Griffiers: opleiding uit eigen zak

De werkgroep van de Vereniging van Griffiers die zich beijvert voor de professionalisering van de raadsgriffier oogst weerstand met de oproep om 2 procent van het salaris in te leveren voor een professionaliseringsfonds voor griffiers. Uit de eerste ronde van reacties van de verschillende regionale afdelingen blijkt dat de griffiers niet staan te juichen om in tijden van bezuinigingen een deel van het eigen salaris in te leveren voor opleiding.

Als het professionaliseringsfonds wordt gezien als een solidariteitsfonds wijzen de griffiers uit Rivierenland en Nijmegen het voorstel af. Rijnmond en omgeving ziet er niets in als er sprake is van een verplichte afdracht. De griffiers uit Groningen vinden dat het fonds maar gebudgetteerd moet worden vanuit de contributiereserves. Haaglanden op zijn beurt is juist tegen het inzetten van de reserves uit de contributies.

De regionale afdelingen van de Vereniging van Griffiers hadden tot afgelopen woensdag de tijd om te reageren op het voorstel. Een besluit daarover moet komende vrijdag 17 september worden genomen op het jaarcongres van de Vereniging van Griffiers in Utrecht. De Vereniging van Griffiers wil de kwaliteit van de griffiers verbeteren om uiterlijk in 2015 overal te komen tot zogeheten ‘Sterke Griffiers’.

Een gedegen opleiding om de kwaliteit van de griffier te verbeteren, bijvoorbeeld bij een bestuursacademie kost zes- tot zevenduizend euro per raadsgriffier. ‘Als de vereniging zegt dat we moeten groeien naar "Sterke Griffiers" is onze redenering dat iedereen mee moet kunnen doen. Qua geld en tijd is dat vooral lastig voor de griffiers in de kleine gemeenten’, vertelt Max Vermeulen, raadsgriffier in Geldermalsen en lid van de professionaliseringswerkgroep van de griffiersvereniging.

In de helft van de gemeenten, de kleintjes dus, bestaat de raadsgriffie uit één ambtenaar die vaak ook nog in deeltijd werkt. Met het oprichten van een professionaliseringsfonds en een eigen bijdrage tot 2 procent van het salaris hoopt de Vereniging van Griffiers 500 duizend euro beschikbaar te krijgen voor opleiding van alle griffiers. Dat budget zou door externe marketing moeten groeien.

Problemen

‘Er zijn echter ook griffiers die vinden dat met een goede motivatie de kosten van de opleiding opgehoest moeten worden door de gemeenten zelf’, aldus Vermeulen. Uit de reacties blijkt dat de griffiers verwachten dat ‘het meeliften op het opleidingsaanbod en het -budget van de organisatie meer oplevert dan het afzonderen van het percentage voor de griffie.’ Een groter opleidingsbudget stuit op nog twee problemen. Er is de vraag of de raad de geldbuidel trekt.

‘Er zijn weinig gemeenteraden die veel geld voor de eigen ondersteuning willen uittrekken als ze tegelijkertijd moeten bezuinigingen’, zegt Vermeulen. Daarnaast verschillen de griffiers van mening over de noodzaak om de griffiers te scholen zodat zij beter in staat zijn de positie van de raad te versterken. Sommigen vinden het een brug te ver om de griffier zich te laten ontwikkelen tot meer dan een dienstverlener. Zij vinden dat de raad maar moet zeggen hoe de griffier moet functioneren, aldus Vermeulen.

De baas van de griffier

Met de invoering van het dualisme in 2002 en 2003 werd de functie van raadsgriffier (gemeente) en statengriffier (provincie) geïntroduceerd. Werkgever van de griffie is niet het college maar de gemeenteraad respectievelijk Provinciale Staten. De Vereniging van Griffiers vindt dat een werkgeversdelegatie uit de raad respectievelijk de Staten als werkgever dient te fungeren van de griffiemedewerkers.

De burgemeester als voorzitter van de raad, danwel de commissaris als voorzitter van Provinciale Staten kan als voorzitter van die dele gatie fungeren, maar dat is niet verplicht. ‘Wij denken dat het vooral in de kleine gemeenten praktischer is als de burgemeester als voorzitter van de raad naar voren wordt geschoven om die rol te vervullen’, zegt Ruud van Bennekom van het Nederlands Genootschap van Burgemeesters (NGB).