Gezocht: vrijwilligers met levenservaring ter voorkoming van familiedrama's
De trouwe volgers van mijn columns kan het niet ontgaan zijn. Ik voer al een hele tijd samen met mijn collega bestuurders strijd voor eerlijke financiering van Bureaus Jeugdzorg in het belang van de veiligheid van kwetsbare kinderen in de knel.
Tot nu toe zonder resultaat, ondanks onafhankelijke rapporten die de juistheid van de claim onderbouwen. Inmiddels is het punt bereikt waarop er weer kinderen moeten wachten op toekenning van een jeugdbeschermer. De toezegging van de Staatssecretaris van Justitie aan de Tweede Kamer dat er uiterlijk voor de zomervakantie een oplossing voor het probleem zou komen wordt niet nagekomen. De Algemene Rekenkamer die gevraagd is nogmaals alle berekeningen tegen het licht te houden is pas net gestart met haar werkzaamheden en resultaten worden niet eerder dan in het najaar verwacht. Ondertussen loopt de wachtlijst op en neemt het risico op familiedrama’s toe.
Wachtlijsten bij Bureaus Jeugdzorg zijn onacceptabel en in strijd met de wet op de jeugdzorg. Wachtlijsten zijn primair schadelijk voor de kinderen die er op staan, maar vormen ook een grote mentale belasting voor de medewerkers van Bureau Jeugdzorg. De oplossing moet primair van de politiek komen. Er moet gewoon geld bij, klaar. Ondertussen proberen we maximaal creatief te zijn in het vullen van de gaten die de politiek laat vallen. Onorthodoxe maatregelen die het probleem - zeker op de korte termijn - niet oplost maar wel enigszins verzacht. Vandaar de zoektocht naar betere samenwerking met netwerkpartners waar ik in eerdere blogs verslag deed. Vandaar de oproep in mijn meest recente columns gericht op liefdadigheidsfondsen, 55plussers met een WW-uitkering en maatschappelijk verantwoord ondernemende bedrijven.
Het laatste wat ik nog kan verzinnen is een oproep aan vrijwilligers met levenservaring (voor de noodzakelijke competenties verwijs ik naar mijn column over 55plussers) die bereid zijn als assistent onder leiding van een gezinsmanager aan de slag te gaan, zodat we in ieder geval de hoogste nood van kinderen op de wachtlijst kunnen lenigen. De overheid laat het afweten, maar dat mag geen reden zijn om Bureau Jeugdzorg te helpen de kinderen die door de Kinderrechter aan haar verantwoordelijkheid zijn toevertrouwd te helpen om alles op alles te zetten om onnodige familiedrama’s te voorkomen.
Wie zich geroepen voelt om samen met de medewerkers van Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam verschil te maken voor kwetsbare kinderen in de knel kan zich bij mij melden. Mijn emailadres is Erik.Gerritsen@bjaa.nl
Het antwoord van de overheid is dan ook simpel, neem afscheid van je kinderen als je het samen niet eens kunt worden over de verdeling van zorg-en-opvoedtaken, of veroorzaak een familiedrama, want van de overheid hoef je niets te verwachten. Die komt pas om de hoek kijken als het familiedrama een feit is, en zelfs dan volgt in een showproces dat jaren duurt vrijspraak, bij voorkeur achter gesloten deuren zodat de handelswijze van deze lieden verborgen blijven voor het grote publiek.
Redt je het niet alleen? Zoek hulp bij buren/familie, anders raak je je kinderen kwijt. Ga je als ouders uitelkaar? De niet-verzorgende ouder (meestal de vader) heeft na uiteengaan geen enkel recht meer op zorg- en opvoedingstaken of zelfs maar omgang, gezien commerciele partijen niet zitten te wachten op een eerlijke snelle oplossing. U begrijpt waarom.
De rechtbank geeft slechts een mening, en u geeft hun toestemming om hun mening aan u op te leggen door ze te machtigen doordat zij slimme juridische truuks en omschrijvingen toepassen.
'belang van het kind'? Waren de rechten van kinderen niet bedoeld om dat belang te waarborgen? Of is het 'belang van het kind' strijdig met de commerciele belangen van 'deskundigen'?