Steeds meer zen
Ben nu 1,5 jaar niet meer in loondienst. Doe af en toe een klus. Heb veel tijd voor mijn vrolijk Alzheimerische moeder (90). Ik leer veel over mantelzorg en ben onderhand ervaringsdeskundige in de ouderenzorg, ha! De gemeente heeft de genialiteit gehad om een zogeheten ‘Ecolint’ aan te leggen pal naast het tehuis van mijn moeder.
Het ligt zo dichtbij dat ze het net redt om met rollator het bankje te bereiken waar we dan heerlijk genieten te midden van de wilde bloemen die zij kent. Boterbloemen, fluitekruid, kaardebol, rietsigaren, paardebloemen, dove- en brandnetelbloempjes, lisse, wilde bramen en nog veel meer. Er is een vast groepje aalscholvers, waterhoentjes, eenden, ooievaars. Paradijs.
Het ligt vlakbij Schiphol, dus wel veel vliegtuigen die lawaaiig overvliegen. Ze herkent KLM-vliegtuigen. Vroeger heeft mijn vader 10 jaar bij de KLM gewerkt. Ze heeft een klein pensioentje. Als er weer een KLM-er overvliegt zegt ze ‘ik mag niet klagen, want daar vliegt mijn pensioen.’ Ze groet iedereen die langskomt en al die mensen groeten vriendelijk terug. Ook pubers.
Ik neem altijd aardbeien, bessen, frambozen voor haar mee. Dan is altijd haar vraag waar ik die geplukt heb. In haar tijd kon je rood fruit niet zomaar kopen in de supermarkt en mijn vader had altijd een moestuin met bessen- en frambozenstruiken. Ik zeg dat ik ze in Duitsland heb geplukt, waar we een huisje hebben. Dat weet ze nog net. Als ik zou zeggen, gekocht in de supermarkt, zou dat haar onrustig maken. En ik heb uit het prachtige boekje van Tosca Niterink (De Vergeetclub) geleerd dat je je kindse ouder niet moet tegenspreken of corrigeren want ze worden er ongelukkig van.
Doe nu trouwens een mooie klus: ik schrijf inhoud (in jargon: content) voor de nieuw te bouwen website van de Waarderingskamer. Ik had geen idee waar ik aan begon. Ja, ik kan schrijven en ja ik heb enig verstand van de Wet waardering onroerende zaken. Maar schrijven voor het web is een totaal andere tak van schrijfsport. Heel leuk, moeilijk, analytisch beta-achtig gepuzzel en vergt giga teamwork. Ik leer veel, het is echt een vak!
Verder heb ik in deze periode een forse gedragsstoornis ontwikkeld. Ik kan bijna niet meer gewoon langs plastic zwerfafval lopen of fietsen of ik móét het oprapen en in de plastic container mikken die de gemeente overal heeft neergezet. Er ligt wel moedeloosmakend veel plastic, óveral, zooooo lelijk.
Bij mijn moeder word ik steeds meer zen, zij is het al. Alzheimer kan ook positief werken.
Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.
Reacties: 9
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Vul maar in, doet er ook niet toe.
Maar dit asociale rekenmeesterskabinet heeft daar geen boodschap aan. Voor hen tellen alleen de behaalde bezuinigingen, waarbij ze met een brede lach - zoals de MP - kunnen roepen dat zij er niet op aanspreekbaar zijn omdat ze de langdurige zorg bij de gemeenten over de schutting hebben gegooid.
Heel mooi dat sommige 90-jarigen nog op tijd een plekje in een tehuis konden krijgen. Gekmakend dat dit Kabinet vindt dat zorg in een beschermde omgeving alleen nog maar bereikbaar moet zijn voor de rijken in deze samenleving, die een particulier verzorgingshuis van € 3000 of mer per maand kunnen betalen. Extra zuur voor de vele oudere PvdA stemmers die toch een sociaal beleid hadden verwacht in plaats van deze afbraak.
Maar jouw artikel blijft een mooi artikel...
De kwalijke gevolgen van et overhevelen van thuiszorg naar de gemeentelijke overheid is een onderwerp, die ik hier maar niet ter sprake wil brengen.
Gods geklaagd, dat ambtenaren zich met thuiszorg (moeten) gaan bemoeien. Het eerste waar ambenaren zich vooral mee bezig houden zijn de bureaucratische regeltjes. Dan komt er een hele tijd niets en met een beetje geluk komt dan de klant/patient aan de beurt !!