Picking the jury

Ik woonde ooit een jaartje in New York. Via een kennis mag ik een dagje doorbrengen in de rechtszaal. Op deze dag zijn ze onder leiding van de rechter een jury aan het formeren. Dat duurt dagen. Als je vasthoudt aan je onschuld heb je recht op een jury. De Grondwet garandeert dat iemand dan alleen door zijn ‘peers’ oftewel zijn gelijken veroordeeld kan worden. Het gaat nu om een notoire gangster op Manhattan.

Het formeren van een een jury roept een geweldige bureaucratie op. In dit geval was er een pool van 1200 Manhattaners opgeroepen. Van alles doorelkaar: zwart, blank, analfabeet, havelozen en bontjassen. Dat moet uit het kiezersregister, want een bevolkingsregister kennen ze niet in Amerika (nog steeds niet). Dus het is al een selectie van geregistreerde kiezers. Daarna begint het grote schiften.

Mensen trachten onder hun juryplicht uit te komen, zeker bij zo’n gangsterzaak wat wel weken kan duren. En al die weken zit je dan met elkaar ‘opgesloten’ in een hotel of zoiets. Kleine winkeliers zonder vervanger kunnen gaan, anders gaan ze failliet. Honderden anderen kunnen weg omdat ze aantonen dat ze in het ziekenhuis worden verwacht of omdat ze geen Engels spreken of niet kunnen lezen. Moeders zonder kinderoppas mogen ook weg. Et cetera.

Na de eerste dag blijven er 800 mensen over. Deze groep gaat vervolgens naar de rechtszaal, waar de rechter en de advocaten zitten. Een klerk trekt lootjes en twaalf mensen moeten vooraan gaan zitten. Een jury bestaat uit twaalf.

Dan begint de grote ondervraging. Met zeer persoonlijke vragen over familie, huwelijk, hobbies. Stuk voor stuk worden de twaalf lotelingen aan de tand gevoeld door de advocaten. Als de advocaten iemand ook maar een beetje bevooroordeeld vinden en de rechter staat dat toe, valt hij of zij af.

Via de loting komt er dan weer iemand anders uit de groep van 800 naar voren om de twaalf weer vol te maken. En zo gaat het maar door, dagenlang, totdat er uiteindelijk twaalf ‘onbevooroordeelden’ overblijven. Op ‘mijn’ (de vierde) dag zijn er nog 300 mensen over. Acht mensen zijn nu geaccepteerd als jurylid. Nog vier dus. En al die mensen worden voorzien van koffie, eten, reiskosten etc. Ze krijgen ook een instructiefilm te zien wat het betekent om te jureren, een soort snelcursus.

Een verdachte die wél schuld bekent, behoeft geen jury. Vandaar dat gemarchandeer in Amerika over vermindering van straf in ruil voor je bekentenis en dus geen jury. Als mijn kennis verneemt dat wij in Nederland geen juryrechtspraak kennen, vraagt ze verbijsterd hoe iemand dan wordt veroordeeld? Door enkel réchters? Huh? Tja, Amerikaanse rechters zijn in jury-zaken slechts procesbegeleider, heeft geen oordelende functie. Daar is de jury voor.