Begin van een nieuw politiek seizoen
Het nieuwe politieke seizoen dat vandaag begint, wordt ongetwijfeld enerverend, vooral omdat zoveel factoren voorlopig zeer onzeker zijn. Er is de grote onzekerheid van de buitenlandse politiek, met een Arabische lente die geen democratische lente blijkt te zijn en consequenties op het gebied van de economie en de veiligheid kan hebben die zich nog niet goed laten inschatten.
Minister De Jager vertrekt naar Berlijn voor een nieuw overleg met zijn Europese collega-ministers van Financiën over de eurocrisis, die zich maar niet onder controle laat brengen. Er is nog altijd geen unanimiteit binnen de eurozone over een niet-politieke aanpak van de begrotingszondaren, en de steun aan de Grieken leidt tot scherpe debatten waarbij politieke vrienden als Frits Bolkestein en Gerrit Zalm ineens recht tegenover elkaar blijken te staan.
Het belangrijkste aspect van de eurocrisis is natuurlijk het gevolg op termijn voor de Nederlandse begroting. De Miljoenennota voor 2012 wordt over twee weken op Prinsjesdag gepresenteerd en daarin gaat het gewoon nog over het beoogde deel van de afgesproken 18 miljard aan bezuinigingen. Maar iedereen kan zien dat de eurocrisis en de blijvend slechte financieel-economische omstandigheden – een onrustige beurs, een lage economische groei, blijvend hoge werkloosheid – op den duur niet zonder gevolgen kunnen blijven. De inkomsten van de overheid (onder meer uit belastingen) nemen af, de uitgaven groeien.
In een interview met De Telegraaf hebben premier Mark Rutte en zijn vice-premier Maxime Verhagen daar al op gezinspeeld. Zij waarschuwden nu al dat er vanaf 2013 wel eens extra bezuinigd moet gaan worden. Op de vraag of het kabinet zich al voorbereidt op extra bezuinigingen na 2012, antwoordde Rutte: ‘Dat zou heel goed kunnen. Voor de langere termijn kan ik het niet uitsluiten, laat ik het maar zo formuleren.’ Rutte zegt vastbesloten te zijn het ‘monster van de staatsschuld te killen’, dat al een omvang van 400 miljard euro heeft bereikt en dagelijks met 60 miljoen euro groeit.
Dat Rutte en Verhagen daar nu al, zo lang van tevoren, over beginnen, is veelzeggend. Het lijkt erop dat ze de geesten nu al rijp en ontvankelijk willen maken voor nog meer slecht nieuws. Dat gebeurt dan geheel volgens een van de wetten van wijlen Hans van Mierlo, die zei dat je een probleem (in dit geval: de bezuinigingen van 18 miljard) pas kunt oplossen door het eerst erger te maken (als er op termijn nog nieuwe bezuinigingen bij moeten komen vallen die 18 miljard eigenlijk nog mee).
De oppositie reageerde direct verontwaardigd op het interview. PvdA, D66 en GroenLinks vinden dat het kabinet met deze waarschuwing onrust en verwarring zaait. Met die reactie loopt de spanning nu al op op weg naar Prinsjesdag en de Algemene Beschouwingen die in het teken van de miljardenbezuinigingen zullen staan. Maar verontrustender voor het minderheidskabinet van VVD en CDA was ongetwijfeld de reactie van Geert Wilders, zoals gebruikelijk via twitter: ‘Kabinet kan zich nu beter richten op uit Euro zetten onwillige Grieken dan onzinnig speculeren over extra bezuinigingen’.
De PVV, zo links op sociaaleconomisch terrein, krijgt dezer dagen veel van dit kabinet. Juist gisteren werden de plannen gepresenteerd om in de gezondheidszorg 12.000 extra handen aan het bed te realiseren – een punt waar de PVV zich altijd hard voor heeft gemaakt.
Het budget van 580 miljoen euro voor chronisch zieken en gehandicapten wordt gehalveerd maar niet iedereen wordt evenveel gekort: het budget wordt inkomensafhankelijk. Verklapte Fleur Agema van de PVV nadat er bij haar fractie veel boze emails van PVV-stemmers waren binnengekomen. Om het verlies aan koopkracht voor de laagste inkomens te compenseren gaat het kabinet onvervalst nivelleren door de inkomensgrens voor het toptarief in de belastingen van 52 procent te verlagen. De PVV vindt dat prachtig, evenals het CDA, althans dat deel van de partij dat wordt aangevoerd door partijvoorzitter Ruth Peetoom.
Maar het gevaar is groot dat de achterban van de VVD gaat morren. Is de VVD de grootste partij, mag het na bijna een eeuw eindelijk de premier leveren, en dan is er een kabinet dat belangrijke punten voor de liberalen laat liggen: de snelle verhoging van de AOW-leeftijd, de versoepeling van het ontslagrecht, de aanpak van de WW. Rutte sprak vorig jaar over plannen waarbij rechts Nederland de vingers zou aflikken. Maar ook voor links Nederland is er reden voor tevredenheid.
