Mijn droom voor ons land

Zeker nu in deze tijden van kommer en kwel. Van alsmaar aanhoudende sombere berichten. Want dit initiatief zal er zeker toe bijdragen dat dit stimulansen zijn om deze dromen waar te gaan maken. En om zo ook weer nieuwe kansen te creëren. Verbindingen te leggen. Gericht om die verlangens een paar stappen dichter bij de dagelijkse werkelijkheid te brengen!
 

De geschiedenis laat ons zien hoe groot de waarde van dromen kan zijn. Kijk maar naar de bekende ‘I have a dream’ toespraak van Martin Luther King uit 1963. Afgelopen maand uitgebreid in het nieuws. Of John F. Kennedy’s uitspraak voor het Amerikaanse congres in 1961: ‘I believe that this nation should commit itself to achieving the goal, before this decade is out, of landing a man on the Moon and returning him safely to the Earth.’
 

Terug naar het hier en nu. Laten we eens kijken de veelbesproken H.J. Schoo-lezing die onze Premier een paar weken geleden uitsprak in de Amsterdamse Rode Hoed. Zoals hij terecht opmerkte gaat het bij een visie niet om een blauwdruk. Waarin je exact kunt aangeven waar we over een paar jaar staan. Inclusief de route erheen. Waanzin natuurlijk. Niemand kan immers in een glazen bol kijken. Maar je kunt wel een beroep doen op conceptuele vermogens om te schetsen waar ons land staat in 2020.

Hoe we dan gepositioneerd zijn. Welke waarde we dan creëren als land. Hulpmiddel daarbij kan zijn om huidige trends en ontwikkelingen door te trekken. Te abstraheren. Om zo een letterlijk een beeld te schetsen van een ‘beloofd land’. Wat dan moet inspireren. Wat hoop moet geven. Zoals verandergoeroe Manfred Kets de Vries het terecht zegt: ‘goede leiders zijn handelaren in hoop’. Want als je stuurt op trots, op waardering en op erkenning, dan zul je zien dat de hoofdjes omhoog gaan en de ruggen weer gerecht worden. Dat mensen er weer zin in krijgen. Waarbij dat verstikkende pessimisme als sneeuw voor de zon wegsmelt.
 

Maar bij die concretisering van een visie hoort ook het maken van keuzes. Duidelijk zijn over de offers die we met elkaar moeten brengen om te komen tot dat inspirerende doel. Wat de prijs is die we moeten betalen. Helderheid dus over de schaduwkant van dat toekomstbeeld. Immers niets gaat van zelf! Jammer dus dat Rutte daar zo mistig over was. En dat hij in aanloop naar deze H.J. Schoo-lezing niet met een aantal toonaangevende sleutelpersonen uit de wereld van bedrijfsleven, wetenschap en publiek/maatschappelijke organisaties eens een dag op de hei heeft gezeten. Mensen met bewezen autoriteit. Om met elkaar in cocreatie te komen tot het concretiseren van die toekomstbeelden.

Schetsen van een Nederland dat ons écht weer inspireert. En zo sla je twee vliegen in één klap: je maakt gebruik van hun inzichten en beelden én je zorgt tegelijkertijd voor commitment en draagvlak. Was een mooi voorbeeld geweest van ketensamenwerking waarbij je het vraagstuk centraal stelt en de noodzakelijke knowhow daar dan om heen organiseert. Multidisciplinair werken heet dat in de volksmond.