Advertentie
sociaal / Column

Treatment threshold

Wat is bepalend voor de behandeling van een patiënt in een ziekenhuis? Ik ben er haast zeker van dat iedereen hetzelfde zal antwoorden op deze vraag, namelijk dat ‘dit alleen wordt bepaald door strikt medische argumenten’. Maar zo vanzelfsprekend is dat helaas niet.

26 februari 2009

Zo hoorde ik laatst van een directeur van een zorgverzekeringsmaatschappij het volgende: de maatschappij beschikt over verwijsbrieven van medisch specialisten die een patiënt doorsturen naar een collega specialist,  zodat deze laatste ‘ook nog een declarabele verrichting kan doen’. De medische noodzaak van een dergelijke verrichting is hierbij ondergeschikt gemaakt aan de drang tot declareren. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Maar het is wel het gevolg van de wijze waarop in Nederland de gezondheidszorg is georganiseerd.

 

In de maatschapcultuur waarop vrijwel alle ziekenhuizen zijn gestoeld, is het directe verband tussen het aantal verrichtte en dus declarabele handelingen en het inkomen van de medisch specialisten een gegeven. Hierin zit juist het gevaar. Het gevaar dat het gedrag van de medisch specialist eerder declaratiegedreven dan patiëntgedreven zal zijn. Nu gaat het veel te ver om alle medisch specialisten van dit gedrag te beschuldigen, maar bovengenoemd voorbeeld geeft aan dat het in dit systeem wel tot de mogelijkheden behoort.

 

In het Slotervaartziekenhuis zijn (bijna) alle medisch specialisten in loondienst. De salariëring is gebaseerd op de AMS, de arbeidsvoorwaardenregeling medisch specialisten. Hierdoor is bij onze specialisten geen sprake van een financiële prikkel bij de keuze van een behandeling. De treatment threshold, het punt waarop specialisten besluiten tot een behandelplan te komen, wordt alleen bepaald op strikt medische gronden. Onze artsen zijn zich er terdege van bewust dat veel onderzoeken voor de patiënt onrust, lichamelijk ongemak en pijn met zich mee kunnen brengen. Daar moet je dus voorzichtig mee omgaan en ze alleen uitvoeren als daar een medische reden voor is. Het patiëntenbelang staat hierbij altijd voorop. Bijkomend maatschappelijk voordeel is dat onnodige onderzoeken ook minder kosten met zich mee zullen brengen.

 

Wat zou er gebeuren als de werkwijze die we in het Slotervaartziekenhuis gebruiken de norm (lees de  benchmark) in Nederland zou worden? Als medisch specialisten in loondienst zouden komen en geen financiële prikkel meer zouden hebben tot het uitvoeren van declarabele onderzoeken? Ik ben ervan overtuigd dat er in ieder geval minder loonkosten op de zorg zouden drukken en dat er minder, onnodige onderzoeken verricht zouden worden. Dit zou zo maar een totale landelijke besparing van een miljard euro per jaar op kunnen leveren. Maar dat geld is lang niet het belangrijkste. Het zou betekenen dat de patiënt  het uitgangspunt moet worden van het medisch handelen. En daar zouden we toch in de gezondheidszorg alles voor opzij moeten zetten.

Aysel Erbudak
Voorzitter van de Raad van Bestuur van het Slotervaartziekenhuis

 

