Advertentie
sociaal / Nieuws

Keurmerk splijt schuldhulpverlening

Er is veel weerstand tegen de door brancheorganisatie NVVK ontwikkelde schuldhulpverleningsrichtlijn. ‘Vasthouden aan deze maatregel lijkt onmogelijk.’

01 mei 2009

De invoering van een keurmerk voor schuldhulpverleners dreigt op een mislukking uit te lopen. Een aantal gemeenten, waaronder de vier grote steden, Delft en Tilburg, is het oneens met de richtlijnen voor goede schuldhulpverlening, die zijn ontwikkeld door de brancheorganisatie voor schuldhulpverleners, de NVVK. Voornaamste punt van discussie is de vraag of mensen die relatief veel kúnnen aflossen ook gedwongen kunnen worden langer af te lossen. Tegenstanders van de richtlijn willen dat niet.

 

De maximale termijn voor schuldhulpverlening is op dit moment voor iedereen gelijk: drie jaar. Per persoon wordt gekeken hoeveel hij gezien de omstandigheden kan aflossen, waarbij iemand niet op een inkomen lager dan 90 procent van het bijstandsniveau mag komen. In het voorstel voor het keurmerk wordt de maximale aflossingstermijn voor een deel van de schuldenaars verlengd; wie meer dan 280 euro per maand kan aflossen, moet ook na die drie jaar doorgaan met aflossen, met een maximum van twee jaar extra. In die extra tijd wordt het bedrag dat iemand moet afbetalen met de helft verminderd.

 

De tegenstanders van de richtlijn vinden het onrechtvaardig dat mensen met schulden verschillend worden behandeld. Daarnaast vrezen ze dat vrijwillige schuldhulpverlening door deze regel onaantrekkelijk wordt voor mensen met veel aflossingscapaciteit. Deze mensen stappen dan eerder naar de rechter voor een wettelijke schikking. Daarbij is het toezicht strenger, maar dan is iemand na drie jaar wél klaar. Een andere overweging is dat de strengere eis het onaantrekkelijker maakt voor mensen met schulden om te werken.

 

Amsterdam, één van de tegenstanders, heeft juist deze maand besloten om voor mensen die tijdens een schuldhulptraject gaan werken de looptijd te verkorten. Eind mei bespreekt de NVVK het voorstel. Voorzitter Jaarsma hoopt op een compromis. ‘Vasthouden aan deze maatregel lijkt, met zoveel weerstand, haast onmogelijk.’

 

Roep om controle uitgaven

 

Gemeenten moeten het geld voor schuldhulpverlening beter verantwoorden, vindt een groot deel van de Kamer. Het geld is niet geoormerkt en volgens de NVVK geeft 40 procent van de gemeenten het uit aan andere zaken. CDA-Kamerlid Blanksma stelde er vorige week vragen over aan staatssecretaris Klijnsma (Sociale Zaken, PvdA). Blanksma: ‘Er is nu sprake van volstrekte willekeur. Daar moeten we vanaf. We moeten duidelijke doelstellingen afspreken. De wachtlijsten moeten weg, de uitval moet omlaag en het aantal succesvolle trajecten omhoog.’ Uit onderzoek blijkt dat maar 22 procent van de schuldhulptrajecten succesvol is.

 

