, maar dan om de kakelverse Verordening tegemoetkoming onvermijdbaar medisch afval alweer aan te passen. Of de fracties én de wethouder zich daarvoor dan hebben voorbereid op wat er wel kan is maar te hopen. Dan hoeft men het debat over wat er niet kan tenminste niet over te doen.

John Bijl
Meer columns van John Bijl vindt u hier.