De oppositie zit daarmee in een lastig parket. De leider van de oppositie, Job Cohen, zit niet stevig in het zadel, en de discussie over zijn positie kan de komende tijd voor de nodige reuring gaan zorgen. Het beeld is bovendien gemengd: er zijn maatregelen die links zal steunen maar de messen worden geslepen nu de PvdA (op dit punt overigens aangevoerd door de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher) vermoedt dat alle maatregelen (bezuinigingen op het persoonsgebonden budget, op de tegemoetkoming voor chronisch zieken, de jeugdzorg, passend onderwijs, de bijstand en uitkeringen voor jonggehandicapten) ‘onaanvaardbare gevolgen’ zullen hebben voor met name jongeren en andere ‘kwetsbare groepen’.
En voor de toekomst van het land berust op de schouders van PvdA, D66 en GroenLinks de zware verantwoordelijkheid om dit kabinet in zijn eurobeleid te steunen omdat de PVV het op dat punt volledig laat afweten. In een omgeving vol onzekerheid en met een gedoogpartner die heel slim de krenten uit de pap pikt en het kabinet de zure pap laat doorslikken, is het de vraag hoe lang PvdA, D66 en GroenLinks zich als Rutte’s meest loyale oppositie zullen blijven opstellen.
Het belangrijkste aspect van de eurocrisis is natuurlijk het gevolg op termijn voor de Nederlandse begroting. De Miljoenennota voor 2012 wordt over twee weken op Prinsjesdag gepresenteerd en daarin gaat het gewoon nog over het beoogde deel van de afgesproken 18 miljard aan bezuinigingen. Maar iedereen kan zien dat de eurocrisis en de blijvend slechte financieel-economische omstandigheden – een onrustige beurs, een lage economische groei, blijvend hoge werkloosheid – op den duur niet zonder gevolgen kunnen blijven. De inkomsten van de overheid (onder meer uit belastingen) nemen af, de uitgaven groeien.
In een interview met De Telegraaf hebben premier Mark Rutte en zijn vice-premier Maxime Verhagen daar al op gezinspeeld. Zij waarschuwden nu al dat er vanaf 2013 wel eens extra bezuinigd moet gaan worden. Op de vraag of het kabinet zich al voorbereidt op extra bezuinigingen na 2012, antwoordde Rutte: ‘Dat zou heel goed kunnen. Voor de langere termijn kan ik het niet uitsluiten, laat ik het maar zo formuleren.’ Rutte zegt vastbesloten te zijn het ‘monster van de staatsschuld te killen’, dat al een omvang van 400 miljard euro heeft bereikt en dagelijks met 60 miljoen euro groeit.
Dat Rutte en Verhagen daar nu al, zo lang van tevoren, over beginnen, is veelzeggend. Het lijkt erop dat ze de geesten nu al rijp en ontvankelijk willen maken voor nog meer slecht nieuws. Dat gebeurt dan geheel volgens een van de wetten van wijlen Hans van Mierlo, die zei dat je een probleem (in dit geval: de bezuinigingen van 18 miljard) pas kunt oplossen door het eerst erger te maken (als er op termijn nog nieuwe bezuinigingen bij moeten komen vallen die 18 miljard eigenlijk nog mee).
De oppositie reageerde direct verontwaardigd op het interview. PvdA, D66 en GroenLinks vinden dat het kabinet met deze waarschuwing onrust en verwarring zaait. Met die reactie loopt de spanning nu al op op weg naar Prinsjesdag en de Algemene Beschouwingen die in het teken van de miljardenbezuinigingen zullen staan. Maar verontrustender voor het minderheidskabinet van VVD en CDA was ongetwijfeld de reactie van Geert Wilders, zoals gebruikelijk via twitter: ‘Kabinet kan zich nu beter richten op uit Euro zetten onwillige Grieken dan onzinnig speculeren over extra bezuinigingen’.
De PVV, zo links op sociaaleconomisch terrein, krijgt dezer dagen veel van dit kabinet. Juist gisteren werden de plannen gepresenteerd om in de gezondheidszorg 12.000 extra handen aan het bed te realiseren – een punt waar de PVV zich altijd hard voor heeft gemaakt.
Het budget van 580 miljoen euro voor chronisch zieken en gehandicapten wordt gehalveerd maar niet iedereen wordt evenveel gekort: het budget wordt inkomensafhankelijk. Verklapte Fleur Agema van de PVV nadat er bij haar fractie veel boze emails van PVV-stemmers waren binnengekomen. Om het verlies aan koopkracht voor de laagste inkomens te compenseren gaat het kabinet onvervalst nivelleren door de inkomensgrens voor het toptarief in de belastingen van 52 procent te verlagen. De PVV vindt dat prachtig, evenals het CDA, althans dat deel van de partij dat wordt aangevoerd door partijvoorzitter Ruth Peetoom.
