Mijn FG is een zeikerd. Wat nu?

Het is allemaal wat. U zorgt als goed bestuurder niet alleen dát er een Functionaris Gegevensbescherming (FG) wordt aangesteld, u let er ook op dat hij of zij de weg naar u weet te vinden. Samen met uw organisatie springt u door allerlei hoepels om te zorgen dat de FG goed gepositioneerd wordt én onafhankelijk intern toezicht kan houden. U biedt veiligheid en ruimte voor de FG en stelt middelen ter beschikking om diens kennis op peil te houden. Bovendien waakt u ervoor dat de FG geen oneigenlijke opdrachten krijgt. U kunt het inmiddels wel dromen: u en uw organisatie zijn zelf verantwoordelijk voor het opstellen én naleven van het privacybeleid en uw FG ziet hierop toe. U pakt het professioneel aan.

En dan, na álles wat u heeft gedaan, blijkt uw FG een enorme zeikerd die niet positief meedenkt, maar vooral beren op uw weg ziet, als een overbezorgde moeder die haar puber niet durft te vertrouwen. Het ene na het andere plan dat de FG onder ogen krijgt belandt op uw bureau voorzien van opmerkingen en waarschuwingen. Het lijkt wel of uw FG denkt dat voldoen aan de AVG het enige is dat ertoe doet binnen uw organisatie. Heeft uw FG enig idee hoeveel andere, soms veel prangender issues op uw bord liggen? En dan tóch weer zeuren over een DPIA van een mooi project, dat juist zo nodig is en een oplossing biedt voor nota bene de problemen van uw inwoners en medewerkers.

Geen goede daad blijft onbestraft, zoveel is duidelijk…

Wat nu? De FG heeft ook nog eens ontslagbescherming. Komt u nu nooit meer van hem af?  

Allereerst; als het gaat om gedrag dat niets met de uitoefening van toezicht te maken heeft, dan geldt de ontslagbescherming niet. Wanneer de FG een greep uit de kas doet of zonder kleding op zijn werk verschijnt, kunt u hem behandelen als elke andere gewone ambtenaar. Het wordt pas spannend als er wél een link is met het uitoefenen van de FG-taken.

Dus wat te doen als uw FG nauwgezet, volgens de letter en geest van de wet, lopende en nieuwe verwerkingen toetst, waarschuwt voor grote risico’s en zonder knopen door te hakken de waarschuwingen steeds weer op uw bord legt?

Als dat het geval is, voel ik heus met u mee. Want wat een gedoe, elke keer weer.

Toch wil ik u vooral feliciteren met zo’n onvermoeibaar kritisch FG. Hij maakt zich er in ieder geval niet met een jantje-van-leiden van af. Leuker kan hij het niet maken, maar wel makkelijker, vooral voor zichzelf. Uw FG zou ook op alle DPIA’s een krul kunnen zetten uit dankbaarheid dat er überhaupt een DPIA is. Uw medewerkers blij, u blij. Op de korte termijn tenminste.

Zoals het gaat met risico’s, het benoemen ervan is vooral ‘gezeik’ zolang er nog niets zichtbaar fout gaat. Ik merk dat veel bestuurders wat dat betreft helemaal op één lijn zitten met opstandige pubers: de waarschuwingen zijn ‘echt overdreven’, want ‘alle anderen mogen het wel’ en wat wij doen is gewoon niet cool.
Maar waar ik als ouder nog (de suggestie van) het laatste woord heb, heb ik als FG nadrukkelijk niet de eindverantwoordelijkheid. Die draagt u, de bestuurder. Aan de hand van de waarschuwingen van uw FG neemt u een gewogen beslissing.

Bedenk de volgende keer dat de FG zeurt eens hoeveel makkelijker die zeurpiet het zou hebben als hij alles maar prima zou vinden, en hoe bijzonder het eigenlijk is dat iemand steeds weer de moeite neemt u van advies te voorzien, wetend dat u er niet op zit te wachten….

Ik troost me met de gedachte dat zowel u, de bestuurders, als mijn puberdochters, over een paar jaar terugkijken en zullen constateren: ‘Ze stond eigenlijk juist aan mijn kant. Wat ze zei was vervelend om te horen, maar wel waar.’ Intussen nemen wij FG’s dan maar voor lief dat we niet cool zijn en dat u soms van ons baalt. U waardeert ons diep van binnen toch wel.