Dáááág

Ambtenaren van Nederland, wanhoopt niet! De redding is nabij, en wel in de persoon van Pierre Heijnen, Tweede-Kamerlid voor de PvdA-fractie. Hij heeft namelijk bedacht dat het imago van de Nederlandse overheidsdienaar dient te worden opgekrikt. En dan natuurlijk niet door zoiets banaals als een verbetering van de arbeidsmarktpositie; nee, Pierre heeft zijn heil gezocht in een veel verhevener – en natuurlijk ook aanzienlijk minder kostbare – oplossing. Het PvdA-Kamerlid pleit, jawel, voor een ‘Dag van de Ambtenaar’.

‘Ambtenaren zitten regelmatig in het verdomhoekje, ze mogen wel een keer paar jaar in het zonnetje worden gezet’, zo motiveert Pierre zijn keuze in De Telegraaf. Dat de gezond-verstandkrant boven het artikel vervolgens de vrolijke kop ‘Feestdag voor ambtenaren’ plaatst, is al een aardige indicatie voor de ontvangst waarop dit initiatief in brede kringen van de bevolking mag rekenen. Ik heb de lezersreacties niet allemaal gelezen, maar ze blijven in de regel zelfs ver ónder het niveau van de gemiddelde ambtenarengrap. Om een wat evenwichtiger beeld te krijgen, heb ik het plan ook voorgelegd aan aselect, maar representatief gezelschap Nederlanders, te weten de leden van mijn biljartclub. Daar was het beeld iets rooskleuriger en bestond zelfs de neiging tot het oude vertrouwde polderen: ‘Ik vind het best, als ik er maar een paar Dagen zonder Ambtenaar voor terugkrijg’.

Een korte rondgang over het wereldwijde web leert trouwens dat Nederland niet bepaald het eerste land zou zijn waar een Dag van de Ambtenaar wordt ingevoerd. In de socialistische heilstaat Noord-Korea bijvoorbeeld wordt al sinds mensenheugenis De Dag van de Ambtenaar gevierd, ergens halverwege de periode tussen de Dag van de Bosarbeider en de Dag van de Metaalbewerker. Noord-Korea, het lijkt me nu niet bepaald het eerste land waarmee Pierre Heijnen zijn initiatief geassocieerd zou willen zijn.

Ondanks al deze bedenkingen heeft het initiatief van het Kamerlid ook nog wel zijn positieve kanten. Pierre bedoelt het namelijk ongetwijfeld goed. Op zijn eigen weblog meldt hij immers dat zijn idee ook is ingegeven door zijn wens dat ambtenaren ‘hun professionele autonomie meer moeten kunnen laten gelden’. Je zou achter deze mooie en behartigenswaardige woorden een pleidooi mogen vermoeden voor minder Haagse wet- en regelgeving, voor ruimte voor maatwerk op lokale schaal en voor innovatieve experimenten. Als Pierre en de zijnen er in zouden slagen dàt te bewerkstelligen, dan hebben al die ambtenaren helemaal geen eigen dag meer nodig om hun imago te versterken en hun beroepstrots op te vijzelen. Dan gaat dat vanzelf.

En mocht hij inderdaad in die missie slagen, dan wil ik hier en nu al wel beloven dat ik me sterk zal maken voor de invoering van de Nationale Pierre-Heijnendag.

Ad Burger