Culemborg hield zich niet aan regels met intrekken uitkering
Gemeente Culemborg heeft een inwoner te zwaar bestraft door zijn uitkering vijf maanden in te houden. De man weigerde onder meer om mee te doen aan een programma voor werken in de openbare ruimte en bedreigde meerdere ambtenaren. Volgens de rechter had de gemeente de uitkering niet zo lang mogen intrekken.
Gemeente Culemborg heeft een inwoner te zwaar bestraft door zijn uitkering vijf maanden in te houden. De man weigerde onder meer om mee te doen aan een programma voor werken in de openbare ruimte en bedreigde meerdere ambtenaren. Volgens de rechter had de gemeente de uitkering niet zo lang mogen intrekken.
Verhuisvergoeding
De Culemborger verschafte in eerste instantie te weinig inlichtingen over een verhuisvergoeding van 60.000 euro, waarna de gemeente begin 2013 zijn bijstandsuitkering tijdelijk intrekt. Enkele maanden later wilde hij vanwege dit voorval niet meewerken aan een programma voor werken in de openbare ruimte. Voor de gemeente was dat een reden om zijn uitkering wederom twee maanden in te trekken. In september weigerde hij opnieuw om mee te doen en dreigde hij bij verschillende ambtenaren ‘hun kop eraf te zullen slaan.’ In totaal kreeg de man daarom vijf maanden geen bijstand.
Sanctie terecht, hoogte niet
De rechter beoordeelde dat een sanctie terecht is voor zowel het weigeren om te werken als de bedreiging, maar bij het opleggen van de straf heeft de gemeente niet goed gehandeld. In plaats van het optellen van de sancties voor werkweigering en bedreiging en daarom vijf maanden niets aan de man uit te keren, had de gemeente de uitkering twee maanden met zestig procent moeten verlagen voor de weigering en één maand met veertig procent voor de bedreiging.
Culemborg moet de onterecht ingehouden bijstand alsnog uitkeren en de proceskosten van in totaal 980 euro betalen.
Reacties: 6
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Verder vraag ik mij af of zijn woede instrumentele woede is geweest (dat hij zijn agressiviteit altijd gebruikt om zijn zin te krijgen) of dat oprechte frustratiewoede is geweest. We hebben door dit artikel gewoon te weinig informatie om de situatie correct te kunnen beoordelen. Ik denk dat ik de volledige uitspraak er maar eens bij zoek.
De maatregelen hebben te maken met verschillende categorieën, en mogen daarom niet gestapeld worden. En de gedragingen volgden zo kort op elkaar dat ze niet als recidive beschouw mogen worden (ze hebben bovendien een oorzakelijk verband, als ik het zo bekijk).
Tja, die bedreigingen, die zijn niet mis. Je ziet er ook een soort van samenzweringstheorie in terug: "Als ik [naam 4] tegenkom sla ik hun kop eraf, hij zal hier wel achter zitten”. De betrokkene ontkent tijdens de rechtszitting zulke bedreigingen geuit te hebben, wel boos te zijn geweest. Ik heb zelf ook ervaren dat klanten achteraf niet meer (goed) weten wat ze gezegd hebben tijdens een gesprek bij de sociale dienst. Ze zitten meestal enorm vol met emotie en spanning.
Verder denk ik dat er veel mis is gegaan in de communicatie.
Bedreigingen: maatregelen daartegen horen helemaal niet thuis in de sociale wetgeving: wie bijstand heeft heeft geen dienstverband met zijn gemeente, i.t.t. een werknemer die in dat geval op staande voet door werkgever ontslagen kan worden. Als een niet-bijstandsgerechtigde een ambtenaar zou bedreigen (moet wel bewezen worden; sommige ambtenaren voelen zich al bedreigd als er iemand mee gaat naar een gesprek) moet gewoon de politie gebeld worden en wordt dit afgedaan via het strafrecht. Er wordt nu gemeten met 2 maten: bij iemand in de bijstand wordt om die reden de uitkering gekort of ingetrokken. Ook in dat geval ben ik van mening dat gewoon aangifte gedaan moet worden en de strafrechtelijke weg gevolgd zou moeten worden. Het bestuursrecht wordt naar mijn smaak teveel opgetuigd met sancties: lekker makkelijk. Ik sta liever voor het hekje bij de strafrechter dan dat ik me moet verweren tegen een bestuursrechtelijke sanctie: mijn rechten als verdachte zijn beter gewaarborgd.