Verslaafde ouders

Verslaving van ouders is een chronische ziekte, waarvan het heel moeilijk definitief afkicken is. Om veilig op te groeien hebben kinderen kort gezegd liefde en structuur nodig. Sommige verslaafde ouders zijn niet in staat tot het geven van voldoende liefde, maar er zijn ook verslaafde ouders die daartoe nog wel in staat zijn. Maar vrijwel geen enkele verslaafde ouder is in staat om een kind voldoende structuur te bieden, hoe veel ze ook van hun kind houden. Daarvoor is de verslaving een te dominante factor in een dus per definitie disfunctioneel gezinssysteem.

Ik ken talrijke voorbeelden van wat het doet met kinderen van verslaafde ouders, wanneer die toch in eerste instantie de kans krijgen om het kind zelf op te voeden. Dat gaat bijna altijd en dan ook meteen zeer schrijnend fout. De eerste jonge jaren opgroeien in een gezin met verslaafde ouders leidt tot veel schade voor het kind die, na de veelal onvermijdelijke ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing, op wat latere leeftijd bijna altijd leidt tot een lange pijnlijke mars door het jeugdzorgsysteem.

Van crisisopvang via psychiatrische behandelplek en gesloten jeugdzorg naar een jeugdgevangenis en vice versa. Ondanks de grote inspanningen van alle betrokken jeugdzorg en justitiële instellingen wordt het in de jonge jaren al zwaar belaste kind daar over het algemeen niet beter van, ook al is het alternatief van terugplaatsing naar de verslaafde ouders nog slechter. Op zijn/haar 18de is het resultaat van dit alles een definitief beschadigd kind dat verder aan zijn/haar lot wordt overgelaten, tenzij het als volwassene vrijwillig bereid is om verdere hulp te accepteren. Dat is vaak niet het geval, omdat men ook alle vertrouwen in de zorg is verloren. Dan is het meestal een kwestie van wachten totdat er een ernstige crisis volgt waarbij er sprake is van gevaar voor zichzelf of zijn/haar omgeving (alleen dan is gedwongen opname en behandeling mogelijk) of totdat er een strafbaar feit wordt gepleegd (opsluiting) en dit patroon kan zich lang blijven herhalen. Door in het begin niet zwaar in te grijpen wordt het onschuldige kind op jonge leeftijd in een negatieve zichzelf versterkende spiraal gebracht die vrijwel onmogelijk te stoppen is.

Zo moet jeugdbescherming in Nederland mijns inziens niet werken. Excellente jeugdbescherming betekent mijns inziens dat kinderen van verslaafde ouders altijd bij de geboorte uit huis worden geplaatst in een pleeggezin, ook als één van de ouders niet verslaafd is. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen ouder en opvoeder. Het pleeggezin wordt de opvoeder bij voorkeur voor de hele periode van 18 jaar. Voorzover verslaafde ouders daartoe bereid en in staat zijn, kunnen ze via een omgangsregeling hun rol als (biologische) ouder blijven vervullen. Het enige alternatief dat ik kan bedenken is een samenwerking tussen verslavingszorg en jeugdzorg waarbij in een combinatie van gezinshuizen met “aanleunwoningen” voor verslaafde ouders intensiever contact tussen kind en ouders mogelijk wordt gemaakt.

Lastiger wordt het wanneer verslaafde ouders vlak voor of tijdens de zwangerschap afkicken, vooral omdat het vrij moeilijk is om te controleren of dit daadwerkelijk het geval is. “Verslavingsvrije urine” is bijvoorbeeld makkelijk op de kop te tikken. Maar stel dat we dat door zeer strenge en intensieve controles voor elkaar zouden kunnen krijgen, hoe positief moeten we zijn over de verwachtingen van de opvoedkwaliteiten van ouders die vlak voor of tijdens het krijgen van een kind pas afkicken? Hoe groot is de kans dat het hebben van een kind tot zoveel zelfdiscipline leidt dat men afgekickt blijft? Neem daarbij het gegeven dat ex-verslaafde ouders over het algemeen niet de meest stabiele persoonlijkheden zijn en mijn conclusie is dat ook dan beter tot plaatsing in een pleeggezin kan worden besloten. De veiligheidsrisico’s voor het kind in kwestie zijn simpelweg te groot.

