Eigenwijs over grijs

Vergrijzing… Alles wordt er duurder, armoediger en vervelender door. Uitpuilende verzorgings- en verpleeghuizen waar de steeds schaarsere verzorgsters werken tot ze erbij neervallen. Aan het bed tot in het bed dus. De zorgkas loopt leeg. Werkgevers zoeken intussen vergeefs naar personeel.

Toch biedt het fenomeen ook een lichtpuntje: de werkloosheid behoort tot het verleden. De beroepsbevolking krimpt immers! Wie zich vandaag aanmeldt voor een baan is morgen aan de slag. We kunnen dus flink bezuinigen op het arbeidsmarktbeleid!

Dit is zo’n beetje het beeld dat bestaat van onze grijze toekomst. Maar wat zien we om ons heen gebeuren?

Het aantal ouderen neemt wel toe in tal, maar niet in last. Een steeds kleiner deel van hen zit in een tehuis. Dit in tegenstelling tot de jongeren die het steeds vaker  thuis niet redden. Het aantal in een instelling opgenomen jongeren (18 tot 35 jaar) steeg in vijf jaar tijd met 40 procent! Vooral in de GGZ nam het aantal opgenomen jongeren schrikbarend toe. Het aantal opgenomen ouderen steeg, ondanks de vergrijzing, maar met 5 procent. Terwijl dus de ouden zongen, piepten de jongen. De zorgvraag is daarmee minder gevoelig voor de vergrijzing dan voor de verdwazing! Voor de vraag op de arbeidsmarkt in de zorg betekent dat:  Minder extra zorgpersoneel, maar wel personeel met een andere, vaak hoger opgeleide achtergrond.

En dan de werkloosheid die door de vergrijzing zou verdwijnen als sneeuw voor de zon….

De RWI laat in de nieuwe Arbeidsmarktanalyse zien dat de vergrijzing weliswaar leidt tot tekorten op delen van de arbeidsmarkt, maar dat de ‘harde kern’ van werklozen blijft. Zij die door gebreken of beperkte capaciteiten blijvend buiten de boot vallen, komen ondanks de vergrijzing nog altijd niet aan het werk. Dat geldt ook voor degenen die een opleiding of ervaring hebben in een niet (langer) gevraagde richting. Een actief arbeidsmarktbeleid dat degenen die net iets tekortkomen een opkontje geeft en degenen die verkeerd staan voorgesorteerd de kans geeft weer op de goede baan te komen blijft daarom, ondanks de vergrijzing, keihard nodig. Net zoals een leeftijdsbewust personeelsbeleid dat rekening houdt met de kwetsbaarheid van de groentjes die zich staande moeten zien te houden tussen al die ervaren taaie grijsaards op het werk! 

Pieter Jan Biesheuvel