Maximering

Ontslagvergoedingen mogen in het voorstel niet hoger zijn dan 75 duizend euro. Ook wordt het verboden een afspraak te maken het dienstverband later te beëindigen dan het tijdstip waarop de topfunctionaris zijn werkzaamheden feitelijk beëindigt. Dat zou anders wel een heel gemakkelijke manier zijn om de wet te ontduiken: je spreekt af dat iemand wordt vrijgesteld van werk, maar betaalt hem vervolgens nog een aantal maanden door.

De maximale beloning en de maximale ontslagvergoeding geldt voor zowel ambtenaren als werknemers met een ‘gewoon’ arbeidscontract. Een groot verschil tussen ambtenaren en werknemers bij ontslag is echter dat ambtenaren doorgaans veel betere uitkeringsaanspraken hebben. Zij hebben niet alleen aanspraak op een WW-uitkering, maar ook vaak op een bovenwettelijke uitkering, die vrij riant kan zijn, naarmate de ambtenaar ouder en langer in overheidsdienst is.

Soms wordt dan afgesproken dat de uitkeringsaanspraken worden afgekocht: er wordt dan een bedrag ineens uitbetaald, waarvoor de ambtenaar in ruil geen aanspraak maakt op zijn werkloosheidsuitkering (die voor rekening komt van de overheidswerkgever). Dit pakt natuurlijk ongunstig uit voor de overheidswerkgever in het geval de ambtenaar snel een andere baan heeft. In het wetsvoorstel wordt hier niets over gezegd: afkoop van uitkeringsaanspraken blijft dus mogelijk. Een afkoopbedrag gecombineerd met een ontslaguitkering kan dan leiden tot een vergoeding die uitkomt boven 75 duizend euro.

Het wetsvoorstel geldt alleen voor de hoogst leidinggevenden binnen de organisatie. Personeel net onder dat niveau valt er niet onder. Dit betekent dat met dit personeel wél een hogere ontslagvergoeding kan worden overeengekomen. Denkbeeldig is dat niet, als iemand al lang in dienst is, zal hij bij beëindiging van zijn dienstverband vaak aanspraak kunnen maken op een relatief hoge vergoeding omdat rekening wordt gehouden met het aantal dienstjaren.

Het vorige kabinet heeft eerder getracht de ontslagvergoedingen in de private sector te begrenzen. Voorgesteld werd om de ontslagvergoeding voor personen met een jaarsalaris van 75 duizend euro te begrenzen tot één jaarsalaris. Op dit wetsvoorstel kwam veel kritiek juist vanwege die scheiding tussen mensen die (iets) meer of minder dan 75 duizend euro verdienen.

Dat wetsvoorstel is dan ook in de modder beland, sinds februari 2010 is er niets meer mee gebeurd. Ook hier zijn vragen te stellen bij de grenzen die worden getrokken tussen hoogst leidinggevenden en het personeel daar net onder. Maar het gaat hier om publiek geld en het politieke klimaat is kritisch over ambtenaren en semi-ambtenaren. De noodzaak van begrenzing van ontslagvergoedingen zal hier eerder worden gevoeld.