Nog lastiger wordt het wanneer ouders na de uithuisplaatsing van hun kind daadwerkelijk bewijzen langere tijd clean te blijven. Want na bijvoorbeeld een jaar zijn de kinderen net veilig gehecht aan hun pleegouders en dan is terugplaatsing naar de biologische ouders ook een vorm van kindermishandeling. En de kans op terugval van de ouders met opnieuw een uithuisplaatsing blijft zeer reëel. Toch ben ik geneigd om in dit geval vooralsnog (we moeten ervaring op doen of dit werkt) te kiezen voor terugplaatsen van de kinderen bij de biologische ouders in combinatie met intensieve begeleiding en voortgaande controle op terugvalgedrag. Na één keer terugval moet dan vervolgens wel besloten worden tot definitieve plaatsing in – bij voorkeur het zelfde – pleeggezin.

In zeer extreme gevallen waarin drie dubbel en dwars duidelijk is dat verslaafde ouders niet voor hun baby kunnen zorgen (moeders die niet willen afkicken en roepen dat ze net zo lang zwanger blijven worden totdat de overheid stopt met weghalen van haar kinderen, situaties waarin ook anderszins sprake is van onveiligheid zoals geen vaste verblijfplaats en inkomen, situaties waarin sprake is van een negatieve “track record” omdat eerdere kinderen al uithuis zijn geplaatst) worden kinderen van verslaafde ouders direct na de geboorte uit huis geplaatst. Maar dat we in Nederland nog ver van de door mij bepleitte aanpak verwijderd zijn blijkt uit vele zaken waarin ook kinderrechters niet bereid zijn om tot directe uithuisplaatsing over te gaan. Ik ken zelfs een recente zaak waarin meerdere oudere kinderen van verslaafde ouders definitief uit huis zijn geplaatst en de ouders toch bij de volgende baby nog weer een kans kregen van de kinderrechter in het vrijwillige kader. De op zich terechte standaardbenadering dat ouders eerst moeten hebben bewezen niet zelf voor hun kinderen te zorgen wordt in het geval van verslaafde ouders mijns inziens te rigide toegepast.

Volgens mij is het strijdig met de rechten van het kind om verslaafde ouders een kans te geven om hun kinderen zelf op te voeden. De kans dat het mis gaat is simpelweg te groot met alle levenslange zeer schadelijke gevolgen voor kind en maatschappij van dien.

Één groot dilemma doemt nog wel op. Kiezen we voor deze nieuwe aanpak alleen voor het relatief beperkte aantal drugsverslaafde ouders, ook passen we de aanpak ook toe op de veel grotere aantallen alcohol en nicotine verslaafde ouders? Het feit wil namelijk dat de fysiologische en contextuele effecten van alcohol- en nicotinegebruik vaak nog ernstiger zijn voor kinderen dan de effecten van drugsgebruik. Kiezen we voor een praktische lijn of voor een consistente lijn?

Ik kijk uit naar uw reacties.

Erik Gerritsen

Dr. Erik Gerritsen EMIM is per 1 februari 2009 Bestuursvoorzitter van Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam - tegenwoordig Jeugdbescherming regio Amsterdam. In 2008 was hij als kennisambassadeur namens de gemeente Amsterdam verantwoordelijk voor verbetering van de samenwerking tussen de gemeente en de twee Amsterdamse Universiteiten. Inmiddels is hij gepromoveerd op het proefschrift “De slimme gemeente nader beschouwd: hoe de lokale overheid kan bijdragen aan het oplossen van ongetemde problemen”Van 2000 tot 2007 was hij gemeentesecretaris van de Gemeente Amsterdam. Daarvoor was hij 10 jaar werkzaam bij de Rijksoverheid, onder meer als directeur Financieel-Economische Zaken en Plaatsvervangend Secretaris-Generaal bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en plaatsvervangend directeur Financieel-Economische Zaken bij het Ministerie van Financiën. Erik Gerritsen is afgestudeerd politicoloog en Master of Information Management. Eind november 2011 promoveerde hij op het proefschrift “De slimme gemeente nader beschouwd: hoe de lokale overheid kan bijdragen aan het oplossen van ongetemde problemen”. Sinds 1 november is Erik Gerritsen lid van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO).Hier leest u eerdere blogs van Erik Gerritsen die zijn verschenen op binnenlandsbestuur.nl

Bekijk alles van Erik Gerritsen

Reacties: 19

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Maak een account Login

Daniel / wetenschappelijk programmeur

Ik heb dit bericht met bijzonder veel gruwel gelezen. Met name omdat ik, volgens dit bericht, bij mijn ouders verwijderd had moeten worden, en door een alcoholische ouder maakt mij dus een kansloos kind. Nu moet ik toegeven dat het niet altijd makkelijk was. Maar mijn alcoholistische ouder gaf ons wel zekerheid en liefde, ondanks dat hij (blijkbaar) zelf in de knoop zat.

