Een aardige buurman helpt even met het zetten van de schutting. Dat had ie beter niet kunnen doen: zelf raakte hij een deel van zijn grond kwijt.
De Burenrechter heeft op 1 april 2015 een uitspraak gedaan waar de eigenaar van een strook grond waarschijnlijk helemaal niet om kon lachen. Naast zijn voetpad lag nog een strookje van zijn grond, dat de buren met een ligusterhaag en vervolgens een schutting 'opvulden'. En na jaren was die grond eigendom geworden van de buren.
Deze uitspraak is onder meer interessant omdat het een uitspraak van de Burenrechter is. Een Burenrechter is een kantonrechter en fungeert zo'n beetje als Rijdende Rechter zonder camera. Dat heeft voordelen: je hebt géén advocaat nodig en dat scheelt weer (veel) geld.
De uitspraak is ook interessant omdat het een bevestiging is van de leer van de bekommernis: wie als eigenaar zich niet bekommert om zijn of haar eigen grond, kan deze als gevolg van verjaring kwijtraken. Dat geldt dus ook voor grootgrondbezitters, zoals gemeenten en waterschappen. Veel gemeenten en waterschappen, die juridisch “buur” zijn met bewoners of particulieren, willen wel eens dit gedrag vertonen, bijvoorbeeld door bij het onderhoud van het openbare groen, netjes om schuttingen en dergelijke, die op gemeentegrond staan, heen te maaien. Of bij het onderhoud van de sloten geen gebruik te maken van de schouwstrook (die er in theorie zou moeten zijn), omdat deze als particuliere tuin(en) in gebruik is/zijn genomen. Dan gaat men wel aan de andere kant van de sloot aan de slag met slootveegsel of baggeren. Heel klantvriendelijk allemaal, maar ondertussen gooit de overheid als eigenaar van grond (of grond onder het water) zijn eigen glazen in. En dat is natuurlijk wel zuur.
Het is een beetje rare eend in de bijt van het illegale grondgebruik, die bekommernis. Wettelijk gezien is een eigenaar namelijk helemaal niet gehouden om zich om zijn eigen bezit te bekommeren en dat ook aan anderen – die er misschien wel een oogje op hebben – te laten blijken. De wet verlangt van je als eigenaar niet dat je dat maar continu loopt te demonstreren of meteen protesteert als anderen zich op jouw grond begeven. Als ik maandenlang geen auto rijdt vanwege een ziekte of zoiets, dan zou niemand het accepteren dat de buurman op een dag aanbelt en zegt: “Nou buurvrouw, jij rijdt toch niet meer in je auto, geef mij de sleutels maar!” En toch hoor je dat argument nog al eens van lieden die andermans grond in eigendom hebben: “Je zag ze hier nooit, die mensen van de gemeente/waterschap”.
De afgelopen jaren zijn er diverse uitspraken hierover gedaan, onder meer door de gerechtshoven Den Haag en Den Bosch. Deze wat oudere uitspraken troffen vooral overheden. Opmerkelijk in de uitspraak van de Burenrechter is dus dat het een particulier trof.
Ga zo door met jou interessante columns. Verrijkt deze site. Groeten Gerrit