Mystery Burger: Door de molens het bos niet meer zien

Het is goed spannend in de oude Statenzaal van de provincie Groningen. Dat kan dan ook niet anders: het debat over de aanwijzing van een windmolenpark bij het dorpje Meeden heeft meer dan alleen de tongen los gemaakt. Het Statendebat is koud begonnen of D66, GroenLinks en de SP vragen om een schorsing om een motie te bespreken.

Toch begint enige tijd later het Statendebat alsof er niets is gebeurd. Met een rondje. Johannes Veerenhuis-Lens (Vrij Mandaat) blijkt geen fan van het park. ‘Een windpark doemt in het uitzicht op als een vijandig gezwel,’ spreekt hij op een toon die een voice-over uit de jaren ’50 niet misstaat. Ook de SP steekt haar ontevredenheid niet onder de Statenbanken. ‘Mensen zijn belangrijker dan Megawatts,’ aldus Corné Bezuijen. De PVV-fractie, voor de gelegenheid gestoken in Zwarte Pietenpakken, maakt handig gebruik van een bruggetje. ‘Het is de burger die de zwarte piet krijgt toegespeeld op deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis, met alle zwartmakerij van dien.’

Pas wanneer Nienke Homan (GroenLinks) het woord krijgt, wordt de precieze noodzaak van de eerdere schorsing duidelijk. De fractie heeft in een motie geschreven dat de windmolens niet dichter dan op 1500 meter afstand mogen worden geplaatst. Tricky, want de opgedragen capaciteit van 100 Megawatt zou dan wel eens niet kunnen worden gehaald. Toch heeft de motie inmiddels steun van GroenLinks, D66, de SP en de PvdA. Een meerderheid. Na de toelichting van Homan volgt wéér een schorsing.

Ook na die schorsing gaat de vergadering onverstoord verder te gaan. Met het rondje. ’Wij willen eerst een reactie van de gedeputeerde op de motie,’ verklaart Brunie Batterman (PvdA). ‘Wij wachten af wat het college zegt,’ vindt ook Mirjam Wulfse (VVD). ‘Wij zijn duidelijk voor energietransitie,’ benadrukt Nelleke de Graaf (D66) nog.

Meteen waneer gedeputeerde William Moorlag aan het woord komt, wordt het in de zaal onrustig. De gedeputeerde lijkt ongevoelig voor de opinies uit de Staten. ‘Dit debat gaat over symboolpolitiek of over eerlijke politiek,’ meent de provinciebestuurder. Volgens Moorlag heeft het Rijk het laatste woord over de locatie en de Provincie er niets over te vertellen. ‘We kunnen doen alsof we bevoegd gezag zijn, maar dat is niet zo.’

De Statenleden lijken wat verward. Met reden. In interrupties proberen ze de gedeputeerde nog tot bewegen te krijgen. ‘De motie van GroenLinks is onuitvoerbaar,’ beantwoordt Moorlag zonder blikken of blozen.

Gek genoeg stelt niemand van de leden de dan logische vraag: als wij er nou niet over gaan, waarom staat die brief dan überhaupt op de agenda van de Staten?! Waarom moeten wij er dan over debatteren? De agenda van de vergadering verklapt het niet. De brief staat zonder toelichting of vergaderopdracht tussen de stukken.

In plaats van naar de functie van dit overleg te vragen, kiezen de Statenleden voor wéér een schorsing. De uitkomst is een nieuwe motie: Moorlag moet ‘alle andere mogelijke randvoorwaarden die het windpark optimaal moet inpassen, meenemen.’ Met zoveel ruimte is zélfs de onbuigzame bestuurder het eens. De motie wordt dan ook met een gemakkelijke meerderheid aangenomen.

Inmiddels heeft het windmolenpark al meer dan drie uur vergadertijd opgesnoept. Morrend verlaten boze bewoners en actiegroepen de publieke tribune. ‘Dit is nog niet over,’ gromt een van hen in een telefoon. Begrijpelijke teleurstelling. Na drie uur vergaderen is nog niet duidelijk wat de Staten voor Meeden óf het windmolenpark heeft betekend. Daar kun je de vergadering zelf nauwelijks de schuld voor geven. Alleen een duidelijke doelstelling en een gevraagde beslissing had van dit kringgesprek een écht politiek debat kunnen maken.