Ondanks mijn 'kansloze' bestaan, heb ik al mijn studies (2xmbo, hbo, uni master) allen, versneld, afgerond. Vind ik wel knap voor een kansloos persoon.

Veel belangrijker dan het kijken naar wat voor problemen ouders hebben, is het om te kijken naar de behoeftes van kinderen, en de liefde die kinderen van hun ouders krijgen (los van een verslaving).

Om dit bericht niet exceptioneel lang te maken, rond ik deze nu maar (bijina) af, maar niet voordat ik nog wat stellingen uit:

- Ik kan me bijna niet voorstellen de de heer Gerritsen dit meent, en niet enkel heeft geschreven om mensen op de kast te jagen.

- Als je toch ouders hun kinderen wilt ontzeggen, doe dat dan op basis van het gebrek aan liefde dat ouders de kinderen geven.

- Ik hoop dat de mensen op hoge functies, eindelijk, wat minder zelfingenomen gedrag laten tonen en geen beslissingen maken waar ze, schijnbaar, geen begrip over hebben.

- Mensen die NIET door 1, of meerdere, verslaafde ouders zijn opgevoed, hebben niet de kennis om hier uitspraken over te doen. Als deze dan toch gedaan moeten worden, vraag dan om raad bij meerdere mensen die deze ervaring wel hebben!

Jan

Het hele verhaal is totaal onzinning. Het is duidelijk dat Gerritsen niets weet van hechtingsgedragen en ontwikkelingspsychologie en -psychiatrie. De man heeft overduidelijk geen idee van hoe het leven van uit huis geplaatste kinderen eruit ziet. En praten over bij pleeggezinnen plaatsen (waar een groot tekort aan is) en kinderen zelfs weer herplaatsen is ondenkbaar in de jeugdzorgwereld. Gerritsen zwetst maar wat.

Maar het ergste is dat hij - zoals Janicos ook opmerkt - aan de grondrechten van mensen komt zonder maar met zijn ogen te knippen. De arrogantie, onwetenheid, immoraliteit van Gerritsen is stuitende.

Tel daar nog bij op dat Gerritsen de wachtlijsten voor OTS-ers bij het minste of geringste laat oplopen, een enorm functionerings- en klachtenprobleem heeft bij BJAA en ondertussen zelf een topsalaris verdient en het beeld is compleet.

Gerritsen dropt maar wat in zijn columns in de hoop dat iemand het leest. Hij heeft zoveel macht dat hij er nog wel complimentjes van ja-knikkers voor zal krijgen ook. Gerritsen ontpopt zich vooral als een bestuurder die totaal aan het ontsporen is

erik gerritsen / wollige blogger

Beste Daniel, dank voor je serieuze en aan het verder denken zettende reactie. Ik weet dat ik gevoelige onderwerpen bespreekbaar probeer te maken en ben blij met dit soort reacties, in mijn zoektocht naar het juiste evenwicht in de aanpak van voor kinderen schrijnende situaties. Ik pretendeer niet de waarheid in pacht te hebben en ben ook zelf nog zoekende, vanuit mijn ervaringen van echt afschuwelijke situaties waarin kinderen voor de rest voor hun leven beschadigd werden omdat ze opgroeiden in een gezin met verslaafde ouders.

Ter voorkoming van misverstanden, ik pleit niet voor uithuisplaatsen van kinderen van alcoholistische en nicotineverslaafde ouders, wel ten aanzien van kinderen van drugsverslaafde ouders. Aan het einde van de column wijs ik er in vragende zin wel op dat volgens experts de schadelijke effecten van overmatig alcohol en nicotinegebruik net zo schadelijk is voor het ongeboren kind als drugsgebruik. Dat geeft te denken toch?

Voor een veilige ontwikkeling van het kind is liefde alleen niet voldoende. Het gaat om liefde en structuur. Gebrek aan structuur is ook zeer schadelijk, en verslaafde ouders kunnen juist dat vaak niet bieden.

Indrukwekkend hoe je beschrijft hoe jij je persoonlijk hebt ontwikkeld in moeilijke omstandigheden. Dat bewijst mijn stelling dat kinderen over veel veerkracht beschikken.

Aanwezigheid van 1 ouder in het gezin die wel tot beide in staat is betekent dat er naast de grote risico's van de verslaafde ouder ook een forse beschermende factor in het gezin aanwezig is. Dan is vergaand ingrijpen niet zo snel aan de orde.

@Erik Gerristen,

Er is zoveel schadelijk voor kinderen, wilt u die dan allemaal uit huis halen? Dat is het basisargument van de reacties steeds – ook die van vorige week waar je niet op reageert – datje dat recht niet hebt. En dat je niet eens weet of het helpt. En daar ga je niet op in, ook niet als die van andere ervaringsdeskundigen, jeugdzorgbeleidsmedewerkers en deskundigen zijn.

