Kwetsbare jongeren gedwongen ingezet als geldezel
Dat komt naar voren uit onderzoek van het Centrum tegen Kinderhandel en Mensenhandel (CKM) in opdracht van de gemeente Rotterdam. Voor het onderzoek zijn een kleine vijfhonderd praktijkmensen, zoals wijkagenten, jongerenwerkers en leerplichtambtenaren, ondervraagd over hun ervaringen met criminele uitbuiting. Bijna de helft van hen geeft aan in de afgelopen twee jaar in contact te zijn geweest met ten minste één vermoedelijk slachtoffer.
Bijna de helft van mensen die werken met kwetsbare mensen, zoals minderjarigen, personen met een licht verstandelijke beperking of mensen met schulden, heeft te maken met cliënten die slachtoffer zijn van uitbuiting door criminelen. Slachtoffers worden vooral gedwongen om financiële delicten of drugsdelicten te plegen.
Uitbuiting
Dat komt naar voren uit onderzoek van het Centrum tegen Kinderhandel en Mensenhandel (CKM) in opdracht van de gemeente Rotterdam. Voor het onderzoek zijn een kleine vijfhonderd praktijkmensen, zoals wijkagenten, jongerenwerkers en leerplichtambtenaren, ondervraagd over hun ervaringen met criminele uitbuiting. Bijna de helft van hen geeft aan in de afgelopen twee jaar in contact te zijn geweest met ten minste één vermoedelijk slachtoffer.
Geldezel en katvanger
Slachtoffers, van wie sommigen net van de basisschool komen, worden vooral gedwongen ingezet als geldezel en katvanger. Zij moeten dan bijvoorbeeld hun pinpas afstaan voor het witwassen van geld. Daarnaast worden ze gedwongen tot het plegen van drugsgerelateerde misdrijven.
Criminelen buiten schot
De gevolgen van deze vorm van mensenhandel zijn volgens Shamir Ceuleers van CKM enorm. ‘Slachtoffers worden gedwongen om strafbare feiten te plegen en komen daardoor onterecht als dader in beeld, terwijl de echte criminelen buiten schot blijven. Slachtoffers van criminele uitbuiting vertellen vaak niet over de situatie waarin zij verkeren, uit angst om te worden vervolgd of uit schaamte, maar vaak ook omdat zij zichzelf niet als slachtoffer zien.’
Eerste stad
Rotterdam is de eerste stad die stappen onderneemt tegen de uitbuiting. Zo wordt gestart met het bevorderen van de expertise onder eerstelijns professionals, wordt er vervolgonderzoek verricht naar criminele uitbuiting op Rotterdamse onderwijsinstellingen en is er een digitale communicatiecampagne begonnen om de meldingsbereidheid onder jongeren te vergroten. Het gaat volgens Ceuleers niet enkel om een Rotterdams, maar om een landelijk probleem. ‘Eerder onderzoek liet zien dat ruim de helft van Nederlandse scholen zorgen heeft dat leerlingen crimineel uitgebuit worden.’ (ANP)
Reacties: 5
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Ik kan mij voorstellen dat het simplificeren van situaties doet voorkomen dat één oplossing binnen handbereik is of zal zorgen dat alles veranderd, zowel organisatorisch, financieel als maatschappelijk. Hier gaat het in mijn ogen mis: er bestaat niet zoiets als één oplossing voor één probleem/situatie. Wordt een situatie aangepakt, ontstaat er een andere (nieuwe) situatie. Vervolgens dient er voor die nieuwe situatie, tijdig, ook een aanpak te worden bedacht en zo gaat het door: Eén oplossing voor een situatie bestaat niet!
Bepaal op de eerste plaats het gezamenlijke doel of situatie dat voor iedereen voordelen heeft.
Doe gedegen onderzoek naar de huidige situatie en doelgroep, zonder vooroordelen of stemmingmakerij of overdrijvingen om aandacht te krijgen. Het gaat te veel om: wie het hardst piept krijgt aandacht (voor zijn plan of idee)!
Organiseer (efficiënt) de rollen van en de verbinding tussen de verschillende actoren en betrek de doelgroep.
Stem het financieel plaatje af op basis van het efficiënt georganiseerde keten van verschillende samenwerkende actoren en doelgroep.
Erken dat de maatschappij waar wij in leven zo georganiseerd en bestuurd wordt dat bepaalde groepen die niet in de "pas" mee kunnen komen, andere mogelijkheden gaan verkennen om te "overleven". Ook zij willen gebruikmaken van het overvloedige, milieubelastende, consumptieve aanbod die de zogenaamde materiele welvaart met zich meebrengt.
Wij zouden, als maatschappij, ons moeten richten op voorwaardes creëren en realiseren voor de jeugd zodat zij met perspectief op een rustig, stabiel en gezond leven, op kunnen groeien en (binnen hun mogelijkheden) een constructieve bijdrage kunnen leveren aan/in de maatschappij.
De jeugd is de toekomst en wij WETEN dat de jeugd zich ontwikkelt in een omgeving die door volwassenen gecreëerd wordt. Kinderen leren van en ontwikkelen zich a.d.h.v. wat zij om zich heen ervaren en zien gebeuren. Hoe zou jij de huidige ontwikkelingen noemen of beleven en welk perspectief zou het jou bieden als jij moet zien rond te komen met een veel minder besteedbaar inkomen geen privileges en vooroordelen.....in deze overvloedige, milieubelastende, consumptieve materiele welvaartsmaatschappij?