Vogeltje in de mijn
Vroeger namen de kompels in de mijnen vaak een vogeltje mee naar beneden. Vogeltjes zijn kwetsbaar en gaan als eerste van hun stokje als er in de mijnschacht onraad is: te weinig zuurstof of gasvorming of te veel stof in de lucht.
Vogeltje ligt dan al gauw in katzwijm. Als de mijnwerkers dat zien, weten ze dat ze weg moeten wezen. Het vogeltje als waarschuwingsmiddel.
Zo is het met kinderen ook. Als er iets in hun omgeving mis gaat - bijvoorbeeld armoede, (v)echtscheiding, mishandeling, pesten, slecht/te veel/te weinig eten - dan merk je dat het eerst aan het kind. Die zijn het kwetstbaarst. Het kind gaat als het ware van zijn stokje.
Kind komt bij in een opvoedclub zoals waar ik nu werk (Opvoedpoli). Maar mijn collega’s kunnen daarna prutten wat ze willen aan het kind, als ze de omgeving er niet bij halen blijft het vogeltje in katzwijm. Mijn opvoed-collega’s moeten eerst in het gezin of op school zuurstof regelen, kwalijke gassen weghalen, stof opruimen. Als dat lukt, komt het kind vaak vanzelf wel weer bij en kan het weer verder. Het lukt niet zomaar, maar toch best wel vaak.
Tenzij er natuurlijk echt iets psychiatrisch aan de hand is met het kind (of de ouder!). Dan kun je prutten wat je wilt aan het gezin en de omgeving, maar het vogeltje komt daarmee niet verder. Gelukkig hebben we in mijn club professionals in huis die vrij snel kunnen zien dat er niet veel aan de hand is of juist dat er echt wat mis is met kind of gezin. Omdat we veel soorten hulpverleners in huis hebben, kunnen we kind en gezin de goede weg op helpen en hoeven we niet gauw door te verwijzen naar weer andere organisaties. Dat heet integraal of ontkokerd werken. Of multifocaal. Of multidisciplinair. Vreselijke turbotaal, maar het werkt!
Het is wel een gedoe, vooral qua financiering en qua neerhalen van schotten tussen allerlei specialismes, regels, formats, convenanten, voorwaar4den en eisen, institutionele belangen en vastgeroeste gewoonten. Maar als het lukt, ben je heel blij voor het kind en het gezin.
En maar hopen dat mijnwerkers die met vogeltjes werken, bij het wegrennen uit de schacht wel het vogeltje meenemen. Om te reanimeren. Want dat lukt vaak wel! Dat heet in jargon crisisbeheersing.
Mechtild Rietveld
Jlik hier voor meer columns van Mechtild Rietveld
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.