En wéér laat je je onkunde zien. Alsof de uitdrukking dat kinderen veel veerkracht hebben jouw stelling is. Waarom doe je niet eerst onderzoek voordat je zo’n column schrijft? Die stelling klopt helemaal niet, kinderen zijn veel gevoeliger voor trauma’s dan volwassenen. Daar heeft Bruce Perry meerdere boeken over geschreven, maar kennelijk ken je zelfs die wereldberoemde kinderpsychiater niet eens. Dat betekent natuurlijk niet zomaar dat je dan ze uit huis moet halen, dat bezorg je nog een extra trauma.

Al met al geef je telkens weer blijk van dat je totaal niet weet waar je over praat, met je prietpraat over structuur en nu komt daar dan ook liefde bij. Alsof de praktijken van jouw organisatie met structuur of liefde te maken hebben in plaats van totale chaos en ontwrichting. En dat is nu precies zo storend aan jouw columns, je weet niets van de praktijk van uit huis geplaatste kinderen, je weet niets van verslavingen, je weet niets van ontwikkelingspsychologie.

Maar wel dit soort columns schrijven. Mensen kwetsen, provoceren. Vooral al die mensen die met jou in de praktijk te maken hebben gehad en weten dat je liegt. En waarom? Om nog meer geld te verdienen? Zou je niet eerst het klachtenprobleem eens aanpakken en een fors aantal toontjes lager zingen in het publieke debat? En lees eens boeken, praat met hoogleraren, verdiep je in vredesnaam voordat je weer totale onzin schrijft.

Philip Winkelhorst / Ik probeer al 7 jaar mijn kinderen te zien (gelijkw.ouder + omg.)

1. U definieert geheel niet wat u onder verslaving verstaat!

2. U promoot kinderhandel en destructief gezinsbeleid. Juist in het belang van kinderen is het hebben van een goede relatie met hun complete familie, dus ook opa's en oma's ooms en tantes, neven en nichten.. en natuurlijk ouders. Ze geven met zijn allen goede en ook slechte voorbeelden aan hun kinderen. Juist daar leren kinderen van!

3. U gaat geheel voorbij aan de verschrikkelijke slechte cijfers van de Jeugdzorg en jeugdhulpverlening. Vaak lijkt het meer een "opleidingscentrum" voor drugs en alcohol gebruik en buitensporig sexueel gedrag en heel vaak ook problematische criminaliteit. Het stoppen school en/of groot verval in onderwijs. Onderwijs wordt al snel uitbesteed aan "de dagbesteding" als waardeloos alternatief..

4. U heeft totaal geen oog voor de schade die ouders ondervinden door de 'roof' van hun kinderen. Totaal gezichtsverlies en de gigantische trauma's die sterk en voortdurend vergroot worden door het uit het beeld houden van de ouder. Het voortdurende gevecht dat ouders automatisch gaan leveren tegen de jeugdzorg en voor hun kinderen. Gevolg kinderen worden op geheime plekken ondergebracht en afgesloten van communicatie met hun ouder(s) en niet te vergeten hun COMPLETE familie!

Juist hulp binnen het gezin zou u centraal moeten stellen in het JZ beleid... en door de rest van de familie hierbij te betrekken ontstaat er een grotere sociale controle binnen de eigen familie structuur..

Isolatie van kinderen is VEEL grotere problemen creëren... en grote groepen mensen keren zich hier door tegen het systeem! #UHP is slechts zeer zelden en correcte oplossing... Als je het echt op de lange termijn gaat bekijken en alle kosten en factoren eerlijk meerekend.

Ook zou Jeugdzorg een correct oog moeten ontwikkelen voor rechtsbedeling naar samenleving en kind, want hier schort het aan... Nu is JZ geïnfecteerd met eenzijdige feministische en bijna fasistische denkbeelden en idealen... En dat heeft niets te maken met de natuurlijke warmte van het gezinsleven en familie.

