De noodzaak van een dokter Corrie

Na de protestacties van een aantal ouders kent sinds kort iedereen dokter Corrie. Daarvoor waren het vooral de leerkrachten en basisschool leerlingen van groep 7 en 8 die school-tv keken. Voor diegenen die het gemist hebben: dokter Corrie geeft via school-tv seksuele voorlichting. Een zeer nobel doel zou je zeggen, zeker vanuit publieke gezondheid gezien.

We vinden het inmiddels normaal dat scholen bijdragen aan de opvoeding van onze jeugd. Het onderwijs is meer dan alleen kennis op doen en vaardigheden ontwikkelen om een zo goed mogelijke vervolgopleiding of baan te kunnen vinden. Sociale vaardigheden en een eigen mening vormen horen daar ook bij. En ja, ook tijdige voorbereiding op de pubertijd en seksuele vorming, want vragen over je lijf, gevoelens, vriendschappen, je grenzen leren kennen en aangeven, etc. is niet iets wat pas start in de pubertijd.

Sommige ouders denken daar anders over. Hoe komt de overheid erbij om hun kinderen iets te vertellen over zo iets persoonlijks en privé’s? Opvoeden ok, maar hoe je seksualiteit ziet en er mee omgaat, dat horen kinderen van hun ouders te leren.

Helaas. Was het maar zo makkelijk. Niets doen op school heeft als consequentie dat een grote groep kinderen in de kou blijft staan. We weten uit onderzoek dat lang niet alle ouders het met hun kinderen over relaties en seksualiteit hebben. Veel ouders vinden het lastig. Vaak wordt vooral gewaarschuwd voor allerlei risico’s. “Pas op dat je niet in de problemen komt”.  Maar praten over relaties en seksualiteit is zoveel meer. Je praat niet alleen over seks, maar over hoe je met elkaar omgaat, wat je van een relatie verwacht en nog veel meer. Als een kind thuis te weinig leert en op school weinig te horen krijgt, dan blijft de straat over als informatiebron.

Dat maakt deze kinderen kwetsbaar. Kinderen moeten leren hun eigen grenzen en die van anderen te herkennen en te respecteren. Leren communiceren wat je wel of juist nog niet wilt. Dat heeft een positief effect op allerlei niveaus. Tussen kinderen maar ook tussen kinderen en volwassenen. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat de kans op seksueel misbruik afneemt als kinderen nee zeggen of gaan huilen bij ongewenst intiem contact. Ook op andere vlakken uit kwetsbaarheid zich. Je ziet verschillen in het aantal tienerzwangerschappen onder bepaalde groepen en ook dat sommige seksueel overdraagbare aandoeningen (chlamydia) juist onder de jongere groep toenemen. Er is nog een argument. Of je het nou wilt of niet, op school word je geconfronteerd met kinderen die vragen hebben over seksualiteit, of kinderen die seksueel getint gedrag vertonen, of verliefd worden. Daar zul je als docent wat mee moeten. Met of zonder dokter Corrie. Het is van vitaal belang dat de kinderen zelf de feiten leren en ook leren hoe ze om moeten gaan met hun groeiende seksuele gevoelens en seksualiteit op zich.

Of dokter Corrie zich op of juist over een grens begeeft in de vorm van haar voorlichting kan je je afvragen. Daar is een publiek debat ook goed voor. Maar dát er seksuele voorlichting gegeven wordt met onderbouwde programma’s als Relaties en Seksualiteit van Rutgers WPF, ook in het basisonderwijs, is broodnodig.

Paul van der Velpen
Meer columns van Paul van der Velpen leest u hier.