PET-flesjes en shampooflacons blijven in Rotterdam

Niets minder dan een omkering in de manier van denken over afval, dat voorziet Adriaan Visser, CEO van afvalverwerker SITA Nederland. En de bouw van een sorteerinstallatie voor plastic verpakkingsafval in Rotterdam kan bijdragen aan deze ommekeer. Hij geeft een voorbeeld: ‘In de omgeving van Zwolle worden proeven gedaan om niet de container met restafval twee keer per week op te halen, maar allerlei waardevolle afvalmaterialen, zoals papier en kunststofverpakkingen gescheiden op te halen. Restafval moeten mensen zelf inleveren op speciale plaatsen. Gemeenten kunnen daar slimme modellen voor ontwikkelen.’

De installatie in Rotterdam gaat volgende maand in bedrijf. Er is een investering van ongeveer 10 miljoen euro mee gemoeid. De Rotterdamse installatie heeft een capaciteit van 25 tot 30 duizend ton per jaar, ongeveer een derde van de ingezamelde hoeveelheid verpakkingen in Nederland. SITA, die voor zestig gemeenten afvalinzameling verzorgt, werkt met de bouw van de sorteerinstallatie samen met Nedvang. De organisatie is opgericht door de verpakkingsindustrie en voorziet gemeenten van een als riant ervaren vergoeding van 475 euro per ton ingezameld kunststofafval.

Sorteermachine

Veel gemeenten vragen burgers het afval naar speciale bakken te brengen, die meestal bij winkelcentra staan. Gemeenten die plastic verpakkingen aan huis ophalen, hebben wegens succes de afgelopen periode de frequentie verhoogd van maandelijks naar eens per 2 weken. ‘Nu veel gemeenten voortvarend aan de slag zijn gegaan met de inzameling van kunststofafval, ligt het voor de hand dat we in Nederland zelf kunststoffen gaan sorteren’, zegt Visser. Tot nog toe gebeurde dit in enkele Duitse sorteerfabrieken. Behalve een aanzienlijke vermindering van het aantal transportkilometers richting Duitsland, is de Rotterdamse installatie ook een slagje slimmer dan die in Duitsland. Hij scheidt allerhande kunststoffracties op basis van infraroodtechnieken waardoor meer hoogwaardig hergebruik in nieuwe plastic toepassingen mogelijk wordt.

Visser: ‘We kunnen straks niet alleen PET-flesjes van shampooflacons van polypropyleen scheiden, maar ook rode PET-flessen van witte en groene PET-flessen. De afzet van dit soort monostromen is beter dan van gemengde stromen.’ Nu de olieprijs opnieuw fors is gestegen, stijgen ook de prijzen van maagdelijke plastics die uit aardolie wordt gemaakt. Daardoor zal ook de markt voor hoogwaardig ‘tweedehands plastic’ stijgen, aldus SITA. Een Nederlands huishoudens produceert ongeveer 250 kilo afval per persoon per jaar, waarvan 50 kilo plastic verpakkingsafval. Veel mensen worden zich bewust van die hoeveelheid nu ze die laatste fractie apart houden. Het doel is nu om minstens 20 kilo plastic te scheiden en te hergebruiken.

Naast de milieueffecten wijst Visser dan ook op het bewustwordingseffect. ‘Door kunststof apart te houden, zien mensen hoeveel verpakkingen er in omloop zijn. Dat kan leiden tot meer preventie. Ook zal dit de verpakkingsindustrie prikkelen tot meer innovatie op het gebied van verpakkingen.’

Bronscheiding

De Vereniging van Nederlandse Gemeenten vindt het een goed teken dat er nu al ruimte is voor de Nederlandse sorteerinstallatie. ‘We zijn immers nog niet zo heel lang bezig met kunststofinzameling. Het kan ook bijdragen aan het draagvlak onder burgers. Zij zien beter wat er met hun kunststof gebeurt’, zegt woordvoerder Liane ter Maat. ‘En uiteraard is het een milieuvoordeel dat niet al het kunststof naar Duitsland moet.’

VNG verwacht niet dat gemeenten nu anders over bron- versus nascheiding zullen gaan denken. ‘Wat ons betreft proberen we voor de zomer gezamenlijk duidelijkheid te krijgen over de mogelijkheid van nascheiding als alternatief voor gemeenten’, aldus Ter Maat. Ze doelt op een dertigtal gemeenten uit Groningen, Friesland en Drenthe en ook een aantal Midden-Limburgse gemeenten die niet meedoen met de kunststofafvalscheiding. Zij opteren om met nascheidingstechnieken de kunststoffen achteraf uit het huisvuil te scheiden.

Adriaan Visser betreurt dit standpunt. ‘Feitelijk zitten we nog tot en met 2012 in een proeffase, waarin het doel is om 42 procent van de kunststoffen te hergebruiken. Het is lastig te communiceren met de burgers dat hiervoor twee verschillende routes bestaan.’

Ironisch genoeg staat de moderne sorteerinrichting in Rotterdam, de gemeente die zich tot het laatst toe verzette tegen de kunststofinzameling. Rotterdam wilde de verpakkingen gewoon verbranden. Visser haalt zijn schouders erover op: ‘Ach, wij geloven in recycling van kunststoffen en we leveren de stad 25 arbeidsplaatsen.’