Valse beloften

Het zal weinigen hebben verrast dat een halfjaar later blijkt dat die belofte zeer waarschijnlijk niet wordt waargemaakt - misschien ook de betrokkenen zelf niet.

Immers, het is letterlijk al jaren hetzelfde liedje. Dat liedje gaat zo: het aantal kinderen op de wachtlijst stijgt en er gaat geld bij. Daarbij hoort de afspraak dat de wachtlijsten aan het eind van het jaar (nee, nee, nu écht écht) weg zijn. Een paar maanden lang lijkt zich een wonder te voltrekken: er staan inderdaad minder kinderen op de wachtlijsten. Maar even later groeien de wachtlijsten toch weer. Dan volgen: zuchtende commentaren in de media, Tweede Kamerleden met De Oplossing (doorgaans iets wat al zeker een paar jaar praktijk is), en een minister die om Uitleg vraagt.

Die Uitleg bestaat immer uit dezelfde ingrediënten. In ieder geval komen altijd de argumenten voorbij dat personeel moeilijk is te vinden, dat het lang duurt voor opvanghuizen zijn gebouwd, dat er niet genoeg pleeggezinnen zijn, dat kinderen door betere diagnoses sneller naar jeugdzorg worden doorverwezen en dat campagnes tegen kindermishandeling zoveel succes hebben dat meer kinderen worden aangemeld voor jeugdzorg.

Minister Rouvoet voert nu weer eens de druk op de provincies op en dreigt met een ‘bestuurlijke aanwijzing’. Het klinkt prettig daadkrachtig, maar in de praktijk is het een nutteloos instrument. Want wat kan de minister doen om een tekort aan pleeggezinnen op te lossen, waar de provicies zelf niet op zijn gekomen?

Niets natuurlijk. Met zijn harde woorden heeft Rouvoet ook min of meer zijn politieke lot verbonden aan het wegwerken van de wachtlijsten, dus hij zal íets moeten doen om zijn geloofwaardigheid te bewaren. Iets in de categorie snel en heftig waarschijnlijk, want daar houdt de Tweede Kamer van.

De provincies zullen dezelfde trucs uit het verleden herhalen: de druk op instellingen opvoeren (die kinderen op hun beurt snel iets aanbieden waardoor ze in ieder geval van de wachtlijst af zijn), misschien het Bureau Jeugdzorg een bestuurlijke aanwijzing geven of een bestuurder ontslaan. De wachtlijsten zullen vast weer kleiner worden: grote kans dat op 31 december een groot deel van de wachtlijsten cosmetisch is weggewerkt. Om in 2010 gewoon weer terug te keren.

Keer op keer worden onrealistische beloften gedaan, schijndiscussies gestart en de onderlinge verhoudingen verpest. Als er al een structurele oplossing is voor de problematiek van de wachtlijsten, dan zijn degenen die die oplossing dichterbij zouden moeten brengen, steevast te druk met zwartepieten om die daadwerkelijk te vinden. En dat stemt treurig.