bange alleenstaande moeder

hallo ik heb een vraag ik heb een drugsverleden zware drugs ghb speed sterke drank en wiet. ik ben onverwachts zwanger geworden vorige jaar de vader van me kind heeft mij in de steek gelaten gelijkk toen ik het vertelde.. ik zat nog zwaar er aan de eerste zes weken dus want ik wist het niet. toen ik het wist ben ik er voor gegaan en gestopt met alles.. wiet was soms een strijd maar toch gelukt. ik moest ook uc,s doen voor tactus.. maar nu is mijn zoontje vijf maanden. en alles ging prefect instanties waren trots allemaal. er is ook nog geen sprake van jeugdzorg geweest. maar nu is alles in eens voor mij in duigen gevalllen. ik vecht voor mijn kind voor twee personen. ik heb iedereen laten vallen uit mij verleden ik heb een zware eenzame zwangerschap gehad. ik dacht ik nooit van me kind kon houden hoe verschikkelijk alleen ik mij voelde. maar ik hou er juist heel veel van. ik ben altijd thuis met hem ga alleen wel is met hem naar fam maar verder niks. ik laat ook bijna geen mensen bij mij in huis.. maar nu heeft een kameraad van mijn ex de vader van het kind. een fabeltje verzonnen dat ik weer harddrugs gebruik. ik moet dus dinsdag weer een uc doen en donderdag elke week 2 keer dus. maar ik heb geen harddrugs gehad dus zullen ze het ook niet in mijn urine vinden. maar ik blow wel weer 3 maandjes ong.. maar ik blow alleen naar de laatse fles en als mijn zoontje lekker al diep slaap. dan rook ik een joint en kom ik tot ontspanningwat ik overdag niet kan omdat ik add heb en ptts. plus alleenstaande moeder zijn is een hele job. ik kom anders ni tot rust en kan niet goed slapen. maar het probleem is dus nu. ik moet plassen voor iets wat ze niet vinden maar ze vinden iets wat ze niet weten en dat is thc. mijn vraag is wat zijn hier de gevolgen van ik ben nameliujk bang om mijn jochi kwijt te raken. terwijl er zo hard voor gevochten heb en nog doe. ik zeg nog maals ik blow niet overdag alleen naar de laatse. heeft iemand mis raad of advbies of tips of kan iemand mij zeggen wat de gevolgen nu kunnen zijn ik wil mijn kind namelijk echt niet kwijt ik heb er alles voor opgegeven.. hij me echt alles en hij is kerngezond en het is en vrolijk jochie wat heel erg gehecht is aan mij aan zijn moeder dus. instanties zien en zeggen ook dat ze zien dat ik goed voor hem ben. maar wat nu als ze die thc vinden kan iemand me dat aub vertellen. ik ben al dagen zenuwachtig en zo bang en voel me nu gewoon down en depri wat ik normaal niet meer heb.. kan iemand me aub helpen met raad of tips ofzo? bedankt alvast

Janicos / Maatschappelijk werker overheid.

Het droevige is dat uit de reactie van hr Gerritsen niet blijkt dat hij van plan is zijn incorrecte en verwerpelijke gedachtengangen mbt de mensheid bij te stellen. "Indrukwekkend hoe jij je met zo'n achtergrond persoonlijk hebt ontwikkeld Jan!" Hoebedoellu? Hetgeen volgt spreekt direct de eigen hypotheses tegen. Maar ook hier knippert de heer Gerritsen niet met zijn ogen en gaat hij vrolijk voort. Als burger is een tsunami aan diploma's, getuigschriften, verklaringen en attesten nodig om zelfs de krant maar te mogen rondbrengen. Als politicus mag je door de brievenbus van je buurman plassen en zonder relevante kennis plaats nemen in de kamer. Bestuurders hebben geen diploma's nodig, bestuurders zijn zo ontwikkeld dat ze overal passen (of plassen). Ik stel hier en nu dat dit de meest gevaarlijke en onuitroeibare verslaving van allemaal is. De verslaving aan macht en pluche. Dergelijke verslavingen gaan gepaard met schuimbekkend bezuinigen, tourette achtige uitspraken in de kamer. Plassen in brievenbussen en het vernietigen van maatschappelijke structuren. Naast graaien en liegen. Klinkt bekend? lees eens een boekje over verslavingsgedrag.

A / papa

Ik zit zelf met een vraag ik blow al 9 jaar lang en ga sinds een jaar na vnn.ik wou via hun mijn financiele gedoe recht zetten met spijt dat ik zo dom geweest ben dat ik het via hun heb gedaan :O ma kort nadat ik daar de eerste keren kwam heb ik me vriendin zwanger gemaakt en uitendelijk bij vnn gezegt dat ze zwanger was. nu nadat alls financieel geregelt is en hun aan me kop zeuren over me verslaving heb ik gezegt dat ik niet meer in zee ga met hun en dat ik nu nix meer met hun temaken wil hebben. nu komen ze met het idee omdat ik nog steeds verslaafd aan wiet ( rook 3 blows per dag word er rustig van heb zelf ADHD en anders moet ik aan de retalin...) dus nu mijn dochtertje geboren is zegt me maatschappelijk werken van vnn dat ze verplicht is om jeugdzorg erbij te halen om te kijken hoe de thuis situatie is. ik ben duidelijk geweest dat ik niet thuis in de buurt van me dochter me joint nuttig en dat bij vrienden doe of op balkon ik woon samen met me vriendin die zelf nix gebruikt ik gebruik ook allleeeeen wiet drinkt niet rook niet eens en was me vraag nou eigelijk wat zijn mij en me vriendin ze rechten mogen we jeugdzorg weigeren en hun adviezen of moettt ik meewerken aan dit hele gedoe ? alvast bedankt voor een reactie groetjess