Maar het gevaar is groot dat de achterban van de VVD gaat morren. Is de VVD de grootste partij, mag het na bijna een eeuw eindelijk de premier leveren, en dan is er een kabinet dat belangrijke punten voor de liberalen laat liggen: de snelle verhoging van de AOW-leeftijd, de versoepeling van het ontslagrecht, de aanpak van de WW. Rutte sprak vorig jaar over plannen waarbij rechts Nederland de vingers zou aflikken. Maar ook voor links Nederland is er reden voor tevredenheid.
De oppositie zit daarmee in een lastig parket. De leider van de oppositie, Job Cohen, zit niet stevig in het zadel, en de discussie over zijn positie kan de komende tijd voor de nodige reuring gaan zorgen. Het beeld is bovendien gemengd: er zijn maatregelen die links zal steunen maar de messen worden geslepen nu de PvdA (op dit punt overigens aangevoerd door de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher) vermoedt dat alle maatregelen (bezuinigingen op het persoonsgebonden budget, op de tegemoetkoming voor chronisch zieken, de jeugdzorg, passend onderwijs, de bijstand en uitkeringen voor jonggehandicapten) ‘onaanvaardbare gevolgen’ zullen hebben voor met name jongeren en andere ‘kwetsbare groepen’.
En voor de toekomst van het land berust op de schouders van PvdA, D66 en GroenLinks de zware verantwoordelijkheid om dit kabinet in zijn eurobeleid te steunen omdat de PVV het op dat punt volledig laat afweten. In een omgeving vol onzekerheid en met een gedoogpartner die heel slim de krenten uit de pap pikt en het kabinet de zure pap laat doorslikken, is het de vraag hoe lang PvdA, D66 en GroenLinks zich als Rutte’s meest loyale oppositie zullen blijven opstellen.
Zoals binnen de diaconie men uitgaat van "helpen waar geen helper is" zou dat ook binnen de overheid moeten zijn. Alleen moet je beoordeling daarvan bij een onafhankelijk orgaan leggen en niet bij Gemeente, of andere overheid.
Hetzelfde argument gaat hierbij op als de inschakeling van IMF bij beoordeling, of Griekenland zich aan de afspraken houdt.
Het meest logisch is, om wat men nu als ''Schakel in de wijk'' geintroduceerd is, de beoordeling te laten doen ten aanzien van wat mensen aan hulp en ondersteuning nodig hebben. Of iemand anders naast de huisarts. Niet alleen de beoordeling, maar ook controle op uitvoering en keuze wie wat doet. Gemeente kan de fin. afhandeling behartigen.
Het is nu allemaal afhankelijk in welke Gemeente je woont en hoeveel er bezuinigd moet worden. Plus kwaliteit van instellingen, die de Gemeente heeft ingehuurd.
Kwaliteit lokale politici verschillen en ook culturen en niveau binnen Gemeentehuizen!
Binnen de wet voorzieningen gehandicapten kregen mensen met ernstige oogaandoeningen en dus beperkte visus, lichtaanpassingen in huis. Dat werd dan beoordeeld door instellingen als Visio en Bartimeus. Bij de WMO wordt nu de stelling gehanteerd dat voor bewegen in huis er geen licht nodig is. De AWBZ voorziet er ook niet in.
Heeft een ernstig slechtziende, of blinde persoon, heel zware software nodig (wordt wel vergoed door Zorgverzekeraar) vergt dat meteen ook een heel zware en dus dure PC kopen. Dat valt onder de stelling dat een PC gemeengoed is. Terwijl de PC (vaak laptop) die men al heeft, een veel gebruikt doorsnee type is. Een minimum inkomen speelt geen rol. Of andere extra onkosten daarbij, die gezonde mensen niet hebben.
Egaal, niet verblindend en goed licht, kwam altijd op een kostenplaatje van Euro 6000,00.
Wellicht moet men dit soort klussen niet aan de markt overlaten en zelf daarvoor een uitvoerend non profit systeem opzetten. Goed licht is voor een slechtziende hetzelfde als de gebruikelijke hulpmiddelen voor iemand die slecht loopt.
Het is dus maar zeer de vraag of al die verschillende Gemeenten een kaasschaaf toepassen, of voor de ene groep gehandicapten grotere bezuinigings gevolgen toepassen, dan bij de andere groep. Het lijkt erg op het tweede en ook dat dit zonder veel meten en wegen gaat. Daar hoor ik de oppositieleiders niet over!
De bewindsvrouw willde graag via nieuwe initiatieven gehandicapten tot hun recht laten komen. Onafhankelijke beoordeling per individu en diens context, in handen geven van onafhankelijke beoordelaars in de wijk, had al 20 jaar terug moeten worden ingevoerd. Hulp was terecht gekomen waar nodig en bureaucratisch monster op dit vlak niet ontstaan!