Sociale dienst op zoek naar goede ideeën

Ouderen moeten werken, roepen politici in koor. Zelfs voor 'gekke exercities' krijgen sociale diensten voldoende geld. Maar hoe pak je ouderen in de bijstand aan? De sociale dienst in Zeist onderzocht hoe andere diensten het doen en of zij de doelgroep eigenlijk wel kennen. Het resultaat is teleurstellend.

 

'Die enorme aandacht vanuit de politiek en vanuit DIVOSA (de vereniging van sociale diensten, red.) zie je niet terug in het land’, vertelt Robert Jespers over zijn zoektocht naar goede ideeën om ouderen uit de bijstand te halen.

 

Rust
Jespers is door de sociale dienst regio Zeist ingehuurd als projectleider voor 'moeilijke doelgroepen'. Hij zette onder meer het project 'Leeftijd geen punt' op.  Alle ouderen in het bestand werden opgeroepen. 'Wat zijn het voor mensen? Hoe kunnen we ze helpen?'

De gesprekken tussen consulenten en cliënten waren niet gemakkelijk. Cliënten gaven aan dat ze eigenlijk niet meer wilden of konden. Consulenten vonden het lastig zich hard op te stellen tegenover de ouderen. 'Het zijn mensen die vaak al heel lang in de bijstand zitten, die “met rust gelaten” zijn’, zegt Jespers. ‘Kort door de bocht zeg je tegen mensen die je al vijftien jaar in het bestand hebt en die ondertussen echt ouder zijn: het wordt tijd dat je je seizoensplaats op de camping opzegt: je gaat weer netjes aan het werk.'

 

Zeist richt zich met ‘Leeftijd geen punt’ nadrukkelijk op de 55-plussers. De '45-plus' van het ministerie vindt Zeist nog wat jong voor 'ouderen'. De bovengrens is 63 jaar. 'Ouderen zitten over het algemeen al langer in de bijstand. Zowel ethisch als financieel-economisch vinden wij het geen goede keuze om in 63-plussers anderhalf jaar te investeren om ze zes maanden in het arbeidsproces te krijgen.'

 

Geen ideeën
Zeist wilde aanvankelijk vijf projecten opzetten op basis van goede ervaringen van andere sociale diensten uit het land. 'Die projecten zijn niet begonnen, omdat we tot nu toe geen nieuwe goede ideeën vonden.'

 

Ook de door DIVOSA aangereikte aanpak ‘Ticket to Work’ bleek voor Zeist ongeschikt. Klanten die telkens worden vrijgesteld van de arbeidsverplichting, krijgen volgens deze aanpak vijf jaar lang werk. De werkgever ontvangt een vergoeding. 'Maar in Zeist zijn alleen mensen vrijgesteld die bijvoorbeeld in een inrichting zitten of die terminaal zijn. Verslaafden die zwaar in de schulden zitten, zijn bijvoorbeeld nog best te activeren.’

 

Zeist heeft nu twee bureaus gevraagd een intensief begeleidingsprogramma uit te voeren voor een groep ouderen, met de bedoeling hen zo ver te krijgen dat ze mee willen werken aan een zoektocht naar werk.

 

Dit is de tweede aflevering uit een vijfdelige serie over ouderen en werk. Volgende week maandag deel 3. Eerder verscheen in deze reeks:

Laat 45-plussers voor zichzelf beginnen (26/05/2008)