Overdreven

Langzaam komt Nederland uit de lockdown. Voorzichtig worden maatregelen verruimd. Diezelfde voorzichtigheid is niet bij iedereen terug te vinden. Winkelstraten vullen zich gestaag, parken lopen vol. Steeds meer mensen lijken klaar te zijn met de beperkingen. Zo ook de vrouw die net is binnengelopen bij de opticien waar ik sta te wachten.

De impact van corona

‘Overdreven gedoe’, antwoordt ze een klant die haar vraagt een beetje afstand te houden. Terwijl iedereen netjes met anderhalve meter tussenruimte in de winkel staat, stiefelt ze naar de balie, om vervolgens bijna tegen haar voorganger aangeplakt te gaan wachten.

Ik heb de neiging om boos te worden om zoveel onbenul. Maar dan schiet me te binnen dat ik precies dezelfde woorden gebruikte toen begin maart een vriend van me liet weten dat ik toch niet welkom was voor een bezoek in Frankrijk, vanwege het coronagevaar. Ik vond dat hij nogal overdreven reageerde op een ziekte die op dat moment tot een handjevol besmettingen in Nederland en Frankrijk had geleid.

Een week later werd ik ziek. Aanvankelijk leek het een griepje. Na twee weken werd ik uitgeput, met hoge koorts en benauwd opgenomen in het ziekenhuis. Corona. Longen stevig aangetast, en ook mijn lever bleek zwaar afwijkende waarden te vertonen. Na negen dagen aan de zuurstof en behandeling met antibiotica, chloroquine, bloedverdunners, morfine en nog een handvol medicijnen werd ik ontslagen.

Toen begon de pijn in mijn benen. Twee weken later: weer in het ziekenhuis. Stolsels blokkeren de slagaders in mijn bekken en benen. Tenen vertonen het begin van afsterving. Ik word behandeld met een zware bloedverdunner, een ‘paardenmiddel’. Dat werkt onvoldoende, een operatie volgt.

Twee maanden na mijn eerste ziekteverschijnselen, ben ik weer thuis en herstel ik langzaam. Wel moet ik regelmatig naar het ziekenhuis voor controle van slagaders, longen en lever. Of ik volledig zal herstellen? Volgens de chirurg zal het ‘tachtig procent of meer zijn’. Daar teken ik voor.

‘Overdreven gedoe.’ Je zou zo’n mens toch toewensen dat ze…. Nee, juist niet. Je wenst haar toe dat haar deze ellende niet zal overkomen. Of de ellende van de duizenden andere mensen die het virus hebben gekregen, mogelijk op de IC terecht zijn gekomen, of erger. Je hoopt dat mensen intelligent genoeg zijn verstandig om te gaan met de verruiming van maatregelen. En niet ‘overdreven gedoe’ zullen roepen. Zoals deze vrouw. Zoals ik.