Burgemeester Vlieland heeft te veel heimwee

Burgemeester Tineke Schokker houdt van Vlieland, maar het verlangen naar het Friese platteland is sterker. Ze stapt na bijna zes jaar op zodra er een opvolger is.

Thuisfront

‘Ik mis het thuisfront in Friesland’, zegt burgemeester Schokker op het zonovergoten terras van strandpaviljoen Gestrand. Rederij Doeksen tegenover heeft weer een bootlading overkanters met een opmerkelijk hoog Hilfigergehalte op de kade afgezet. Het eiland zit tjokvol. Als ze dat thuisfront mist, dan zet ze dat thuisfront toch op de boot naar Vlieland?

Eastermar

Schokker: ‘Dat doet een burgemeester normaal gesproken ook. Ik ben op Vlieland begonnen als waarnemer en dan verhuis je sowieso niet. Toen ze mij vroegen om te solliciteren voor de kroonbenoeming, heb ik gezegd dat ik dat wilde doen, maar dat ik officieel in Eastermar wilde blijven wonen. Dat is mijn thuis.’

Tien paarden

Schokkers man man zou aan de wal blijven. ‘We hebben er tien paarden en die raak ik op Vlieland niet kwijt. Als ik aan het begin van mijn carrière had gestaan, dan was het anders geweest. Je verkoopt de boel en begint een nieuw leven, maar nu was ik aan het einde van mijn carrière. Na er veertig jaar gewoond te hebben, wilden we niet op mijn 65ste uit Eastermar vertrekken.’

Lutinelaan

Tineke Schokker neemt in 2017 haar intrek in de ambtswoning aan de Lutinelaan in Oost-Vlieland (het enige dorp op het 1.100 zielen tellende Waddeneiland) en als ze aan de wal is voor een vergadering, rijdt ze door naar Eastermar ten noorden van Drachten.

BBQ’en
Schokker: ‘Als het onderhoud van de paarden het toelaat, komt mijn man Lou naar Vlieland. Dat ging op zich goed en vorig jaar zou ik je vreemd hebben aangekeken als je was begonnen over de afstand tot het thuisfront, maar ik kreeg er steeds meer moeite mee. Het was niet tijdelijk, het werd alleen maar sterker. Op de kleinkinderen passen, gezellig BBQ’en – en dan zat ik op het eiland. Laatst kon ik nog nét op de boot springen voor een barbecue en de volgende ochtend terug.’

Goede tijd
‘Bovendien zit ik hier toch al wel vijf jaar. Als ik volgend voorjaar weg ga, heb ik bijna zes jaar op Vlieland gezeten. Dat is een goede tijd, veel langer kan nadelig zijn, vooral voor een burgemeester in een klein dorp.’

Doorgegaan

Schokker hakt deze zomer de knoop door: ze gaat terug naar het vasteland. ‘Als ik aan de wal burgemeester was geweest, was ik gewoon doorgegaan.’ Jammer voor de op een na kleinste gemeente van het land, want niet iedere goede bestuurder past er, hoewel tientallen sollicitanten straks zullen schrijven dat zíj de oplossing voor Vlieland zijn.

Overdreven romantisch

John Jorritsma zei het in Binnenlands Bestuur zo: ‘Mensen willen er met een overdreven romantisch gevoel naartoe, maar als de veerdienst is vertrokken, dan ben je opgesloten op dat eiland. En dan is het een kleine wereld hoor. Ik zou het niet bolwerken. Je kunt veel gemakkelijker burgemeester van een grote gemeente aan de vaste wal zijn.’

Gevoeligheden

De gevoeligheden op een eiland zijn groot en het vergrootglas is nog groter, realiseert burgemeester Schokker zich. ‘Vlieland is compact en overzichtelijk en de lijnen zijn kort. Het voordeel is dat je dingen snel kunt organiseren, maar het nadeel is dat je er snel bovenop gaat zitten, terwijl je juist afstand moet houden. Je moet echt van het eiland houden en betrokken zijn, maar er niet van worden. Eilanders hebben mij vaak genoeg uitgenodigd om een borreltje te komen drinken. Heel aardig, maar ik heb het nooit gedaan. Ik ben hier nooit in het café geweest.’

Lees het hele interview deze week in BB18 (inlog)