Maak jeugdzorg overbodig; tip 6, “Gebruik passie als alternatieve drang en dwang”
Mijn zesde tip aan de gemeenten als toekomstige opdrachtgevers om jeugdzorg zoveel mogelijk overbodig te maken, gaat over het meer gebruik maken van de passie van kinderen als alternatieve vorm van drang en dwang. Natuurlijk is het een beetje beroepsdeformatie om zelfs passie van kinderen en jongeren te associëren met dwang en drang. Het punt dat ik wil maken is, dat in situaties waarin kinderen en jongeren in de knel niet gemotiveerd zijn om vrijwillig hun leven weer op orde te krijgen, er meer is dan de gebruikelijke, veelal juridische, dwang en drang middelen.
Bij restaurant The Colour Kitchen zie ik hoe jongeren “met een vlekje” die anders een grote kans lopen om verkeerd terecht te komen, met veel enthousiasme ervaring opdoen als kok, barman of ober. Werken in een echt restaurant waarin je uitstekend kunt eten werkt motiverend voor de jongeren. Wat ook motiverend werkt is, dat je niet hoeft terug te komen als je regelmatig te laat komt of de kantjes er van af loopt. Een kwestie van respect.
Bij de kleine particuliere kunstacademie “Mixed Academy” wordt met succes geëxperimenteerd met het bieden van een combinatie van kunstonderwijs en regulier onderwijs. Je mag een paar dagen in de week zoveel tekenen, schilderen of digitaal ontwerpen als je wilt, zolang je er ook maar voor zorgt dat je ook je reguliere onderwijsvakken goed bijhoudt.
Bij de Stichting Team Stages voeren teams van MBO/HBO jongeren serieuze betaalde opdrachten uit voor een range aan bedrijven en maatschappelijke organisaties. De uitval van onder deze jongeren is lager en de competentieontwikkeling is hoger.
In het klein zijn er nog veel meer initiatieven waarbij passie van kinderen en jongeren gekoppeld wordt aan het hen motiveren om een succes te maken van hun leven. De mogelijkheden zijn legio. Elk kind of jongere heeft één of meer passies. Ook de kinderen en jongeren die in de knel zitten en niet direct gemotiveerd zijn om zelf wat aan hun ellendige situatie te doen. Denk aan sport, kunst, muziek, toneel, mode of computers. De gemeenten zijn bij uitstek in de positie om deze “wereld van passies” in te zetten als middel om kwetsbare kinderen in de knel te motiveren mee te werken aan de noodzakelijke hulpverlening. Een kwestie van het organiseren van de samenwerking met de betreffende verenigingen en stichtingen. Een kwestie van uitgaan de kracht van kinderen en jongeren in plaats van hun problemen.
Met als prettig bijeffect dat de dure jeugdzorg weer een stukje meer overbodig wordt.
De methodieken die men nu hanteert zijn veelal gebaseerd op zeer eenzijdige verkokerde mening en visie terwijl men juist een constructieve wijze van benaderen en methode moet gaan hanteren.
Die methode is er overigens wel doch die komt dan weer niet voort uit de koker der psychologie of pedagogie. Gelukkig heeft men steeds meer oog voor deze methodiek voor men zelfs bij instituten als een jeugd zorg terecht komen. Gelukkig.