Bomen en bos, kastjes en muren, kluitjes en riet

Komt een man bij de ombudsman. Had een zakelijk partner die met de noorderzon vertrok en hem achterliet met een giga schuld. Raakt dakloos. Zijn vrouw ‘vlucht’ zolang met de drie kinderen naar haar ouders. Hij steunt zijn gezin daar. Vindt werk vlakbij Amsterdam.

Incassobureaus achtervolgen hem. Logeert bij kennissen en familie in en rond Amsterdam. Reist wat af vanuit Diemen, Amstelveen, Bijlmer en zelfs Tilburg, Utrecht. Maar die willen geen deurwaarders aan huis. Of ze zijn bang voor de kostendelersregeling of andere boetes van de overheid. Het lukt hem niet om zich in te schrijven in Amsterdam met als gevolg dat hij geen toegang krijgt tot voorzieningen. De ombudsman regelt een briefadres bij een opvang speciaal voor ‘daklozen zonder bijstandsuitkering’.

Hij past in geen enkel hokje. Inkomen en woonruimte zijn te onzeker om schulden te regelen.  Na een tijdje houdt zijn ‘flexibele’ werk op en belandt hij even in de WW. Hij probeert de schuldhulpverlening weer, maar die kunnen pas wat, als hij inkomen heeft, de WW is al weer gestopt. Inmiddels veel stress. Hij probeert de Participatiewet, maar zonder duidelijkheid over zijn woonplekken loopt dat spaak. Zijn briefadres bij de opvang loopt af. Zonder briefadres en inkomen, komt hij niet verder.  En moeten ‘we’ niet eerst bij de moeder controleren of die inkomen heeft? Probeert zich in te schrijven bij andere gemeenten, want hij en zijn vrouw willen sowieso weg uit de stad. Maar die zeggen: je hebt economische binding met Amsterdam, dus geen recht op huurwoning, dus weg hier!  

Inmiddels is zijn gezin teruggekeerd. Ze zijn genoodzaakt bij familie rond Amsterdam te logeren. Huwelijk loopt spaak. Door alle spanningen doet hij iets stoms, zodat de kinderen uit huis moeten en zijn vrouw in een opvang terecht komt. Hij schrijft zich in bij woningbouwverenigingen elders in het land. Krijgt bericht dat hij een woning kan krijgen. Maar dan moet hij wel aantonen inkomen te hebben. Dus hij weer bijstand aanvragen in Amsterdam die het dan ‘warm’ kan overhevelen naar die andere gemeente. Maar weer is het feit dat hij overal en nergens in en rondom Amsterdam verblijft een struikelblok.

En zo gaat het rond en rond. Catch 22. Hij is vast van plan om, zodra hij ergens woont, daar te gaan werken en te zorgen dat zijn vrouw en kinderen bij hem in de buurt kunnen komen. Nu heeft hij wel even bijstand nodig om de eerste huur enzo te kunnen betalen. Bij de ombudsman trekken ze alles uit de kast om tot een oplossing te komen. Die komt er wel. Het goede nieuws is dat hij zijn kinderen een paar keer per week ziet. En wie weet, komt het met dat huwelijk ook nog wel goed, of in ieder geval met het ouderschapsplan. 

Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.