Veilige leercultuur

Divosa heeft een memorabel jaar afgesloten. Een jubileumjaar waarin we kunnen terugkijken op wat we hebben bereikt en geleerd. Niet alles gaat altijd goed, we kunnen en mogen fouten maken. We moeten ons aanpassen aan de eisen van het tijdsgewricht. Toen ik zelf net van de opleiding kwam, was er sprake van een enorme werkloosheid; ik was – gelukkig – een van de weinigen die erin slaagden een baan te vinden. Nu ligt het werk voor het oprapen en spelen er heel andere problemen. Een woning vinden is haast onmogelijk, dat was in ‘mijn tijd’ wel anders.

Op het Najaarscongres in Rotterdam ging het ook over veranderingen. Over de toenemende druk op de arbeidsmarkt die ons dwingt de grote issues van nu anders aan te pakken. In mijn bijdrage sprak ik onder meer over de noodzaak om niet meer in doelgroepen te denken, maar in gemeenschappen, en dat we veel meer moeten aansluiten bij de kracht die in een wijk aanwezig is.

Dat vraagt iets van de mensen die het werk doen: een systeem waarin voor elk probleem een aparte instantie aan zet is, is niet efficiënt en niet houdbaar. Ik pleit voor brede en goed opgeleide professionals die in het sociaal domein aan de poort staan en inwoners op weg helpen. Professionals die thuis zijn in meervoudige problematiek en de wijk goed kennen. Het zou niet ingewikkeld moeten zijn om zulke mensen te vinden, want veel professionals worden al breed opgeleid. Het probleem is meer dat ze na hun opleiding terechtkomen in een specifieke tak van sport en daar dan in blijven hangen.

Tegelijk zouden we in de wijk ook veel meer mogen en moeten leunen op de kennis die bij inwoners al aanwezig is. Dat idee is niet nieuw. Divosa maakt zich al langer sterk voor de inzet van ervaringsdeskundigen; die staan veel dichter bij het gewone leven dan bijvoorbeeld beleidsmakers.

In negentig jaar Divosa heeft het opdoen en delen van kennis altijd een belangrijke rol gespeeld. We leggen ons oor te luister bij onze leden, staan in verbinding met de wetenschap en hebben altijd ons eigen vakblad gehad. Als er een constante is geweest in al die jaren, dan is het wel dat we ons kunnen aanpassen aan wat er speelt. Het sociaal domein is niks anders dan een race zonder finish.

Ik wil in deze laatste column als voorzitter van Divosa mijn waardering en dank uitspreken aan onze leden, voor alle kennis die zij elke dag weer toevoegen aan het sociaal domein. En voor hun nieuwsgierigheid en de wil om te blijven leren, ook van elkaar. De meest gestelde vraag bij Divosa op de gang is altijd geweest: heb je nog goede voorbeelden? Daar ben ik met recht trots op. En ik ben trots op onze veilige leercultuur waarin dingen ook mogen misgaan. Zolang we nieuwsgierig zijn, blijven we relevant voor het sociaal domein.