Reacties: 7

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Rob de Krieger / Adviseur Informatiebeleid
In een vorige carrière hield ik me bezig met Infectiepreventie en Ziekenhuishygiëne en in die tijd en zelfs al daarvóór, tijdens mijn studie geneeskunde, maakte ik me er ook al druk om en sterk voor, dat artsen in ziekenhuizen in loondienst zouden moeten. Want niet alleen dit "elke-verrichting-betekent-inkomsten" principe staat de kwaliteit van zorg in de weg, ook de mate waarin ziekenhuisdirecties 'hun' artsen kunnen en durven aanspreken op hun gedrag waar het gaat om de kwaliteit van zorg, zoals infectiepreventie. Het aantal scopieën dat men wil verrichten in een bepaalde tijd staat vaak haaks op het correct omgaan met de desinfectie protocollen voor de endoscopen (en dat is maar één voorbeeld van de vele die ik uit eigen ervaring noemen kan). Er kan echt héél veel verbeteren in de zorg als de artsen in loondienst komen. Ik ben het dus van harte met Aysel Erbudak eens.
HMC van Heusen-Smulders / Managementondersteuner Algemeen & Communicatie
Ik ben het volledig met u eens, maar u zult met ongelooflijke weerstanden te maken hebben en krijgen. Dit zijn nl. echt DE heilige huisjes. Ik was al tegen geprivatiseerde zorg en zorgverzekeraars met een vinger in de zorgketenpap (neigt erg naar het aandeelhouderssyndroom). Basisvoorzieningen zoals zorg (maar ook energie) zouden nooit afhankelijk mogen zijn van andere factoren als die waar het om draait, in deze dus zorg. Nu zijn het allemaal kleine ondernemers en die willen verdienen en - de schaamte voorbij - over de ruggen van die mensen die van hen afhankelijk zijn!!!! Geen wonder dat de premies van de zorgverzekeringen zo vreselijk hoog zijn, dit heeft nl. niets meer met zorg te maken!!!!
Ga vooral uw gang en breek die heilige huisjes maar af. De maatschappij waardeert u er uiteindelijk voor.
Antoine van Nimwegen / Adviseur
U bent voor marktwerking in de zorg maar dan zonder financiële prikkels voor artsen. Hoe zit het met uw eigen financiële prikkels? Bent u in loondienst? U wilt het SLV model als landelijk model gaan invoeren . Het is puur toeval dat u in dit model verzeilt bent geraakt en dan is dit model de redding van de Nederlandse gezondheidszorg?Wonderlijk…..

HMC van Heusen-Smulders / Managementondersteuner Algemeen & Communicatie
Marktwerking in de zorg betekent o.a. een efficiente prijsbewuste inkoop van middelen en inzet van materialen. Hoe kunnen we de beste zorg leveren voor de klant tegen de meest redelijke prijs. Dit heeft in het geheel niets te maken met dat de artsen geprikkeld zouden moeten worden. Deze prikkel kan zoals degenen in loondienst (zoals ondergetekende) ook komen door een prettige werkomgeving, goede ontwikkelingsmogelijkheden en daar hoort natuurlijk ook een leuk salaris bij (dit wordt ook zo door de artsen richting hun eigen mensen aangegeven!!!!). Maar de inkomsten van een arts mogen m.i. niet afhankelijk zijn van de zorg die aan de patienten wordt verleend of welke zorg de patient krijgt. Dit mag nooit de afweging zijn!
aysel erbudak / voorzitter raad van bestuur
Beste mijnheer van Nimwegen, de keuze voor het Slotervaartziekenhuis is geen toeval. Het Slotervaartziekenhuis-model bestond al voor de overname door Meromi en voor mijn komst. Uw overige vragen zijn beantwoord door dhr. van Heusden. De ellende in de huidige financiële wereld is puur het gevolg van extra financiële prikkels van mensen die kennelijk zonder deze prikkels niet in staat zijn tot prestatie. Wat mij betreft zijn de grootverdieners in de gezondheidszorg geen uitzondering.
Lex van Haarlem
Het materialistische beheers- en maakbaarheidsdenken heeft in de afgelopen 20 jaar in de (internationale) wereld van bestuur en management een enorme vlucht genomen. Zonder afdoende tegenkracht heeft dit denken van nature de neiging om te ontaarden in bureaucratie met een overmatige oriëntatie op macht, hiërarchie en persoonlijk gewin. In veel organisaties is dit ten koste gegaan van de focus op het hoofddoel, en vaak samengegaan met een omdraaiing van doel en middel. De credietcrisis is hiervan het praktische bewijs. Afgezien nog van het declaratiegedrag van professionals – ook buiten de zorgsector – is het in de huidige crisistijd op zeer veel plaatsen in onze samenleving van vitaal belang dat doel en middel weer in een goede balans worden gebracht. Niet voor niets zegt president Obama: “We moeten ons niet alleen afvragen of iets profijtelijk is, maar ook of iets goed is”. Het succes van het Slotervaartziekenhuis zou ondenkbaar zijn als de focus op het hoofddoel en een goede balans tussen hoofddoel en middelen niet de hoogste prioriteit zouden hebben gehad onder leiding van Aysel Erbudak. Professionals die niet bereid zij zich op dit thema zelf-kritisch te (laten) toetsen of die suggesties om de ‘kat niet op het spek te binden’ bij voorbaat verre van zich houden, lopen in de huidige tijd een onaanvaardbaar risico om vroeg of laat door de werkelijkheid te worden ingehaald, als het te laat is.
J. van der Burght / Senior-Reclasseringsambtenaar
U. mevr. Erbudak, bent een voorbeeld voor al mijn cliënten. Na regen is er zonneschijn. Niet terug vallen in oude gewoontes maar een nieuwe weg in slaan. Ik ben onder de indruk wat u in het SLZ neergezet
Advertentie