Nou doen ze het weer!

Het bestrijden van kindermishandeling speelt in de verkiezingscampagne nauwelijks een rol, maar is wel een belangrijk onderwerp in de verkiezingsprogramma’s van vrijwel alle politieke partijen. Voor wat het waard is, want als feitelijk gedrag van de politiek uit het verleden meer voorspellende waarde heeft voor toekomstig gedrag dan mooie beloftes in verkiezingsprogramma’s dan is er weinig reden voor optimisme.

Feit is immers dat het VWS budget voor bestrijding van kindermishandeling al jaren niet gecompenseerd is voor prijs- en volumestijgingen. Feit is ook dat het huidige kabinet nog niet zo lang geleden heeft bezuinigd op dit budget door het schrappen van de tolkenvergoeding. Terwijl erkend werd dat de inzet van tolken in de jeugdzorg vaak noodzakelijk is om een betrouwbare inschatting te maken van de veiligheidssituatie. In voorkomende gevallen moest dat dan volgens het kabinet toch maar blijven gebeuren ten laste van het gekorte budget. Welke andere taken dan niet of minder hoefden te worden verricht werd er niet bij verteld. Feit is dat recente wijzigingen in de kinderopvangregeling voor sommige pleeggezinnen tot niet meer op te brengen kostenstijging leiden. Reactie van het ministerie van VWS:”Die pleeggezinnen mag u een hogere pleegzorgvergoeding geven, maar dat moet u wel uit het bestaande budget financieren".

En zo is het budget voor bestrijding van kindermishandeling de afgelopen jaren beetje voor beetje uitgehold, terwijl de politiek mooi weer bleef spelen met mooie beloftes en publiekscampagnes. De Tweede Kamer stond er bij en keek er naar. Vervolgens was daar vlak voor de zomervakantie het Kunduz akkoord, waarin tegen gemaakte convenantafspraken over loonindexatie in de VWS doeluitkering vanaf 2013 met 2,65 procent werd gekort. Geld dat nodig is om de al gemaakte CAO afspraken in de jeugdzorg te financieren. Deze misrekening leidt er feitelijk toe dat er 25 miljoen minder beschikbaar is voor de bestrijding van kindermishandeling. Hoe dat moet worden opgevangen laat het kabinet opnieuw in het midden. Opnieuw laat de Tweede Kamer dit in overgrote meerderheid passeren.

Toen minister Opstelten en staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten dus onlangs hun nieuwe campagne tegen huiselijk geweld en kindermishandeling lanceerden bekroop mij een intens gevoel van “nou doen ze het weer!” Mooi weer spelen voor de bühne en de financiële problematiek van gemaakte politieke keuzes over de schutting naar de uitvoering gooien.

In het miljardenspel van de verkiezingscampagne is een financieel probleem bij de bestrijding van kindermishandeling van inmiddels enkele tientallen miljoenen klein bier. Dus is de oplossing van dit probleem ook niet echt ingewikkeld zou je denken. We hebben het hier immers wel over een groot maatschappelijk probleem met betrekking tot de meest kwetsbare burgertjes van ons land. Is het dan teveel gevraagd om ergens in de vele lijsttrekkersdebatten die nog volgen ook een paar minuten aandacht te besteden aan de vraag of politieke partijen bereid zijn boter bij de vis te leveren als het gaat om hun mooie voornemens ten aanzien van bestrijding van kindermishandeling?

Erik Gerritsen