Kinderenfirst / docent

U heeft het over verslaafde ouders. U heeft het niet over verslaafde familie. Waarom wordt er nog steeds niet gekeken naar de mogelijkheden om kinderen die echt niet (dit mag echter altijd slechts een ultimum remedum zijn) thuis kunnen blijven wonen, niet bij hun familie kunnen worden ondergebracht. Waarom persé een pleegfamilie, een familie die helemaal buiten de genenhuishouding van het kind staat en wat vaak vraagt om een noodlottig afloop: kind blijkt er na verloop van tijd niet te kunnen blijven, dus gaat naar een instelling en dan het vervolg van het traject waar u het over heeft. Met als eindstation, dat het kind het volledige vertrouwen is kwijt geraakt in de hulpverlening.

Gaat u er vooral niet van uit dat die hulpverlening die zichzelf jeugdzorg noemt zulk fantastisch werk levert en zich houdt aan de wetgeving en die niet schroomt de rechter voor te liegen. De rechter die er nog steeds niet van doordrongen is, dat die piepjonge grietjes, die net van school komen en gezinsvoogd worden genoemd, niet alle wijsheid in pacht hebben waar het gaat om het verlenen van de juiste hulp. Als ze al op het idee komen dat er hulp verleend moet worden. Lees voor de grap eens wat plannen van aanpak van opeenvolgende jaren over hetzelfde kind en ook u zult werkelijk niet meer weten waar het over gaat! Laat staan dat de rechter het nog weet. Dus vertrouwt deze blindelings op de gezinsvoogd, die in de rechtbank niet eens onder ede staat.

Als ouder ben je in de jeugdzorg altijd schuldig. Als de gezinsvoogd zegt, dat je drugsverslaafd bent, dan is dat zo. Maakt niet uit welke testen worden gedaan (is trouwens een flauwe opmerking hoor over die urine test, je kunt namelijk ook testen afnemen waarvan zeker is dat er niet mee geknoeid is, bovendien kun je dan in de urine zijn of er langdurig is gebruikt en niet alleen op de dag zelf).

Als je dan eenmaal schuldig bent bevonden krijg je levenslang, want van het stempel "ouder van uhp kind" kom je nooit meer af. EVenals het kind nooit meer het stempel kwijtraakt dat het een pleegkind is.

We hebben vanavond op tv gezien wat het oplevert om een klacht in te dienen bij de inspectie gezondheidszorg. Het dient geen enkel doel. Dit geldt ook voor de inspectie jeugdzorg, dien je een klacht in dan krijg je te horen dat ze niet op individuele gevallen kunnen ingaan. En daarmee is de kous af.

Jeugdzorg maakt meer kapot dan je lief is net als de alcohol en drugs!.

babsie

Aan door bange alleenstaande moeder... Wat is nu je situatie?

Vaste lezer

@kinderenfirst

Dat is allemaal bekend bij Gerritsen. Al ruim een jaar lang gaan bijna alle reacties op zijn columns hierover want Gerritsen is de baas van Bureau Jeugdzorg Amsterdam, en daar schijnt het helemaal vreselijk te zijn. Er melden zich ook vaak mensen met klachten over BJAA van Gerristen. Maar het is de opzet van deze columnist om dat allemaal te negeren en mooi weer te spelen. Het kan hem niet schelen dat hij ervaringsdeskundigen wier leven kapot is gemaakt door organisaties als de zijne, daarmee kwetst. Ook gewone deskundigen, jz-medewerkers of beleidsdeskundigen negeert hij. Gerritsen gaat alleen maar voor zichzelf, het plaatje van de succesvolle bestuurder waarbij jeugdzorg zo goed functioneert. 'De slimme overheid' zo noemt hij zijn eigen stategieën zelfs, hij is ook onder de baas zijn tijd (een topsalaris als jeugdzorgbestuurder) gepromoveerd op zijn eigen carriere. Doet niets anders dan netwerken en social media daarvoor inzetten. Gerritsen wil minister worden en wie hem daarbij voor de voeten loopt negeert hij en vertrapt hij. In Gerritsens wereld is een OTS een 'cadeautje van de overheid' en zijn de piepjonge grietjes waar u het over heeft, de gezinsvoogden, topprofessionals. Ook pleit hij keer op keer voor nog meer macht voor jeugdzorg tegenover ouders. Daar hebben we mee te maken, welkom op de andere planeet van Gerritsen.

