Europees kampioen zitten wordt wereldkampioen bewegen!

Er is nagenoeg niemand meer die het belang van sport en bewegen onderschat. De Nederlandse Sportraad adviseerde in november 2020 om sport en bewegen te zien als een publieke voorziening, zodat dit een verantwoordelijkheid van de overheid wordt. De Sportraad is een onafhankelijk adviesorgaan dat zich richt op het versterken van de betekenis van sport voor de samenleving.

De vraag is of iemand vindt dat het geen verantwoordelijkheid van de overheid is. Alle gemeenten hebben toch (eigen) sportvoorzieningen en ondersteunen sportorganisaties? De Sportraad vindt dit nog steeds te vrijblijvend. Gemeenten kunnen immers op ieder moment beslissen geen zwembaden meer te bouwen of om buurtsportcoaches niet meer te subsidiëren. Er is geen wetgeving die gemeenten verplicht sportvoorzieningen aan te leggen of buurtsportcoaches te faciliteren. Er is nu alleen een verplichting om bewegingsonderwijs mogelijk te maken. ­

Om ook de groepen te bereiken die nu onvoldoende bewegen of aan sport deelnemen, wil men een sportwet die het wettelijke kader voor topsport, breedtesport en bewegen regelt en zo een impuls geeft aan de beschikbaarheid, toegankelijkheid en kwaliteit van het sport- en beweegaanbod. Daar hoort ook extra financiering bij: jaarlijks bijna 1 miljard. Dat is bijna een verdubbeling van de gelden die rijk en gemeenten investeren in sport. Gemeenten moeten hiervan 30% bijdragen, sporters zelf 10% en de rest komt van de Rijksoverheid. Deze investeringen leveren ook wat op. Uit onderzoek naar de Social Return On Investment (SROI) is gebleken dat elke euro die geïnvesteerd wordt in sport en bewegen 2,5 euro oplevert. Bijvoorbeeld aan gezondheidswinst.

De coronacrisis kan zo maar een impuls zijn om meer werk te maken van sport en bewegen. Het is dan volgens mij ook zaak om kritisch te kijken naar alle aspecten van sport en bewegen. Sporten en bewegen is leuk, maar wat is er nodig om daarnaast maximale maatschappelijke meerwaarde te realiseren?

Gaat het dan niet te veel en te vaak over sport en te weinig over bewegen? Draagt twee keer per week sporten bij een vereniging wel daadwerkelijk bij aan het verbeteren van je gezondheid? Of moet het dan vaker en met meer professionele begeleiding? Worden de (pedagogische) misstanden in de (top)sport aangepakt? En als het zo belangrijk is, waarom wordt er dan niet elke dag op school een uur sport en bewegen georganiseerd? Maken we bij gemeenten eindelijk werk van geïntegreerd kijken naar sport en bewegen en doen we niet langer of gezondheid, welzijn en sport gescheiden werelden zijn? Moet het wellicht niet nog veel meer over een gezonde leefstijl gaan, waarbij sport en bewegen, net als voeding en/of sociale contacten, onderdelen zijn om deze leefstijl te realiseren? Welke garanties zijn er dat we met extra geld de groepen met achterstand in bewegen wel gaan bereiken? Hoe kunnen gemeenten en commerciële sportaanbieders meer en beter samenwerken?

Dit zijn vragen die we onszelf, als uitvoerder van sport- en beweegbeleid van gemeenten en ondersteuner van verenigingen, moeten stellen. Ons werk beweegt mee en ik hoop dat we bij een aantal zaken voorop gaan lopen met de gewenste veranderingen en verbeteringen. Ik heb er zin in en ga graag met jullie de uitdagingen aan!

Met vriendelijke groet,
Marjon van Vilsteren (directeur SRO)