Cohen kan het niet

En ondertussen laat Job Cohen het allemaal als water van zich afglijden. In de peilingen zakt zijn partij steeds verder weg. De SP echter scoort wel en vindt een steeds ruimer gehoor bij de vrienden van de Bondgenoten. Wat moet de arme Cohen nu toch doen? Hij kan toch moeilijk met de armen over elkaar gaan zitten wachten totdat zijn aanhang helemaal tot vrijwel niets is geslonken. Maar hij kan ook niet de SP al te heftig aanvallen, want hij moet wel vrienden blijven met Emile Roemer.

Er is wel een oplossing, maar daar heeft Cohen zich tot nu toe nog niet aan gewaagd. Die oplossing is: een antwoord vinden op de anti-islampolitiek en de harde PVV-propaganda van Geert Wilders. Maar dat antwoord, zo lijkt het, komt niet meer van de Nederlandse sociaaldemocratie.

Op een enkeling na zitten alle PvdA-aanhangers met hun handen over hun oren af te wachten totdat er eindelijk, eindelijk, iets van een antwoord gevonden is op de populistische politiek van de PVV-leider. Ze zitten als het ware met hun hoofd tussen de schouders af te wachten totdat het genadeschot ze velt.

Als ik eerlijk ben, denk ik dat ze het antwoord nooit zullen vinden. Dat heeft een goede reden. Blijkbaar is de angst voor Wilders en voor alles wat hij vertegenwoordigt zo groot geworden dat politici er draaierig van worden. Wat Wilders bewerkt, komt zo dicht in de buurt van wat ze zelf eigenlijk zouden willen bewerken dat er voor een beetje PvdA-er geen beginnen meer aan is.

En dus lopen steeds meer mensen electoraal achter die andere linkse stroming aan die de SP is. Links heeft eenvoudig geen antwoorden meer die geloofwaardig zijn en die de toets van een intellectuele kritiek kunnen doorstaan. Laat staan de toets van iets dat veel simpeler is: een politieke kritiek.

En dus zwalken Cohen en zijn mede- PvdA-ers van links naar rechts. Ze proberen wel een partij van het Volk te zijn, maar het Volk heeft steeds minder behoefte aan hen. Zolang ze geen idee hebben van hoe ze Wilders het hoofd moeten bieden blijft er niet veel meer over dan verlegen te zwijgen.

En ondertussen gaat de Socialistische partij er in de peilingen op vooruit. Misschien is er geen keren meer aan zolang het juiste linkse antwoord uitblijft.

Ik geloof niet zo erg in de uitgangspunten van de SP. Ze hebben naar mijn smaak teveel de oude traditie van de linkse betweters in het achterhoofd. Maar ik zie ook dat een ferm links standpunt bij steeds meer mensen iets wakker roept. En dat vind ik eerlijk gezegd nogal jammer.