Integraal werken botst met privacy

Avg-stress in het sociaal domein, zo’n beetje elke gemeente heeft ermee te maken. Onterecht, moet de lezer van het onlangs verschenen boek 'Privacy in het sociaal domein' concluderen.

Integrale werkwijze 

De mis(ver)standen rondom rechten en plichten over gegevensopslag, -verwerking, en -verstrekking zijn eerder het gevolg van de integrale werkwijze die van gemeenten wordt verwacht sinds de decentralisaties én de rappe voortgang van data-technologie, argumenteert medeauteur Corrie Ebbers. In het boek nemen de auteurs de misverstanden weg die zijn ontstaan rondom de rol van privacy in het sociaal domein.

In de kramp
Hoewel sommige gemeenten sinds mei vorig jaar regelmatig in de kramp schieten als het om persoonsgegevens gaat,  neigen gemeenten er vooral naar hun boekje te buiten te gaan, legt Ebbers uit. ‘Gemeenten staan onvoldoende stil bij de geheimhoudingsplicht van zorg- en hulpverleners. Dat is anders voor ambtenaren die soms een mededelingsplicht hebben. Ook denken gemeenten dat de integrale werkwijze het vanzelfsprekend maakt dat alle informatie maar gedeeld kan worden. Daarnaast zien gemeenten zichzelf nog te vaak als eigenaar van gegevens van burgers en zijn zij zich niet altijd even goed bewust van wat een grondslag precies inhoudt.’

Vertrouwen ondermijnd
Volgens Ebbers is de uitdaging rond privacy de zoektocht naar een balans in de verhouding burger-overheid. ‘Als we daar niet genoeg over nadenken wordt het vertrouwen van de burger ondermijnd. Dat is een van de ergste dingen die een samenleving kan overkomen.’