Reacties: 3

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

R. Windt / onbetaalde "gezond verstand bevorderaar"
Citaat: tegenstanders vinden het onrechtvaardig dat mensen verschillend worden behandeld. Reactie: Het is ook onrechtvaardig dat mensen door eigen schuld, of buiten eigen schuld hetzelfde worden behandeld. Voor het rechsgevoel van mensen die met minimuminkomens de maand doorploeteren is de toegepaste WSNP ook niet altijd even fair. Citaat: daarnaast vrezen tegenstanders dat vrijwillige schuldhulpverlening door deze regel onaantrekkelijk wordt voor mensen met veel aflossingscapaciteit. Deze mensen stappen dan eerder naar de rechter voor een wettelijke schikking. Reactie: Bij schulden zou vrijwillig schuldhulpverlening nooit vrijwillig moeten zijn. Voorbeeld: als mensen mensen niet betalen voor diensten en goederen, zou afbetaling vrijwillig zijn? Iemand echter die jat in een winkel kan als die de boete niet betaalt, de gevangenis in. Dat klopt toch niet. Naar de rechter stappen voor een WSNP zou niet moeten kunnen in dat geval. Je moet een wet maken dat bij schulden je automatisch gewoon onder verplicht schuldhulpverlening en budgetbeheer valt. Nu kost het geweldig veel masseren en dus tijd en dus geld, om bepaalde type mensen gemotiveerd te houden in het vrijwillige traject. Als het leeuwendeel van het werk is gedaan, allerlei fondsen hebben betaald, om iemand op weg te helpen, dan kan men zich even vrolijk terugtrekken. Na drie jaar evalueert men. Dan pas de duur bepalen. Oorzaak van de schulden moet van gewicht zijn daarbij. Citaat: een andere overweging is dat de strengere eis het onaantrekkelijker maakt voor mensen met schulden om te werken. Reactie: Dat kan alleen in Nederland. Men moet gewoon geschikt aangeboden werk accepteren, anders stopt uitkering. Zonder inkomen geen eigen woning meer. Komt men in de daklozenopvang terecht een tijdje en daarna geen woning meer op eigen naam, maar een motelvorm met begeleiding, onder maatschappelijke dienstverlening. De Raad voor de Rechtspraak heeft een rapport gemaakt. Oktober 2005 over dit onderwerp. Deze bevestigt mij al jarenlange suggestie van een landelijk uitgerold Sociaal Incasso Bureau onder de maatschappelijke dienstverlening, die schuldhulpverlening en budgetbeheer (verplicht per wet) uitvoert bij schulden en de eventueel daaropvolgende WSNP. Per geval bekijken wat reeel is. SIB heeft directe lijn met belastingdienst en gemeente. Schiet renteloze sociale leningen voor met eventueel verplichting van budgetbeheer. Hierop kan ook voor vrijwllig budgetbeheer een beroep gedaan worden voor mensen die dit niet aankunnen (meer). Schreeuwende noodzaak. In Almere kon dat voor iemand, die ik van dichtbij ken, twee jaar terug nog alleen met schulden. Hoeveel mensen met handicaps hebben dit niet nodig. 17 procent jongeren met een psychiatrische stoornis. Van schizofrenie, autisme, borderline, adhd en adhd etc. Die worden ook volwassen en krijgen gezinnen! Daar gaat het vaak mis. Het SIB spot bijtijds oplopende schulden op een adres en dat moet er iemand naartoe. Ziet meteen andere problemen ook. Bij een landelijke regeling hebben nutsbedrijven etc. hier echt wel oren naar! Bereken de kosten en baten van dit en vergelijk dit met de huidige aanpak. Eerst verdient de incasso industrie er mega aan. Vervolgens kan de belastingbetaler de brokken oplaten, met geld van fondsen. Die aanvragen kosten voor veldwerkers enorm veel tijd, ten koste van de begeleiding! Het is buitengewoon bizar dat in een postzegellandje gemeenten zoveel rechtsongelijkheid in Nederland toepassen. Dit n.a.v. bovenstaande berichten over Amsterdam. Het is met de bijzondere bijstand ook al zo verschillend.
R. Windt / onbetaalde "gezond verstand bevorderaar"
Er staat dubbel adhd. Bedoeld is adhd en add. Bij add is men niet hyperaktief in uiterlijke doen. Eerder het omgekeerde. Daardoor niet of laat herkend.
m de boer / voorzitter /oprichter
inderdaad is controlebeleid falende tevens te lange wachttijden door ongestructureerde afspraken tevens zijn wetgevingen in aantocht welke het hopelijk beter maken bonafiede hulpverleners uit te bannen die zichzelf nog steeds aan armoede verrijken gemeenten willen te vaak eigen veer op hoed spelden wat goede organisaties uit band of totaal laat verdwijnen door het ontmoedigingsbeleid van gemeenten hen te ondersteunen laat staan samen te werken ,,, uit eigen ervaring !!
Advertentie