Het wachten is op klokkenluiders uit zijn organisatie zelf, op ketenpartners die zijn gedrag niet meer pikken, op andere JZ-bestuurders met het hart wél op de goede plek die Gerritsen terecht wijzen of politici die dat doen.

Ook is het de vraag waarom Binnenlands Bestuur dit pikt van een columnist.

Sunshine

Stoppen ! Direct nu kan t nog dan is het zo

Uit je urine. Stoppen!

Slaap pill een natuurlijke!

Of ontspanning pil heb je t zelfde gevoel bij de drogist te

Halen

En je had toch geen jeugdzorg meer etc ? Hoe

Kan je dan die nu wel weer hebben en urine controles moeten doen?

Klvmercy

Ik ben zelf een kind van verslaafde moeder, ik ben zelf niet verslaafd maar het is zo erg lastig thuis dat ik t liefst bij politie een aangifte doe zodat ze uit het huis wordt opgepakt . Ik kan door haar mijn school niet afmaken vanwege situatie thuis . Ik kan der niet helpen , maar ja ik heb heel veel psychische last van en ja mijn anderhalfjarige broertje merkt niks er van maar het zou beter zijn dat ze weg is

Jos Witting

En zo ziet zo'n 'liefdevolle' uithuisplaatsing er dan uit. http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2012/03/vid …

Hoe slecht moet je zijn om te verdedigen dat zoiets in het belang van kinderen is? Of dat het niet uitmaakt, omdat de kinderen toch al getraumatiseerd zijn?

Dit is gewoon ziek. Hulpverlening zou er alles aan moeten doen om de loyaliteit van kinderen jegens hun ouders - ook al mishandelen die hen - te respecteren en daar voorzichtig mee om te gaan.

Zo'n Erik Gerritsen die niets anders doet dan gedwongen hulpverlening propageren - en nooit een woord wijdt aan loyaliteit en hechting en daar nul rekening mee houdt, en dus nul rekening houdt met de belangen van kinderen zou ontslagen moeten worden.

Gelukkig lijkt dat bij Binnenlands Bestuur inmiddels het geval na heel erg veel kritiek op deze gewetenloze gecorrumpeerde man zonder enige deskundigheid over de jeugdzorg.

Kijken dus, en stuur de link door. Al mishandelen ouders nog zo er - het is de vraag of dat zo is want jeugdzorg maakt heel veel fouten in hun beoordelingen - dan nog doe je kinderen zoiets niet aan. Dan juist ga je uiterst voorzichtig met zulke kinderen om die al zo getraumatiseerd zijn.Trauma op trauma is extreem schadelijk voor kinderen, dat weet elke deskundige.

Dit is pure kindermishandeling. Clubs die dit doen verdienen geen maatschappelijk vertrouwen meer.

http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2012/03/vid …

vaste lezer

@Binnenlands Bestuur,

Vorige week schreef Gerritsen een column met dezelfde strekking: zoveel mogelijk kinderen preventief onder OTS plaatsen en uit huis halen. Toen ging het over alle familieleden van criminelen of ze nu problemen hebben of niet. Daar kwamen zeer veel verontwaardigde reacties op waar Gerritsen niet op in ging. Waarom accepteert u dat van een columnist? En waarom geeft u hem deze week zelfs weer nieuwe ruimte voor net zo'n column als vorige week? Maar nu dan om kinderen van drinkers en zelfs rokers uit huis te halen, zonder dat er een direct probleem met de kinderen is. Doen de reacties van lezers er voor Binnenlands Bestuurd dan niet toe? Waarom accepteert u dit van een columnist?

Theo Schut / manager innovatie & kwaliteit

Gerritsen snijdt een ongemakkelijk punt aan. Wie in de jeugdzorg werkt zoals wij, weet dat we vaak van doen hebben met kinderen van verslaafde ouders, en dat ondanks alle goeie bedoelingen het veel te vaak niet lukt om de ouders weer een stabiele opvoedingsrol te laten nemen. Verslaving is een rotziekte, de kinderen zijn 9 van de 10 keer de dupe. Te lang doormodderen en kansen bieden is heel vaak eigenlijk een benadering die uiteindelijk de kinderen onrecht aan doet. Dat is natuurlijk wat anders dan dat "altijd" kinderen van verslaafde ouders bij de geboorte uithuisgeplaatst moeten worden. Er zijn ook andere mogelijkheden, ook al boren we die te weinig aan. We leren die mogelijkheden snappen als we kijken naar kinderen die het ondanks hun verslaafde ouders wél goed doen. Denk aan combinaties van verplicht afkicken met intensieve ondersteuning van hulpverlening thuis, soms in combinaties met pleegzorg, of met de buren of met tante Joke. En dan daarna inderdaad langdurig blijven steunen, want wie verslaafd is loopt gewoon meer risico op onderuit gaan dan anderen. En dat is weer het risico voor de kinderen. Ook hier telt het adagium: er zijn geen eenvoudige standaardrecepten, maar de dringende waarschuwing van Gerritsen dat we kinderen van verslaafde ouders beter moeten beschermen onderschrijven

geesje / zelf mee gemaakt

hoi ben geesje

en ik vind dat kinderen die verslaaft geboren worden meteen bij de ouders weg moeten .ik zelf heb eerst mishandelingen missbruik onder voeding en moeten wachten tot er een vermoord werd dit soort ouders hebben geen rechten meer .en hoop dat dit veel meer voorkomen gaat en moet worden .

Ik lees in dit artikel een aaneenschakeling van oude en nieuwe waarheden, nonsens en meningen die doen denken aan klassejustitie. Zo lees ik dat kinderen van verslaafde ouders, ook al is 1 ouder niet verslaafd, uit huis moeten worden geplaatst. geldt dat ook als die ouder niet meer in het gezin woon, maar er bv enkele dagen per week verblijft? Ik ken minstens 1 directeur bij de Raad voor de Kinderbescherming waarvan men weet dat hij teveel drinkt. Zijn vrouw is de nuchterheid zelve. Moeten de 2 kinderen van dit stel nu uit huis geplaatst worden? Of gelden er voor borrelende bestuurders andere waarden en normen. Gerristen ontneemt de niet verslaafde ouder en de minderjarige zonder met de ogen te knipperen een grondrecht. Het is duidelijk dat Gerritsen zijn collega politici buiten schot wil houden en benoemt dat als de praktische lijn: Niet iedere verslaafde is onmachtig en onkundig, zou hij willen zeggen. Maar zonder collega's komt zijn plan niet van de grond en dus een uitzondering is snel gemaakt. Het vraagt een gedegen onderzoek om vast te stellen op welke manier de belangen van het kind gedient worden. Simpelweg stellen dat " de kans dat het mis gaat simpelweg te groot is", "net zo lang zwanger blijven worden totdat de overheid stopt met weghalen van haar kinderen", zijn een loze opmerkingen van een bedroevend niveau, die juridisch, pedagogisch en sociaal onaanvaardbaar zijn. Het lijkt te gaan om bezuinigingen en populisme. Roepen, droppen en hopen dat niemand echt luistert. Populisme en onkunde gaan niet zelden hand in hand en voor je het weet plas je in andermans brievenbus. Ruttiaans bezuinigen en beweren dat bezuinigen mensen rijker maakt, is een andere variant. Als bestuurders hun meningeneindelijk eens zouden onderbouwen, zich matigen en niet alleen zichzelf verrijken....dan geloof ik mensen als Gerritsen weer. Het wordt tijd voor nieuwe bestuuders, jonger, met onderbouwde meningen. Geen babyboomers en bijna pensionados die alleen voor zichzelf en hun vrienden zorgen. Dat hebben we nu lang genoeg gezien en de rekening voor de jongeren is nu wel hoog genoeg.

Roos

Wat nou als de vader een zware verslaving heeft gehad maar moeder het vermoeden heeft dat hij nog gebruikt? Moeder heeft nooit drugs en alcohol gebruikt heeft een vaste baan. Er zijn veel ruzies en spanningen thuis doordat de vader geld steelt kan jeugdzorg de kinderen uit huis plaatsen?

Deel dit artikel

Erik Gerritsen

Lees meer

‘Geef gemeenten stem bij hervormen inkomensondersteuning’

Zorgen over term ‘kansrijke asielaanvragen’

Wmo voor teamleiders, contractmanagers en beleidsmedewerkers

Effectmeting van ‘Ondernemer Centraal’ gemeente Utrecht

'De bieb is back, dat merk je'

‘Geef gemeenten stem bij hervormen inkomensondersteuning’

Zorgen over term ‘kansrijke asielaanvragen’

Wmo voor teamleiders, contractmanagers en beleidsmedewerkers

Reacties: 19